¹ Entón Xob respondeu, e dixo: ² En verdade vós sodes os nobres, e con vós morrerá a sabedoría. ³ Pero eu tamén teño intelixencia coma vós, non son menos ca vós. E quen non sabe estas cousas? ⁴ Eu son motivo de burla para os meus amigos; o que clamaba a Deus, e El respondíalle! O xusto e o perfecto, agora todos rin del! ⁵ O que está en acougo despreza a calamidade, e empurran a aquel a quen lle tropezan os pés. ⁶ As moradas dos destrutores prosperan, e os que provocan a Deus están seguros, coma se fose El quen puxera todo o seu poder nas súas mans. ⁷ Agora pois, pregunta ás bestas, e elas hante ensinar, e ás aves do ceo, e elas contaranche. ⁸ Ou fala á terra para que te instrúa, e que cho conten os peixes do mar. ⁹ Quen de todos eles non sabe que a man de Iahveh fixo isto? ¹⁰ Que na súa man está a vida de todo ser vivo, e o alento de todo ser humano? ¹¹ Non distingue o ouvido as palabras como o padal proba a súa comida? ¹² Non está cos anciáns a sabedoría, e coa lonxitude de días o entendemento? ¹³ Nel están a sabedoría e o poder, e o consello e a intelixencia son seus! ¹⁴ Velaí, se El derriba, ninguén pode reedificar; se El encerra a un home, non hai quen lle abra. ¹⁵ Velaí, El retén as augas, e todo seca, e se as envía, inundan a terra. ¹⁶ Nel están a fortaleza e a profunda sabedoría, seus son o enganado e o enganador. ¹⁷ El fai que os conselleiros anden descalzos, e volve necios os xuíces. ¹⁸ Quebra as cadeas dos reis e ata as súas cinturas con corda. ¹⁹ Fai que os sacerdotes camiñen descalzos e derruba os que están seguros. ²⁰ Priva da palabra aos homes de confianza e quita dos anciáns o discernimento. ²¹ Verte desprezo sobre os nobres e afrouxa o cinto dos fortes. ²² El revela os misterios das tebras e saca á luz a sombra da morte. ²³ Engrandece as nacións, e destrúeas; ensancha os pobos, e abandónaos. ²⁴ Priva de intelixencia os príncipes dos pobos da terra e fainos vagar por un deserto sen camiño. ²⁵ Andan a palpar, sen luz nas tebras, e fainos cambalearse coma bébedos.