¹ Xusto es ti, Oi Iahveh, para que eu discuta contigo; mais presentarei a miña causa diante de ti: Por que prospera o camiño dos impíos e viven en paz todos os traidores? ² Ti plantáchelos e botan raíces; medran e dan froito. Preto estás ti dos seus beizos, pero lonxe do seu corazón. ³ Pero ti coñécesme, Oi Iahveh, ti vesme, e comprobas a actitude do meu corazón para contigo. Arrástraos coma ovellas para o matadoiro e sepáraos para o día da matanza! ⁴ Ata cando estará de loito a terra e murchará a herba do campo? Pola maldade dos que moran nela foron destruídos os animais e as aves, e din: Deus non ve o que estamos a facer. ⁵ Se corriches cos de a pé e te cansaches, como, pois, vas competir cos cabalos? Se só te sintes tranquilo na terra segura, que farás na espesura do Xordán? ⁶ Porque os teus irmáns e a casa do teu pai, tamén eles te traizoaron, aínda eles calumniáronte ás túas costas; non te fíes, aínda que che digan cousas agradables. ⁷ Deixei a miña casa, abandonei a miña herdanza, entreguei a amada da miña alma en mans dos inimigos. ⁸ A miña herdanza veu ser para min coma un león feroz, ruxiu contra min; por iso, aborrecina. ⁹ É a miña herdanza para min como ave de moitas cores, para que as outras aves de rapiña estean contra ela por todas partes? Ide, reunide a tódalas bestas do campo, traédeas para que a devoren! ¹⁰ Moitos pastores arruinaron a miña viña, pisaron a miña herdanza; fixeron da miña desexada herdanza un deserto desolado. ¹¹ Si, converteuse unha desolación, e desolada chora sobre min; todo o país foi desolado, e ninguén reflexiona no seu corazón. ¹² Os asoladores chegaron, vense sobre todas as alturas do deserto, porque a espada de Iahveh devora dun extremo da terra ao outro, e xa non hai paz para ninguén. ¹³ Sementaron trigo e colleitaron espiños, esforzáronse traballando sen proveito algún. Sede avergoñados, pois, das vosas colleitas por mor da ardente ira de Iahveh. ¹⁴ Así di Iahveh en canto a todos os meus malvados veciños que se apropian da herdanza que dei en posesión ao meu pobo Israel: "Velaquí arrincareinos da súa terra, e arrincarei á casa de Xudá do medio deles. ¹⁵ E acontecerá que despois de arrincalos, volverei a ter compaixón deles, e fareinos volver a cada un á súa herdanza e a cadansúa terra. ¹⁶ E acontecerá que se eles de verdade queren aprender os camiños do meu pobo para poder invocar o meu nome, dicindo: vive Iahveh (así como eles ensinaron ao meu pobo a xurar por Baal), serán restablecidos no medio do meu pobo. ¹⁷ Pero se non queren escoitar, entón arrincarei a esa nación, arrincareina de raíz e destruireina -di Iahveh -.