¹ Había un home da rexión montañosa de Efraín que se chamaba Micaías. ² E el dixo á súa nai: -Os mil cen siclos de prata que che roubaron, sobre os que maldixeches, e dos que me falaches, velaquí, o diñeiro está comigo; eu tomeino. Entón a súa nai dixo: -Bendito sexas de Iahveh, meu fillo. ³ E el devolveu a súa nai os mil e cen siclos de prata. E a súa nai dixo: -Certamente santifiquei os cartos a Iahveh por mor do meu fillo para facer unha imaxe esculpida e unha imaxe fundida; agora pois, devólvocha. ⁴ E el devolveu o diñeiro a súa nai; e a súa nai colleu douscentos siclos de prata e deullos ao ourive, e el fixo con eles unha imaxe cortada e unha imaxe fundida, e puxérona na casa de Micaías. ⁵ Este home, Micaías, tiña un santuario, e fixo un efod e terafíns, e consagrou a un dos seus fillos para que lle fose sacerdote. ⁶ Naqueles días non había rei en Israel; cada un facía o que ben lle parecía. ⁷ E había un mozo de Belén de Xudá, da tribo de Xudá, que era levita, e vivía alí por un tempo. ⁸ O home saíu da cidade de Belén de Xudá para ir a vivir onde puidese atopar lugar. Ao chegar á rexión montañosa de Efraín, chegou á casa de Micaías. ⁹ E Micaías díxolle: -De onde vés? E o levita respondeulle: -Son de Belén de Xudá, e vou vivir onde poida atopar lugar. ¹⁰ Entón Micaías díxolle: -Queda na miña casa e serás para min pai e sacerdote; e eu dareiche dez siclos de prata ao ano, roupa e comida. E o levita quedou. ¹¹ O levita aceptou vivir co home e chegou a ser coma un dos seus fillos. ¹² E Micaías consagrou o levita, e o mozo serviulle como sacerdote, e quedou na casa de Micaías. ¹³ Entón Micaías dixo: -Agora sei que Iahveh me fará ben, porque teño un levita por sacerdote.