¹ Sansón foi a Gaza, e viu alí unha muller prostituta, e entrou con ela. ² Cando se lles dixo aos de Gaza: -Sansón veu aquí! Entón eles rodeárono e axexárono toda aquela noite na porta da cidade; e gardaron silencio toda aquela noite, dicindo: agardaremos ata a luz da mañá, entón matarémolo. ³ Pero Sansón quedou durmido ata á medianoite; e a medianoite ergueuse, e tomou as portas da cidade cos seus dous pilares e o pecho, e púxoas no seu ombreiro, e foi e subiunas ao cumio do monte que está en fronte de Hebrón. ⁴ Despois disto aconteceu que amou unha muller no val de Sorec que se chamaba Dalila. ⁵ Entón os príncipes dos filisteos subiron onde ela e dixéronlle: -Engánao para que saibamos en que consiste o seu gran poder e como podemos vencelo para atalo e dominalo; e cada un de nós darache mil cen siclos de prata. ⁶ Entón Dalila dixo a Sansón: -Rógoche que me digas en que consiste o teu gran poder, e con que se te pode atar para te dominar. ⁷ E Sansón díxolle: -Se me atan con sete cordas verdes que aínda non estean secas, debilitareime e serei coma calquera home. ⁸ Entón os príncipes dos filisteos trouxéronlle sete cordas verdes que aínda non tiñan zume, e ela atouno con eles. ⁹ E ela tiña homes que o agardaban no apousento. Entón díxolle: -Sansón, os filisteos están contra ti! E el quebrou as amarras, como se quebra unha corda de estopa cando está chea de lume; e ninguén soubo o segredo do seu poder. ¹⁰ Entón Dalila díxolle a Sansón: -Velaquí, enganáchesme e falaches mentiras. Rógoche que me digas agora con que podes ser atado. ¹¹ E el díxolle: -Se me atan forte con cordas novas que nunca se usaron, debilitareime e serei coma calquera home. ¹² Entón Dalila colleu cordas novas e atouno con elas, e díxolle: -Sansón, os filisteos están sobre ti! E os espías estaban agochados no cuarto. Pero el rachou as cordas dos seus brazos coma se fosen fío. ¹³ Entón Dalila díxolle a Sansón: -Ata agora enganachesme e mentíchesme. Rógoche que me digas con que podes ser atado. E el díxolle: -Se teces sete guedellos da miña cabeza co tecido e os aseguras coa estaca. ¹⁴ E ela adormeceuno e teceu os sete guedellos da súa cabeza e suxeitounos coa estaca, e díxolle: -Sansón, os filisteos están sobre ti! E el espertou do seu soño, e rachou os fungueiros do tear co tecido. ¹⁵ Entón ela díxolle: -Como podes dicir: amote, cando o teu corazón non está comigo? Xa me enganaches tres veces e non me descubriches en que consiste a túa gran forza. ¹⁶ E sucedeu que como ela o atormentaba día tras día acosándoo, a súa alma estaba reducida a unha anguria mortal. ¹⁷ Entón descubriulle todo o seu corazón, e díxolle: -Nunca se me chegou a cabeza unha espada, porque son nazareo de Deus dende o seo da miña nai. Se me rapan, a miña forza partirá de min, quedarei feble e serei coma calquera home. ¹⁸ Cando Dalila viu que el lle descubriu todo o seu corazón, mandou chamar aos príncipes dos filisteos, dicindo: -Vinde esta vez, porque el me descubriu todo o seu corazón. E os príncipes dos filisteos viñeron a ela coa prata na súa man. ¹⁹ Ela fíxoo deitarse nos seus xeonllos e chamou por un home que lle rapou as sete guedellas da súa cabeza. E ela mesmo comezou a aflixilo, pois a súa forza afastábase del. ²⁰ E díxolle: -Sansón, os filisteos están sobre ti! E cando el espertou do seu soño, dixo: esta vez sairei coma as outras veces, e fuxirei. Pero non sabía que Iahveh se afastara del. ²¹ Entón os filisteos botáronlle man e sacáronlle os ollos, e levárono a Gaza e atárono con cadeas, e tivo que moer no cárcere. ²² Pero o cabelo da súa cabeza comezou a medrar despois de ser rapado. ²³ Entón os príncipes dos filisteos reuníronse para ofrecer un sacrificio especial a Dagón, o seu deus, e para festexar, porque dicían: o noso deus entregou nas nosas mans a Sansón, o noso inimigo. ²⁴ E cando o pobo o viu, louvou o seu deus, pois dicían: o noso deus entregou nas nosas mans ao noso inimigo e destrutor da nosa terra, aquel que dera morte a moitos de nós. ²⁵ E aconteceu que cando se alegraron no seu corazón, dixeron: -Chamade a Sansón para nos divertirmos. Entón chamaron a Sansón da cadea, e fixérono brincar diante deles, e puxérono entre as columnas. ²⁶ Entón Sansón dixo ao rapaz que o levaba da man: -Achégate a min, e déixame apalpar as columnas sobre as que se apoia a casa, para que me apoie nelas. ²⁷ E a casa estaba chea de homes e mulleres; e todos os príncipes dos filisteos estaban alí; e no piso superior había uns tres mil homes e mulleres que estaban a mirar a burla de Sansón. ²⁸ Entón Sansón invocou a Iahveh, e dixo: -Ai Señor Deus, lémbrame agora mesmo, e fortaléceme, rógoche, só esta vez, o Deus! Para que me vengue dos filisteos polos meus dous ollos. ²⁹ Entón Sansón suxeitou as dúas columnas medianas sobre as que se apoiaba a casa, e botou todo o seu peso sobre elas, apoiando coa súa man dereita sobre unha e coa súa man esquerda sobre a outra. ³⁰ E Sansón dixo: -Que morra eu cos filisteos! E inclinouse con toda a súa forza, e a casa caeu sobre os príncipes e sobre todo o pobo que estaba nela. E os que matou ao morrer foron moitos máis que os que matara durante a súa vida. ³¹ Entón os seus irmáns e toda a casa do seu pai baixaron, e collérono e levárono fóra e sepultárono entre Zora e Estaol, no sepulcro do seu pai Manoa. E el xulgou a Israel vinte anos.