¹ Entón Sansón baixou a Timnat, e viu en Timnat unha muller de entre as fillas dos filisteos. ² Subíu e díxollo a seu pai e á súa nai, dicindo: -Eu vin unha muller en Timnat de entre as fillas dos filisteos, e rógovos que ma tomedes por muller. ³ Pero o seu pai e a súa nai dixéronlle: -Non hai muller entre as fillas dos teus irmáns, ou entre todo o meu pobo, para que vaias tomar muller dos filisteos incircuncisos? E Sansón dixo ao seu pai: -Tómame a ela por muller, porque ela é do meu agrado! ⁴ Pero o seu pai e a súa nai non sabían que isto viña de Iahveh, porque El procuraba unha oportunidade contra os filisteos; e por aquel tempo os filisteos dominaban sobre Israel. ⁵ Entón Sansón baixou co seu pai e coa súa nai a Timnat; e cando chegaron ás viñas de Timnat, velaquí que un león novo veu ruxindo cara a el. ⁶ E o Espírito de Iahveh veu sobre Sansón, e el esnaquizou o león coma se esnaquizara un cabrito, sen ter nada na man; e non lle dixo nin ao seu pai nin á súa nai o que fixera. ⁷ Baixou, pois, e falou á muller, e ela agradou a Sansón. ⁸ E despois de varios días volveu para tomala, e desviouse do camiño para ver o cadaleito do león; e velaí que no cadáver do león había unha colmea de abellas con mel. ⁹ E colleuno nas súas mans, e ía coméndoo polo camiño; e chegou onde o seu pai e a súa nai e deulles a comer, pero non lles dixo que tomara o mel do cadaleito do león. ¹⁰ Cando o seu pai subiu onde estaba a muller, Sansón fixo alí un banquete, porque así adoitaban facer os mozos. ¹¹ Cando eles o viron, colleron trinta compañeiros para que estiveran con el. ¹² E Sansón díxolles: -Eu propoñereivos unha adiviña; se nos sete días do banquete ma podedes resolver, eu dareivos trinta túnicas de liño e trinta mudas de vestidos. ¹³ Pero se non podedes explicarme, vós darédesme trinta túnicas de liño e trinta mudas de vestidos. E eles dixeron: -Proclama a túa adiviña, e escoitarémola. ¹⁴ Entón díxolles: "Do devorador saíu alimento, e do forte saíu dozura." E eles non puideron explicarlle a adiviña en tres días. ¹⁵ Mais ao sétimo día dixéronlle á muller de Sansón: -Seduce ao teu home para que nos explique a adiviña, non sexa que te queimemos a ti e a casa do teu pai. Chamástesnos para despoxarnos? ¹⁶ E a muller de Sansón chorou diante del, e díxolle: -Só me aborreces, e non me amas; porque non me explicaches a adiviña que lles propuxeches aos fillos do meu pobo! E el respondeulle: -Velaquí, nin ao meu pai nin á miña nai llo expliquei, e que che hei dicir a ti? ¹⁷ E ela chorou diante del durante os sete días do banquete; e ao sétimo día el explicoulle o asunto porque ela insistiu, e ela explicoullo aos fillos do seu pobo ¹⁸ E no sétimo día, antes do solpor, os homes da cidade dixéronlle: -Que hai que sexa máis doce que o mel? E que hai que sexa máis forte que o león? E el respondeulles: -Se non arásedes? coa miña becerra, non descubriríades a miña adiviña. ¹⁹ Entón o Espírito de Iahveh veu sobre el con forza, e descendeu a Ascalón e matou a trinta homes deles; e colleu os despoxos deles e deulles as mudas de vestidos aos que lles dixeran a adiviña. E acendido de ira, foi á casa do seu pai. ²⁰ E a muller de Sansón foi dada ao seu compañeiro, ao que el tratara como o seu amigo.