¹ Veu a min a palabra de Iahveh, dicindo: ² -Fillo de home, fala aos fillos do teu pobo, e di: cando Eu traia a espada sobre a terra, e o pobo da terra escolla un home do seu territorio e o poña por sentinela, ³ e se el ve a espada que vén sobre a terra, e toca a trompeta e alerta o pobo, ⁴ o que escoite o son da trompeta e non se coide, e veña a espada e o traspase, o seu sangue será sobre a súa cabeza. ⁵ Escoitou o son da trompeta e non quixo apercibirse; o seu sangue será sobre el; pero o que se garde, salvará a súa vida. ⁶ Pero se o sentinela ve vir a espada e non toca a trompeta, e o pobo non está alerta, e vén a espada e fere a algún, ese será tomado por causa do seu pecado, pero Eu demandarei o seu sangue da man do sentinela. ⁷ En canto a ti, fillo de home, Eu púxente por vixiante á casa de Israel; e escoitarás a palabra da miña boca e os has advertir da miña parte. ⁸ Cando Eu diga ao impío: impío, de certo morrerás! Se ti non o advirtes para que o impío se afaste do seu camiño, o impío morrerá polo seu pecado, pero Eu demandarei o seu sangue de ti. ⁹ Pero se ti advirtes ao impío para que se afaste do seu camiño, e el non se desvía do seu camiño, el morrerá polo seu pecado, pero ti salvarás a túa vida. ¹⁰ Polo tanto, fillo de home, di á casa de Israel: vós falades deste xeito: as nosas transgresións e os nosos pecados están sobre nós, e por eles somos consumidos; como, pois, poderemos vivir? ¹¹ Dilles: -Como Eu vivo, di Iahveh o Señor, que non quero a morte do impío, senón que o impío se volva do seu camiño, e viva. Volvede, volvédevos dos vosos malos camiños! Por que queredes morrer, casa de Israel? ¹² E ti, fillo de home, di aos fillos do teu pobo: a xustiza do xusto non o librará no día que se rebele; e a maldade do impío non o estorbará no día que se volva da súa maldade; do mesmo xeito, o xusto non poderá vivir pola súa xustiza no día que peque. ¹³ Cando Eu diga ao xusto: de certo vivirás, e el confiando na súa xustiza chega a facer iniquidade, non serán lembradas ningunha das súas xustizas, senón que morrerá pola súa iniquidade que fixo. ¹⁴ E cando diga ao impío: certamente morrerás, e el se volve do seu pecado e fai conforme ao dereito e a xustiza, ¹⁵ se o impío restitúe a prenda, devolve o que roubou, e camiña nos estatutos da vida, sen facer iniquidade, certamente vivirá, e non morrerá. ¹⁶ Non se lle lembrará ningún dos seus pecados que cometeu; actuou segundo o dereito e fixo xustiza; de certo vivirá. ¹⁷ Entón dirán os fillos do teu pobo: o que fai o Señor non é recto! Pero o que non é recto é o camino deles. ¹⁸ Se o xusto se aparta da súa xustiza e fai iniquidade, morrerá por iso. ¹⁹ E se o impío se afasta da súa impiedade segundo o dereito e a xustiza, vivirá por iso. ²⁰ E vós dixestes: o camiño do Señor non é xusto. Eu xulgareivos a cada un segundo os vosos camiños, casa de Israel! ²¹ E aconteceu que no ano doce do noso cativerio, no mes décimo, no quinto día do mes, veu onda min un que fuxiu de Xerusalém, dicindo: -A cidade foi conquistada! ²² E á tardiña, antes de que chegara o fuxitivo, a man de Iahveh estaba sobre min, e abriu a miña boca denantes que el chegara á mañá seguinte, e cando abriu a miña boca, xa non estiven máis calado. ²³ Entón veu a min a palabra de Iahveh, dicindo: ²⁴ Fillo de home, os que viven nas ruínas da terra de Israel, din: Abraham era un só, e foi quen de posuír a terra; e nós somos moitos, a terra tamén seremos quen de posuíla! ²⁵ Por tanto dilles: así di Iahveh o Señor: comedes co sangue, tedes unha conducta abominable, cada un de vós déitase coa muller do seu veciño; e credes que ides posuír a terra? ²⁶ Confiades na vosa espada, fixestes abominacións, contaminastes cada un á muller do seu próximo, e credes que ides posuír a terra? ²⁷ Falaraslles deste modo: así di Iahveh o Señor: como Eu vivo, certamente os que están nos lugares desolados morrerán á espada; e o que está en campo aberto entregareino ás feras para que o devoren; e os que están nas fortalezas e nas covas, morrerán da peste. ²⁸ Converterei a terra nun deserto cheo de desolación, e cesará a soberbia do seu poder; e os montes de Israel serán desolados, ata que non haxa quen poida pasar. ²⁹ Entón saberán que Eu son Iahveh cando converta a terra en desolación e deserto, por mor de tódalas abominacións que cometeron. ³⁰ E ti, fillo de home, os fillos do teu pobo burlábanse de ti xunto os muros e as portas das casas, e dinse uns aos outros, cada un co seu irmán: vinde agora e escoitade a palabra que vén de Iahveh! ³¹ E achéganse a ti atropelándose, e séntanse diante de ti coma se fosen o meu pobo escoitando as túas palabras, pero non as cumplen, porque coas súas bocas din cousas boas, pero os seus corazóns camiñan atrás da súa avaricia. ³² Velaí que ti es para eles coma un cantor de amores, de voz fermosa e que toca ben; senten as túas palabras, pero non as poñen en práctica. ³³ Pero cando iso aconteza (e xa está chegando!), saberán que houbo un profeta entre eles.