¹ Prestade atención, oh ceos, e falarei; que a terra escoite as palabras da miña boca. ² Que pingue coma choiva a miña ensinanza, e que destile a miña palabra coma orballo, coma chuvisca sobre a herba e coma chuvascos sobre os prados. ³ Porque hei proclamar o nome de Iahveh. Atribuídelle grandeza ao noso Deus! ⁴ El é a rocha, a súa obra é perfecta, xustos todos os seus camiños, Deus de fidelidade, sen inxustiza, El é xusto e recto. ⁵ A corrupción non está nel, senón que a mancha é dos seus fillos, xeración perversa e torta! ⁶ Así é como lle pagades a Iahveh, pobo insensato e necio? Non é El teu pai que te comprou? Non foi El quen te fixo e te estableceu? ⁷ Fai memoria dos tempos pasados; considera os anos, xeración por xeración, pregúntalle a teu pai e el explicarache, aos teus maiores e eles dirancho: ⁸ cando Deus, o Altísimo, daba por herdade as nacións, cando separaba os fillos do home, púxolles fronteiras ás nacións, segundo o número dos fillos de Israel. ⁹ Porque a porción de Iahveh é o seu pobo, Xacob é a ligadura da súa herdanza. ¹⁰ Atopouno nunha terra deserta, e no ermo da soidade; rodeouno, acariñouno e coidou del coma a meniña dos seus ollos. ¹¹ Coma alenta a aguia a súa niñada, sobrevoando sobre os seus aguiachos, estende as súas ás, recólleo, e lévao nas súas plumas. ¹² Iahveh só o guiou e non houbo deus estranxeiro con el. ¹³ Fíxoo cabalgar sobre as montañas, alimentouno cos froitos dos seus campos, deulle a chuchar mel da rocha, e aceite do pedernal, ¹⁴ Manteiga de vaca e leite de ovella, con graxa de años e carneiros da raza de Basán, co mellor do trigo, e bebeu o sangue fermentado da uva. ¹⁵ Pero Iesurún comeu e foi saciado, e coceou; engordado, cebado e de bo ano, ¹⁶ abandonou a Deus, que o fixo, e rexeitou a rocha da súa salvación. ¹⁷ Provocárono a celos con deuses estraños, provocárono a ira coa súa idolatría. Fixeron sacrificios aos demos, e non a Deus, a deuses que non coñeceran, deuses novos, recén chegados, dos que vosos pais non tiveron temor. ¹⁸ Desprezaches á rocha que te xerou, e esqueciches ao Deus que te deu a luz! ¹⁹ Ao ver isto Iahveh, acendeuse na súa ira por mor do menosprezo dos seus fillos e das súas fillas, e dixo: ²⁰ agocharei o meu rostro deles, deixarei ver cal será o seu fin; porque son unha xeración perversa, fillos infieis. ²¹ Eles provocárnome a celos con un que non é Deus, provocáronme a ira coa vaidade dos seus ídolos. Daquela, Eu provocarei os seus celos cun que non é pobo. Provocareinos a ira con xente insensata. ²² Inflamouse o lume da miña ira, e brasará ata as profundidades do Sheol, consumirá a terra cos seus froitos, e queimará os alicerces das montañas. ²³ Amorearei males sobre eles, e esgotarei as miñas frechas contra deles. ²⁴ Esbrancuxados pola fame, consumidos pola febre e convulsións malignas; heilles mandar os dentes das feras sobre eles, e o veleno das que reptan polo po. ²⁵ Por fóra, a espada deixará sen fillos, e por dentro, o terror; ao mozo e á moza, o pequeno máis o cheo de canas. ²⁶ Dixen que había esparexelos e que borraría a memoria deles entre os homes. ²⁷ De non ter temido a provocación do inimigo, e a equivocación do adversario, que han dicir: foi a nosa man a quen triunfou e non foi Iahveh quen fixo isto. ²⁸ Porque son nacións privadas de consello, e non hai entendemento nelas. ²⁹ Oh se fosen sabios para discernir tal cousa, daquela comprenderían o seu propio destino. ³⁰ Como é que pode un perseguir a mil, e dous facer fuxir a dez mil, se a súa Rocha non os tivera vendido, se Iahveh non os tivera entregado? ³¹ Porque os deuses deles non son coma o noso Deus; mesmo pensan así os nosos inimigos. ³² Porque a vide deles é cepa de Sodoma, collida dos campos de Gomorra; as súas uvas son uvas velenosas, os seus acios, amargos. ³³ O seu viño é pezoña de serpes, e veleno mortal de áspides. ³⁴ Non foi isto recollido e selado entre os meus tesouros? ³⁵ Miña é a vinganza e a retribución, para o intre que faga esbarar o seu pé, porque o día da súa perdición achégase, e apresúrase a súa morte. ³⁶ Porque Iahveh vingará a seu pobo e terá compaixón dos seus servos, cando vexa que lle marcharon as forzas, que non queda nin escravo nin libre. ³⁷ Daquela El dirá: e os deuses onde eles se refuxiaban, u-los? ³⁸ Non comían da graxa do seus sacrificios e bebían o viño das súas libacións? Que se ergan e veñan na vosa axuda e que sexan o voso refuxio! ³⁹ Vede agora que Eu son, e non hai deuses fóra de min: Eu tiro a vida e Eu son que fai vivir, firo e tamén sano, e non hai quen poida librar da miña man. ⁴⁰ Levanto, entón, a miña man cara os ceos e digo: Eu vivo eternamente! ⁴¹ Cando afíe a miña espada alustrada, e a miña man empuñe a xustiza, vingareime dos meus adversarios e darei o pago aos que me aborrecen. ⁴² Embebedarei de sangue as miñas frechas, e a miña espada fartará de carne, de sangue de mortos e prisioneiros, das longas cabeleiras dos xefes inimigos. ⁴³ Alegrádevos nacións xunto co seu pobo, porque El vingará o sangue dos seus servos; traerá vinganza sobre os seus adversarios; o Señor fará expiación polo sangue do seu pobo. ⁴⁴ Entón chegou Moisés e falou todas as palabras deste cántico aos ouvidos do pobo, el mais Xosué, fillo de Nun. ⁴⁵ E cando rematou de dicir todas estas cousas a todo Israel, ⁴⁶ díxolles: poñede o voso corazón en todas estas palabras que eu hoxe testifiquei na vosa contra, e mandade os vosos fillos que poñan por obra todas as palabras desta lei. ⁴⁷ Porque non é palabra baleira para vós, en verdade é a vosa vida, e por ela prolongaredes os vosos días na terra a onde ides, cruzando o Xordán para posuíla. ⁴⁸ E díxolle Iahveh naquel mismo día a Moisés: ⁴⁹ sube a esta montaña de Abarim, ao monte Nebo, que está na terra de Moab frente a Iericó, e mira cara a terra de Canaán, a que eu lle dou a Israel en posesión. ⁵⁰ E morre alí nese monte ao que sobes, e sé reunido ao teu pobo, así como morreu teu irmán Aarón no monte Hor, e foi reunido ao seu pobo. ⁵¹ Por canto pecastes contra min no medio dos fillos de Israel nas augas de Meriba, en Cades, no deserto de Zin, ao non santificarme entre os fillos de Israel. ⁵² É por iso que verás a terra de lonxe pero non has entrar nela.