¹ E Saulo concordaba con eles na súa morte. Naquel día desatouse unha grande persecución contra a igrexa en Xerusalém, e foron todos espallados polas rexións da Xudea e da Samaria, agás os apóstolos. ² Homes piadosos foron os que sepultaron a Estevo, e choraron e lamentáronse grandemente por el. ³ Pero Saulo facía estragos na igrexa entrando de casa en casa, e arrastrando a homes e mulleres, metíaos no cárcere. ⁴ Porén os crentes que foran dispersados, ían proclamando a palabra. ⁵ E Filipe descendendo á cidade de Samaria, predicáballes a Cristo. ⁶ Ao escoitar e ver os sinais milagrosos que facía, as multitudes unánimes escoitaban atentamente as cousas que falaba Filipe. ⁷ Porque de moitos que tiñan espíritos inmundos, saían a berros e moitos paralíticos e coxos eran sanados. ⁸ E houbo moita ledicia naquela cidade! ⁹ Pero había na cidade un tal Simón que viña practicando a maxia e deixaba atónita á xente da Samaria, facéndose pasar por alguén importante; ¹⁰ e todos os samaritanos, de pequenos a grandes, prestábanlle atención dicindo: este é o chamado Gran Poder de Deus. ¹¹ E facíanlle caso porque os tiña enganados por moito tempo. ¹² Pero cando creron a Filipe, que proclamaba as boas novas do reino de Deus e do nome de Xesús Cristo, eran bautizados, tanto homes coma mulleres. ¹³ E mesmo Simón tamén creu, e logo de ser bautizado, seguiu con Filipe; e estaba perplexo ao ver os sinais e os grandes milagres que se facían. ¹⁴ E os apóstolos que estaban en Xerusalém, ao escoitaren que Samaria recibira a palabra de Deus, mandáronlles a Pedro e a Xoán, ¹⁵ que baixaron e oraron por eles, para que recibiran o Espírito Santo, ¹⁶ porque aínda non descendera sobre ningún deles, xa que só recibiran o bautismo no nome do Señor Xesús. ¹⁷ Entón impoñíanllelas mans, e recibían o Espírito Santo. ¹⁸ Pero Simón ao ver que o Espírito Santo era dado pola imposición das mans dos apóstolos, ofreceulles cartos. ¹⁹ El dixo: -Dádeme este poder para que a calquera que lle impoña as mans, reciba o Espírito Santo. ²⁰ Pero Pedro díxolle: -A túa prata sexa contigo para destrución, porque pensaches que podías conseguir o don de Deus por cartos. ²¹ Ti non tes parte nin sorte neste asunto, porque o teu corazón non é recto diante de Deus . ²² Polo tanto, arrepíntete desta maldade túa e rógalle ao Señor, por si acaso che fora perdoada a intención do teu corazón. ²³ Porque vexo que estás no veleno da amargura e atado pola maldade. ²⁴ Pero respondendo Simón dixo: -Rogádelle ao Señor por min, que ningunha destas cousas que dixestes se me veñan enriba! ²⁵ Entón eles, logo de ter testificado fielmente, e falar a palabra do Señor volveron a Xerusalém; evanxelizando moitas aldeas dos samaritanos. ²⁶ Naquel tempo, un anxo do Señor faloulle a Filipe e díxolle: -Érguete e vai cara o sur, ao camiño que baixa de Xerusalém a Gaza. (Este é deserto). ²⁷ El ergueuse e foi; e velaí un home etíope eunuco, funcionario de Candace, raíña dos etíopes, que estaba a cargo de todos os seus tesouros, que viñera a Xerusalém para adorar, ²⁸ volvía sentado no seu carro e estaba lendo o profeta Isaías. ²⁹ Entón o Espírito díxolle a Filipe: -Vai aló e arrímate a ese carro. ³⁰ Pero cando ía correndo Filipe, escoitouno lendo o profeta Isaías, e díxolle: -Á verdade comprendes o que estás a ler? ³¹ E el contestou: -E, como poderei, se alguén non me guía? E rogoulle a Filipe que subira ao carro e sentara con el. ³² A pasaxe da escritura que estaba a ler era esta: "Como ovella foi levado ao matadoiro; e coma año, mudo diante do que o tosquía, non abre a súa boca. ³³ Na súa humillación non se lle fixo xustiza; quen ha contar a súa xeración? Porque a súa vida é quitada da terra". ³⁴ Pero o eunuco respondendo a Filipe díxolle: -Rógoche, de quen está a dicir isto o profeta? De si mesmo ou doutra persoa? ³⁵ Entón Filipe, abrindo a boca, e comezando dende esta escritura, anuncioulle a Xesús. ³⁶ E indo polo camiño, chegaron onde había auga, e o eunuco dixo: -Mira, auga! Que impide que sexa bautizado? ³⁷ Filipe dixo: -Se cres con todo o teu corazón, podes. Respondendo el dixo: -Creo que Xesús é o Fillo de Deus. ³⁸ E mandou deter o carro; e ámbolos dous baixaron á auga, Filipe mailo eunuco, e bautizouno. ³⁹ Ao saíren da auga, o Espírito do Señor arrebatou a Filipe; e o eunuco non o viu máis, pero seguiu polo seu camiño cheo de gozo. ⁴⁰ E Filipe apareceu en Azoto, e por onde pasaba, anunciaba o evanxeo en todas as vilas, ata que chegou a Cesarea.