¹ E Agripa dixo a Paulo: -Permíteseche falar na túa defensa. Entón Paulo extendeu a man e comezou a sua defensa. ² Considérome afortunado, oh, rei Agripa, de poder presentar a miña defensa perante túa con respecto a todas aquelas cousas das que me acusan os xudeus, ³ sobre todo, porque es experto en todos os costumes e controversias entre os xudeus; polo que che rogo que me escoites con paciencia. ⁴ Pois ben, todos os xudeus coñecen a miña vida dende a miña xuventude, que dende o principio foi entre o meu pobo en Xerusalém; ⁵ xa que eles me coñecen dende hai moito, se queren poden testificar que vivín como fariseo, na seita máis estrita da nosa relixión. ⁶ E agora, xúlgaseme pola esperanza da promesa feita por Deus aos nosos pais, ⁷ aquela que agardan acadar as nosas doce tribos, servindo fielmente noite e día. Por esta esperanza, maxestade, acúsanme os xudeus. ⁸ Por que se considera incrible entre vós que Deus resucite os mortos? ⁹ Eu de certo, crin que tiña que facer moito mal contra o nome de Xesús de Nazaret. ¹⁰ E iso é precisamente o que fixen en Xerusalém, non só pechei no cárcere a moitos santos coa autoridade recibida dos principais sacerdotes; senón que tamén, eu daba o meu voto na súa contra cando eran condenados a morte. ¹¹ Castigándoos con frecuencia en tódalas sinagogas, procuraba obrigalos a blasfemar; e moi anoxado contra eles, seguía perseguíndoos aínda nas cidades estranxeiras. ¹² Ocupado nestas cousas, cando ía para Damasco coa autoridade e co mandato dos principais sacerdotes, ¹³ cando ao mediodía, rei, indo polo camiño, vin unha luz no ceo que brillaba máis que o sol, que brillaba ao meu derredor e dos que viaxaban comigo. ¹⁴ E cando caemos todos ao chan, escoitei unha voz que me dicía en hebreo: Saulo, Saulo, por que me persegues? Cousa dura é dar couces contra o aguillón. ¹⁵ Entón dixen: quen es, Señor? E o Señor dixo: Eu son Xesús, a quen ti persegues. ¹⁶ Mais érguete e ponte en pé; porque aparecinme a ti para te chamar como servo e testemuña, non só das cousas que viches, senón tamén daquelas cousas que che amosarei; ¹⁷ librándote do pobo xudeu e dos xentís, aos que te mando, ¹⁸ para que lles abras os ollos a fin de que se volvan da escuridade á luz, da dominación de Satanás a Deus, para que reciban, pola fe en min, o perdón dos pecados e a herdanza entre os que foron santificados. ¹⁹ Polo que, oh rei Agripa, non fun desobediente á visión celestial; ²⁰ senón que anunciaba, primeiro aos que estaban en Damasco e tamén en Xerusalém, e despois por toda a rexión da Xudea e aos xentís, que debían arrepentirse y volverse a Deus, facendo obras dignas de arrepentimento. ²¹ Por isto, prendéronme algúns xudeus no templo e procuraron matarme. ²² Mais coa axuda de Deus, sigo ata agora testificando tanto a pequenos como a grandes, sen me saír do que dixeron os profetas e Moisés que sucedería: ²³ que o Mesías tiña que padecer, e que pola súa resurrección de entre os mortos, El tiña que ser o primeiro en proclamar a luz tanto aos xudeus coma aos xentís. ²⁴ Mentres Paulo dicía isto na súa defensa, Festo exclamou: -Paulo, estás tolo! Tanto saber levoute á loucura! ²⁵ Mais Paulo dixo: -Non estou tolo, excelentísimo Festo, senón que as miñas palabras son verdadeiras e asisadas. ²⁶ O rei entende estas cousas e por iso é que lle falo con confianza, pois estou convencido de que non ignora nada disto, porque non foi feito ás agachadas. ²⁷ Rei Agripa, cres nos profetas? Eu sei que cres. ²⁸ E Agripa respondeu a Paulo: -A pouco máis convéncesme para facerme cristián! ²⁹ E Paulo dixo: -Queira Deus que, por pouco ou por moito, non só ti, senón todos os que me escoitan, chegasen a ser tal e como son eu, pero fóra destas cadeas. ³⁰ Entón o rei, Berenice e todos os que estaban sentados con eles erguéronse. ³¹ Mentres se retiraban, falaban entre eles, dicindo: -Este home non fixo nada que mereza a morte ou a prisión. ³² E Agripa dixo a Festo: -Este home podería quedar libre, se non tivese apelado ao César.