¹ Cinco días máis tarde, o sumo sacerdote Ananías descendeu con algúns anciáns e cun avogado chamado Tértulo e presentaron ao gobernador os seus cargos contra Paulo. ² Despois que chamaron a Paulo, Tértulo comezou a acusalo dicindo ao gobernador: -Xa que por ti obtivemos moita paz e que pola túa providencia estanse levando a cabo reformas en favor desta nación, ³ nós por todos os medios e en todas partes, recoñecemos isto con profunda gratitude, excelentísimo Félix. ⁴ Agora para non amolarte máis, suplico que coa túa bondade, nos concedas unha breve audiencia. ⁵ Pois descubrimos que este home é verdadeiramente unha praga e que provoca disensións entre todos os xudeus polo mundo enteiro, sendo o responsable da seita dos nazarenos. ⁶ Mesmo tratou de profanar o templo, entón arrestámolo e quixemos xulgalo segundo a nosa lei. ⁷ Pero intervindo o comandante Lisias, con gran violencia quitóunolo das mans, ⁸ mandando aos seus acusadores que viñeran canda ti. Se ti mesmo o interrogas sobre todo o que dixo, poderás comprender de que o estamos a acusar. ⁹ Os xudeus uníronse tamén á acusación asegurando que estas cousas eran tal que así. ¹⁰ Despois que o gobernador lle fixo un aceno para que falara, Paulo respondeu: -Sabendo que por moitos anos ti fuches xuíz desta nación, con gusto presento a miña defensa, ¹¹ posto que ti podes comprobar o feito de que non hai máis de doce días que subín a Xerusalém a adorar. ¹² E nin no templo, nin nas sinagogas, nin na cidade me atoparon discutindo con ninguén nin facendo motíns. ¹³ Nin tampouco poden probar as cousas das que agora me acusan. ¹⁴ Pero isto admito ante ti, que segundo o Camiño que eles chaman herexía, eu sirvo o Deus dos nosos pais, crendo todo o que é conforme á lei e o que está escrito nos profetas; ¹⁵ tendo a mesma esperanza en Deus que estes tamén agardan, de que certamente haberá unha resurrección tanto dos xustos coma dos inxustos. ¹⁶ Por isto, eu tamén me esforzo por conservar sempre unha conciencia irreprensible diante de Deus e de tódalas persoas. ¹⁷ Agora ben, despois de varios anos, vin para traer esmolas á miña nación e presentar ofrendas, ¹⁸ facendo isto, despois de terme purificado, atopáronme no templo, non con turba nin con barullos. ¹⁹ Pero estaban alí certos xudeus da Asia e que deberían comparecer diante túa se tivesen algo na miña contra. ²⁰ Ou se non, que estes mesmos digan que delito atoparon cando comparecín perante o Sanedrín, ²¹ agás polo único que dixen en voz alta estando no medio deles: -Pola resurrección dos mortos son xulgado hoxe diante de vós. ²² Entón, Félix, coñecendo con maior exactitude as cousas acerca do Camiño, pospuxo o asunto dicindo: -Cando veña o comandante Lisias decidirei o voso caso. ²³ E deu ordes ao centurión de que gardara a Paulo baixo custodia, pero con algunha medida de liberdade e que non impedise a ningún dos seus amigos que o servise. ²⁴ Pero poucos días máis tarde, chegou Félix con Drusila, a súa muller que era xudía, e mandou traer a Paulo e oíuno falar sobre a fe en Cristo Xesús. ²⁵ E ao disertar Paulo sobre a xustiza, o dominio propio e o xuízo vindeiro, Félix atemorizado dixo: -Polo de agora, vaite! Mandareite chamar cando sexa oportuno. ²⁶ Ao mesmo tempo tiña a esperanza de que Paulo lle dera cartos, polo que moitas veces o facía chamar para conversar con el. ²⁷ Pero discorridos dous anos, Porcio Festo chegou como sucesor de Félix, e desexando gañar o favor aos xudeus, Félix deixou preso a Paulo.