¹ Entón Paulo, fitando ao concilio, dixo: -Irmáns, ata este día vivín coa conciencia limpa diante de Deus. ² O sumo sacerdote Ananías mandou aos que estaba xunto a el, que lle batesen na boca. ³ Entón Paulo díxolle: -Deus hache golpear a ti, parede branquexada! Sentas para xulgarme segundo a lei e violas a lei ordenando que me zosquen? ⁴ Os que estaban a mirar, dixeron: -Inxurias ao sumo sacerdote de Deus? ⁵ E Paulo dixo: -Irmáns, non sabía que el era o sumo sacerdote; porque está escrito: "Non falarás mal das autoridades do teu pobo". ⁶ Entón Paulo, caendo na conta de que uns eran saduceos e outros fariseos, levantou a voz no Sanedrín: -Irmáns, eu son fariseo, fillo de fariseos. Xúlgaseme pola nosa esperanza na resurrección dos mortos! ⁷ Cando dixo isto, comezou unha disputa entre os fariseos e os saduceos, e a asemblea dividiuse. ⁸ Porque os saduceos din que non hai resurrección nin anxos nin espíritos, pero os fariseos cren en todo isto. ⁹ Entón fíxose un grande boureo. E erguéronse algúns dos escribas do grupo dos fariseos, discutindo con enerxía, dicindo: -Non atopamos nada malo neste home, e se é certo que un espírito ou un anxo lle falou? ¹⁰ Como o rebumbio ía cada vez a máis, o xefe da garda tivo medo de que esnaquizasen a Paulo e ordenou que as tropas baixasen para quitalo pola forza do medio deles e o levasen ao cuartel. ¹¹ A noite seguinte o Señor aparecéuselle a Paulo e dixo: -Ten ánimo, porque como deches testemuño da miña causa en Xerusalém, así tamén testificarás en Roma. ¹² Ao amencer, os xudeus argallaron unha conspiración e comprometéronse cun xuramento dicindo que non comerían nin beberían ata que matasen a Paulo. ¹³ Os que tramaron este plan eran máis de corenta, ¹⁴ foron aos principais sacerdotes e aos anciáns e dixeron: -Comprometémonos baixo xuramento a non probar nada ata que teñamos matado a Paulo. ¹⁵ Agora, vós e o concilio, avisade ao xefe da garda para que o traian diante de vós, como se quixerades investigar polo miúdo para resolver o caso. Nós, pola nosa banda, estaremos listos para matalo antes de que chegue. ¹⁶ Mais o fillo da irmá de Paulo soubo da emboscada e foi e entrou no cuartel e avisou a Paulo. ¹⁷ Paulo, chamando a un dos centurións, dixo: -Leva a este mozo ao xefe da garda, porque ten algo que contarlle. ¹⁸ El entón, colléndoo consigo, levouno ao comandante e díxolle: -Paulo, o preso, chamoume e pediume que trouxera a este mozo, xa que ten algo que che contar. ¹⁹ O xefe da garda, colleuno da man, levouno aparte, e preguntoulle: -Que é o que me tes que contar? ²⁰ E el respondeu: -Os xudeus concordaron en pedirlle que leve a Paulo mañá ante o Sanedrín co pretexto de facer unha investigación máis a fondo sobre el. ²¹ Mais non lles prestes atención, porque máis de cuarenta homes, comprometéronse baixo xuramento a non comer nin beber ata que o maten, e agora están preparados agardando a túa autorización. ²² Entón o xefe da garda deixou marchar o mozo, recomendándolle: non lle digas a ninguén que me informaches destas cousas. ²³ E chamando aos dous centurións dixo: -Preparade douscentos soldados para as nove da noite, con setenta homes da cabalo e douscentos lanceiros, para que vaian á Cesarea. ²⁴ E ordenou que preparasen tamén cabalgaduras para que Paulo puidese montar, e levalo a salvo ao gobernador Félix. ²⁵ E escribiulle unha carta nestes termos: ²⁶ Claudio Lisias, ao excelentísimo gobernador Félix: salve. ²⁷ Cando este home foi arrestado polos xudeus, e estaba a piques de ser asasinado por eles, ao saber que era romano, fun coas tropas e rescateino. ²⁸ Querendo saber a causa pola que o acusaban, leveino ao concilio ²⁹ e atopei que o acusaban sobre cuestións da súa lei, pero de ningún cargo que merecera a morte ou o cárcere. ³⁰ Cando fun informado de que había un complot en contra deste home, mandeicho deseguida, ordenando tamén aos seus acusadores de que presentaran cargos contra el diante de ti. ³¹ Así que os soldados, seguindo as ordes que tiñan, colleron a Paulo e levárono de noite a Antípatris. ³² Ao día seguinte volveron ao cuartel deixando que os xinetes marcharan con el. ³³ Eles, despois de chegar á Cesarea e de lle entregar a carta ao gobernador, presentáronlle a Paulo. ³⁴ Cando o gobernador leu a carta, preguntou de que provincia era Paulo. E ao decatarse de que era da Cilicia, ³⁵ dixo: -Oireite cando estean presentes os teus acusadores. E mandou que o gardasen no Pretorio de Herodes.