¹ E aconteceu que mentres Apolos estaba en Corinto, Paulo, chegou a Éfeso logo de percorrer as rexións superiores, a atopou a algúns discípulos, ² e díxolles: -Recibistes o Espírito Santo cando crestes? E eles responderon: -Nin sequera ouvimos se hai un Espírito Santo! ³ El díxolles: -En que bautismo foi que fostes bautizados? Eles responderon: -No bautismo de Xoán. ⁴ Entón Paulo dixo: -Xoán bautizou ao pobo co bautismo de arrepentimento, dicindo que creran no que viría despois del, é dicir, en Xesús. ⁵ Cando a xente escoitou isto, foron bautizados no nome do Señor Xesús. ⁶ E cando Paulo lles impuxo as mans, veu sobor deles o Espírito Santo, e falaban en linguas e profetizaban. ⁷ Eran en total uns doce homes. ⁸ Paulo entrou na sinagoga, e por tres meses falou con ousadía, discutindo e convencendo en torno ao reino de Deus. ⁹ Pero cando algúns deles se endureceron e tornaron desobedientes falando mal do Camiño diante da multitude, Paulo afastouse deles levando con el os discípulos, e razoaba a cotío na escola de Tirano. ¹⁰ Isto continuou por dous anos, de modo que todos os que vivían na Asia ouviron a palabra do Señor, tanto xudeus coma gregos. ¹¹ E Deus facía milagres non comúns polas mans de Paulo, ¹² de tal xeito que levaban os seus panos ou delantais aos doentes, e as enfermidades alonxábanse deles e os espíritos malignos saían. ¹³ Entón algúns xudeus, exorcistas ambulantes, procuraron invocar no nome do Señor Xesús sobre os que tiñan espíritus malignos, dicindo: -Ordénovos por Xesús, a quen Paulo predica! ¹⁴ E facían isto sete fillos dun tal Esceva, sumo sacerdote xudío. ¹⁵ Pero un espírito maligno respondeu e díxolles: -A Xesús coñezo, e sei quen é Paulo, pero, quen sodes vós? ¹⁶ E o home no que estaba o espírito maligno, botouse enriba deles, a dominounos e puido máis ca eles, de xeito que fuxiron daquela casa espidos e feridos. ¹⁷ E foi sabido isto por todos os habitantes de Éfeso, tanto xudeus coma gregos; e o temor apoderouse de todos eles, e o nome do Señor Xesús era engrandecido. ¹⁸ Tamén moitos dos que creran seguían vindo, confesando e declarando as súas prácticas. ¹⁹ Entón, moitos dos que practicaban as artes máxicas, xuntando os seus libros, prendéronlles lume diante de todos, e botando contas do seu valor, viron que eran como cincuenta mil moedas de prata. ²⁰ E polo poder do Señor a palabra medraba e prevalecía. ²¹ Pasadas estas cousas, Paulo propúxose no seu espírito ir a Xerusalém logo de percorrer Macedonia e Acaia, dicindo: despois de que vaia alí, debo visitar tamén Roma. ²² E mandando a Macedonia a dous dos seus axudantes, Timoteo e Erasto, quedou el na Asia por algún tempo. ²³ Por aquel entón, produciuse un albordo non pequeno por mor do Camiño. ²⁴ Porque un prateiro chamado Demetrio, que facía santuarios de prata de Artemisa e daba non poucas ganancias aos artesáns, ²⁵ xuntou a estes cos obreiros de oficios semellantes, e dixo: -Compañeiros, sabedes que a nosa prosperidade depende deste comercio. ²⁶ E vedes e escoitades que non só en Éfeso, senón en case toda Asia, este Paulo convenceu a moitas persoas, e afastounas, dicindo que os deuses feitos coas mans non son deuses verdadeiros. ²⁷ E non só corremos perigo de que o noso oficio caia en descrédito, senón tamén de que o templo da gran deusa Artemisa sexa considerado sen valor, e que ela, a quen adora toda a Asia e o mundo enteiro, sexa despoxada da súa grandeza. ²⁸ Cando escoitaron isto, enchéronse de ira, e berraban, dicindo: -Grande é Artemisa dos efesios! ²⁹ E a cidade encheuse de confusión, e lanzáronse a unha ao teatro e riparon a Gaio e a Aristarco, os compañeiros de Paulo, que eran da Macedonia. ³⁰ Cando Paulo quixo presentarse ante o pobo, os discípulos non llelo permitiron. ³¹ Tamén algúns dos asiarcas, que eran amigos seus, enviaron a rogarlle que non se presentara no teatro. ³² Así que uns berraban unha cousa e outros outra, porque estaban tan aturullados, que a maioría non sabía nin para que se xuntaran. ³³ E de entre a multitude, empurraron a Alexandre instruído polos xudeus, quen acenando coa man, quería facer a súa defensa diante da xente. ³⁴ Pero cando caeron en conta de que era xudeu, berraron como por dúas horas: -Grande é Artemisa dos efesios! ³⁵ Entón o secretario, logo de acougar a multitude, dixo: -Cidadáns de Éfeso, haberá alguén que non saiba que a cidade de Éfeso é gardiá do templo da gran Artemisa e da súa imaxe caída do ceo? ³⁶ Xa que estes feitos son innegables, debedes acougar e non facer nada apuradamente. ³⁷ Porque trouxestes a estes homes que nin rouban templos, nin blasfeman a nosa deusa. ³⁸ Así pois, se Demetrio e os artesáns que están con el teñen queixa contra algún, os tribunais están abertos e os procónsules dispostos; presentade as vosas acusacións uns contra doutros. ³⁹ E se solicitades algo máis, decidirase en asamblea lexítima. ⁴⁰ Pois certamente corremos perigo de sermos acusados de sedición en relación ao acontecido hoxe, xa que non existe causa xustificada para isto, e non podemos explicar semellante rebumbio. ⁴¹ E dito isto, despediu a reunión.