¹ Cando Paulo e Bernabé entraron xuntos na sinagoga de Iconio, falaron de tal xeito que creron moitos xudeus e, tamén, gregos. ² Mais os xudeus que non crían, instigaron e corromperon os ánimos dos xentís contra dos irmáns. ³ Así e todo, botaron alí moito tempo falando con decisión, confiados no Señor que confirmaba a palabra da súa graza, concedéndolles que fixesen sinais milagrosos e prodixios por man deles. ⁴ Mais a xente da cidade estaba dividida: uns estaban cos xudeus e outros cos apóstolos. ⁵ Pero como xurdiu un intento por parte dos xentís e xudeus mailos seus gobernantes, para os maltratar e apedrar, ⁶ eles déronse conta e fuxiron a Licaonia, Listra e Derbe, e aos seus arredores, ⁷ e alí seguiron a proclamar o evanxeo. ⁸ En Listra había un home que estaba sentado, tolleito dos pés, coxo de nacimento, que nunca andivera. ⁹ Este home escoitaba falar a Paulo, que, mirándoo fixamente e vendo que tiña fe para ser sanado, ¹⁰ dixo en voz moi alta: -Érguete endereitando os teus pés! E el saltou e andou. ¹¹ Cando a xente viu o que fixera Paulo, berraban na lingua licaónica: os deuses baixaron a nós en forma humana! ¹² E chamábanlle Zeus a Bernabé e Hermes a Paulo, porque este era quen traía a palabra. ¹³ E o sacerdote de Zeus (do que o templo estaba nas aforas da cidade), trouxo touros e coroas ás portas e quería ofrecer sacrificios xuntamente coa multitude. ¹⁴ Mais cando os apóstolos Bernabé e Paulo ouvírono, rasgaron as súas roupas e lanzáronse no medio da multitude berrando ¹⁵ e dicindo: por que facedes estas cousas? Nós non somos máis ca homes iguais que vós, e anunciamos o evanxeo para que vos volvades destas cousas inútiles a un Deus vivo, que fixo o ceo, a terra, o mar e todo o que hai neles, ¹⁶ que nos tempos pasados permitiu que todas as nacións seguisen os seus propios camiños. ¹⁷ E, porén, non deixou de dar testemuño de si mesmo, facendo ben e dándovos chuvias do ceo e tempos frutíferos, enchendo os vosos corazóns de mantenza e ledicia. ¹⁸ Aínda dicindo isto, apenas puideron impedir que as multitudes lle ofrecesen sacrificio. ¹⁹ Mais algúns xudeus da Antioquía e de Iconio viñeron e logo de persuadir á multitude, apedraron a Paulo e arrastrárono fóra da cidade pensando que estaba morto. ²⁰ Pero, rodeándoo os discípulos, el ergueuse e entrou na cidade; e ao día seguinte marchou con Bernabé a Derbe. ²¹ E despois de anunciar o evanxeo naquela cidade e facer moitos discípulos, volveron a Listra, a Iconio e á Antioquía, ²² fortalecendo os ánimos dos discípulos, animándoos a perseverar na fe, e dicindo: cómpre que entremos no reino de Deus a través de moitas tribulacións. ²³ Pero logo de designar anciáns en cada igrexa, tendo orado con xaxún, encomendáronos ao Señor en quen eles creran. ²⁴ Pasaron por Pisidia e atravesaron a Panfilia. ²⁵ E despois de predicar a palabra en Perxe, baixaron a Atalia; ²⁶ e de alí embarcaron a Antioquía, onde foron encomendados pola graza de Deus para a obra que cumpriran. ²⁷ Cando chegaron e reuniron á igrexa, informaron de todas as cousas que Deus fixera con eles, e de como abrira a porta da fe aos xentís. ²⁸ E quedaron moito tempo cos discípulos.