¹ E houbo unha fame nos días de David por tres anos seguidos. E David consultou a Iahveh, e Iahveh dixo: -É por mor de Saúl e da súa casa sanguinaria que mataron aos gabaonitas. ² O rei chamou aos gabaonitas e faloulles. (Os gabaonitas non eran dos fillos de Israel, senón do remanente dos amorreos, e os fillos de Israel fixeran un pacto con eles; pero Saúl procurara matalos polo seu celo polos fillos de Israel e de Xudá). ³ E David dixo aos gabaonitas: -Que podo facer por vós, e que podo facer para que bendigades a herdanza de Iahveh? ⁴ E os gabaonitas dixéronlle: -Non é cuestión nin da prata nin do ouro de Saúl ou da súa casa, nin é cousa nosa dar morte a ninguén en Israel. E el dixo: -Farei por vós o que digades. ⁵ E eles dixeron ao rei: -Do home que nos consumiu e que procurou exterminarnos para que non quedásemos dentro do territorio de Israel, ⁶ han de se nos entregar sete varóns de entre os seus fillos, e colgarémolos diante de Iahveh en Guibea de Saúl, o escollido de Iahveh. E o rei dixo: -Entregaréivolos! ⁷ Pero o rei compadeceuse de Mefiboset, fillo de Xonatán, fillo de Saúl, por mor do pacto de Iahveh que había entre eles, entre David e Xonatán, fillo de Saúl. ⁸ Pero o rei colleu a Armoni e a Mefiboset, os dous fillos de Rizpa, filla de Aiá, que ela lle dera a Saúl, e os cinco fillos de Merab, filla de Saúl, que ela lle dera a Adriel, fillo de Barzilai meholatita; ⁹ e entregounos nas mans dos gabaonitas, e eles penduráronos no monte diante de Iahveh, de xeito que sete deles morreron xuntos. Matounos nos primeiros días da colleita, no comezo da colleita da cebada. ¹⁰ Entón Rizpa, filla de Aiá, colleu tea de cilicio e estendeuna sobre unha rocha, dende o comezo da colleita ata que caeu a choiva do ceo sobre eles; e non permitiu que as aves do ceo se puxeran sobre eles de día nin as feras do campo de noite. ¹¹ Cando lle informaron a David do que fixera Rizpa, filla de Aiá, concubina de Saúl, ¹² David foi e recolleu os ósos de Saúl e os ósos de Xonatán, o seu fillo, que tiñan os homes de Iabes de Galaad que os roubaran da praza de Bet-san, onde os filisteos os colgaran o día que os filisteos mataron a Saúl en Gilboa. ¹³ E trouxo de alí os ósos de Saúl e os ósos do seu fillo Xonatán; e recolleron tamén os ósos dos aforcados. ¹⁴ E sepultaron os ósos de Saúl e do seu fillo Xonatán na terra de Benxamín, en Zela, no sepulcro do seu pai Cis; e fixeron todo o que o rei ordenara. Despois disto, Deus sentiu compaixón pola terra. ¹⁵ Houbo de novo guerra entre os filisteos e Israel. David baixou cos seus servos. E loitaron contra os filisteos, e David estaba esgotado. ¹⁶ Entón Isbi-Benob, que era descendente de Rafah (a súa lanza pesaba trescentos siclos de bronce e estaba cinguida cunha espada nova), tentou matar a David. ¹⁷ Pero Abisaí, fillo de Sarvia, veu ao seu socorro e feriu o filisteo e matouno. Entón os homes de David xuraron, dicindo: -Nunca máis sairás á batalla con nós, para que non se apague a lámpada de Israel. ¹⁸ Aconteceu despois disto que houbo de novo guerra en Gob contra os filisteos; e Sibecai husatita matou a Saf, que era outro dos fillos de Rafah. ¹⁹ Outra vez houbo guerra contra os filisteos en Gob; e Elhanán, fillo de Iare-Oregim de Belén, matou a Goliat o gueteo; e o fío da súa lanza era coma un rolo de tecer. ²⁰ Houbo outra guerra en Gat, onde había un home de grande estatura que tiña seis dedos en cada man e seis dedos en cada pé, un total de vintecatro; el tamén descendía dos gigantes. ²¹ Cando desafiou a Israel, matouno Xonatán, fillo de Simea, irmán de David. ²² Estes catro eran fillos de Rahaf en Gat, e caeron por man de David e dos seus servos.