E informaron a David dicindo: -Os homes de Iabes de Galaad foron os que sepultaron a Saúl.
5 Entón David mandou mensaxeiros aos homes de Iabes de Galaad, e díxolles: -Sede benditos de Iahveh, porque amosastes esta bondade ao voso señor Saúl ao sepultalo. 6 Agora pois, que Iahveh vos amose a súa bondade; e eu tamén vos recompensarei por terdes feito iso. 7 Agora pois, fortalecede as vosas mans e sede valentes, pois o voso señor Saúl morreu, e a casa de Xudá unxiume a min por rei sobre eles. 8 Pero Abner, fillo de Ner, comandante do exército de Saúl, tomou a Is-boset, fillo de Saúl, e levouno a Mahanaím. 9 E fíxoo rei sobre Galaad, Gesur e Iezreel, sobre Efraín e Benxamín e sobre todo Israel. 10 Is-boset, fillo de Saúl, tiña corenta anos cando comenzou a reinar sobre Israel, e reinou dous anos. Só a casa de Xudá seguiu a David. 11 O tempo que David reinou en Hebrón sobre a casa de Xudá foi de sete anos e seis meses. 12 E Abner, fillo de Ner, saíu de Mahanaím e foi a Gabaón cos servos de Is-boset, fillo de Saúl. 13 E saíu Ioab, fillo de Zeruia, cos servos de David, e atopáronos xunto ao estanque de Gabaón, e sentaron uns neste lado do estanque e outros no outro lado. 14 E Abner dixo a Ioab: -Que se ergan os mozos e loiten diante de nós! E Ioab dixo: -Pois veña! 15 Levantáronse e pasaron en número igual: doce por Benxamín e por Is-boset, fillo de Saúl, e doce dos servos de David. 16 E cada un deles agarrou o seu adversario pola cabeza, e meteu a súa espada no costado do outro, de xeito que caeron xuntos. Por iso chamouse aquel lugar Helcat-hazurim, que está en Gabaón. 17 Aquel día a batalla foi moi dura, e Abner e os homes de Israel foron derrotados polos servos de David. 18 E estaban alí os tres fillos de Sarvia: Ioab, Abisai e Asael. E Asael era rápido coma as gacelas do campo. 19 E Asael perseguiu a Abner, e non se desviou nin a dereita nin a esquerda na persecución de Abner. 20 E Abner mirou atrás e dixo: -Es ti Asael? E el respondeu: -Son eu. 21 E Abner díxolle: -Apártate á túa dereita ou á túa esquerda, e bota man dalgún dos mozos e toma para ti os seus despoxos. Pero Asael non quixo deixar de perseguilo. 22 E Abner dixo de novo a Asael: -Deixa de me perseguir! Por que te hei ferir derrubándote en terra? Como entón podo levantar o meu rostro diante do teu irmán Ioab? 23 Pero el rexeitou apartarse; de xeito que Abner feriuno no estómago co fío da lanza, e a lanza saíu pola parte posterior, e caeu alí, e morreu alí. E aconteceu que todos os que viñan ao lugar onde Asael caera e morrera, detíanse. 24 Pero Ioab e Abisaí perseguiron a Abner; e ao poñerse o sol, chegaron ao outeiro de Amma, que está en fronte de Gia, no camiño ao deserto de Gabaón. 25 E os fillos de Benxamín reuníronse detrás de Abner formando unha soa tropa e detivéronse no cumio dun monte. 26 E Abner chamou a Ioab e dixo: -Devorará a espada para sempre? Non sabes que o fin será amargo? Canto tempo esperarás para dicirlles que deixen de perseguir os seus irmáns? 27 E respondeu Ioab: -Vive Deus que se non falases, certamente o pobo non tería deixado de perseguir a seus irmáns ata a mañá. 28 Entón Ioab tocou a trompeta e detívose todo o pobo, e non perseguiron máis a Israel nin seguiron a loitar. 29 E Abner e os seus homes camiñaron toda aquela noite pola Araba, e cruzaron o Xordán, e camiñaron toda a mañá e chegaron a Mahanaím. 30 Cando Ioab volveu da persecución de Abner, e reuniu todo o pobo, faltaron dos servos de David dezaoito homes ademais de Asael. 31 Pero os servos de David mataran a trescentos sesenta homes de Benxamín e dos homes de Abner. 32 E levaron a Asael e sepultárono no sepulcro do seu pai que estaba en Belén. E Ioab e os seus homes camiñaron toda a noite e chegaron a Hebrón ao amencer.