¹ E dixéronlle a Ioab: -Velaquí, o rei chora e lamenta por Absalom. ² E a victoria ese día converteuse en loito para todo o pobo, porque o pobo escoitou que se dicía ese día: o rei está triste polo seu fillo! ³ E o pobo entrou na cidade calado ese día, como un pobo que fuxindo da batalla entra ás agachadas. ⁴ E o rei cubriu o seu rostro, e choraba a gran voz: -Meu fillo Absalom! Absalom, meu fillo, meu fillo! ⁵ Entón Ioab entrou no fogar do rei, e dixo: -Cubriches hoxe con vergoña as caras de tódolos teus servos, que salvaron hoxe a túa vida, a vida dos teus fillos e fillas, a vida das túas mulleres e a vida das túas concubinas; ⁶ amando aos que te aborrecen e odiando aos que te aman; pois demostraches hoxe que nin os príncipes nin os servos son nada para ti; porque sei hoxe que se Absalom vivise e todos nós estivésemos mortos, entón estarías contento. ⁷ Agora érguete, sae e fala con bondade aos teus servos; porque xuro por Iahveh que se non saes, non haberá un só home contigo esta noite, e isto será peor para ti que todo o mal que che veu dende a túa mocidade ata o de agora. ⁸ Entón o rei ergueuse e sentou á porta; e cando se lle avisou a todo o pobo, dicindo: -Velaquí, o rei está sentado na porta, todo o pobo veu diante do rei; porque os israelitas fuxiran, a cadansúas tendas. ⁹ E todo o pobo discutía en todas as tribos de Israel, dicindo: -O rei rescatounos da man dos nosos inimigos e rescatounos da man dos filisteos; e agora fuxiu do país por causa de Absalom. ¹⁰ E en canto a Absalom, a quen unximos sobre nós, morreu en batalla. Agora pois, por que estades calados en canto a facer volver o rei? ¹¹ E o rei David mandou mensaxe a Sadoc e a Abiatar, os sacerdotes, dicindo: -Falade aos anciáns de Xudá, e dicídelles: por que sodes os derradeiros en facer volver o rei á súa casa, xa que a palabra de todo Israel chegou ao rei para que volva á súa casa? ¹² Sodes os meus irmáns, sodes o meu óso e a miña carne. Por que, pois, sodes os derradeiros en facer volver o rei? ¹³ E dicídelle a Amasa: -Non es ti o meu óso e a miña carne? Fágame Deus así e aínda máis se non es o meu xefe do exército para sempre en lugar de Ioab! ¹⁴ E inclinou o corazón de todos os homes de Xudá coma se fosen un só home; e mandaron mensaxe ao rei, dicindo: -Volve, ti e todos os teus servos. ¹⁵ E o rei volveu e chegou ao Xordán. E Xudá chegou a Guilgal para ir ao encontro do rei e conducilo ao outro lado do Xordán. ¹⁶ Entón Simei, fillo de Guera, o benxaminita, que era de Bahurim, deuse présa e baixou cos homes de Xudá ao encontro do rei David. ¹⁷ E había con el mil homes de Benxamín e Siba, servo da casa de Saúl, e con el os seus quince fillos e os seus vinte servos; e apresuráronse e cruzaron o Xordán diante do rei. ¹⁸ E cruzaron o vao para axudar a pasar á familia do rei e para facer o que lle parecía mellor diante dos seus ollos. E Simei, fillo de Guera, prostrouse diante do rei cando este ía cruzar o Xordán. ¹⁹ E díxolle ao rei: -Non me considere o meu señor culpable, nin lembre o mal que o seu servo fixo o día que o meu señor o rei saíu de Xerusalém; que o rei non o teña no corazón! ²⁰ Pois o teu servo recoñece que pecou, e por iso, velaquí, vin hoxe o primeiro de toda a casa de Xosé, para baixar ao encontro do meu señor o rei. ²¹ E Abisaí, fillo de Sarvia, respondeu e dixo: -Non ha morrer Simei por isto, porque maldiciu ao unxido de Iahveh? ²² E dixo David: -Que teño que ver eu convosco, fillos de Zeruia, para que esteades hoxe a ser os meus adversarios? Acaso ha morrer home algún hoxe en Israel? Non sei que hoxe fun posto como rei sobre Israel? ²³ E o rei dixo a Simei: -Non morrerás! E o rei xuroullo. ²⁴ Tamén Mefiboset, fillo de Saúl, descendeu ao encontro do rei. E non lavara os seus pés, nin se afeitara, nin lavara as súas roupas dende o día que o rei marchara ata o día en que volveu en paz. ²⁵ E aconteceu que cando veu de Xerusalém ao encontro do rei, este díxolle: -Por que non viñeches comigo, Mefiboset? ²⁶ E el respondeu: -Ai meu señor o rei, o meu servo enganoume; pois o teu servo dixo: aparellarei un asno para montar nel e irei co rei, pois o teu servo é coxo. ²⁷ Ademais, calumniou ao teu servo diante do meu señor o rei, pero o meu señor o rei é coma un anxo de Deus; faga o que mellor lle pareza. ²⁸ Pois aínda que toda a casa de meu pai era digna de morte diante do meu señor o rei; con todo puxeches ao teu servo entre os que comían na túa propia mesa. Que dereito tería eu para me queixar de nada diante do rei? ²⁹ Entón o rei díxolle: -Por que insistes nos teus asuntos? Eu decidín que ti e Siba repartirades as terras. ³⁰ E Mefiboset dixo ao rei: -Que o tome todo, xa que o meu señor o rei volveu san e salvo á súa casa. ³¹ E Barzilai de Galaad tamén descendera de Roguelim, e cruzara o Xordán co rei para despedilo no Xordán. ³² E Barzilai era moi vello, de oitenta anos. E el provera ao rei mentres el vivía en Mahanaím, porque era un home moi poderoso. ³³ E o rei díxolle a Barzilai: -Pasa comigo, e eu proverei para ti xunto a min en Xerusalém. ³⁴ Pero Barzillai dixo ao rei: -Cantos días me quedan na vida para que suba eu co rei a Xerusalém? ³⁵ Teño agora oitenta anos. Podo distinguir entre o bo e o malo? Pode o teu servo saborear o que coma ou beba? Pode aínda escoitar a voz dos cantores e cantoras? Por que, pois, debe o teu servo ser máis unha carga para o meu señor o rei? ³⁶ O teu servo non fará máis ca cruzar o Xordán co rei; por que me ha conceder o rei esta recompensa? ³⁷ Deixa que o teu servo volva para que morra na miña cidade xunto ao sepulcro de meu pai e de miña nai. Pero, velaquí o teu servo Quimam; que pase el co meu señor o rei, e fai por el o que mellor che parece. ³⁸ E o rei dixo: -Quimam pasará comigo, e farei por el o que ti queiras; e todo o que me pidas, farei por ti. ³⁹ E todo o pobo cruzou o Xordán, e o rei tamén o cruzou. Despois o rei bicou a Barzillai e bendiciuno; e este volveu ao seu lugar. ⁴⁰ E o rei pasou a Guilgal, e Quimam pasou con el; e todo o pobo de Xudá e tamén a metade do pobo de Israel ían co rei. ⁴¹ Entón todos os homes de Israel viñeron ao rei, e dixéronlle: -Por que te roubaron os nosos irmáns, os homes de Xudá, e fixeron cruzar o Xordán ao rei e ás súas casas, e a todos os homes de David con el? ⁴² E todos os homes de Xudá responderon aos homes de Israel: -Porque o rei é o noso parente cercano. Por que, pois, vos incomodades por isto? Comemos algo á costa do rei, ou aproveitámonos de algo? ⁴³ Pero os homes de Israel responderon aos homes de Xudá, e dixeron: -Nós temos dez partes no rei, e por iso temos máis dereito que vós sobre David. Por que, pois, nos desprezastes? Non foi o noso consello o primeiro en ser dado para facer volver o rei? Pero as palabras dos homes de Xudá prevaleceron sobre as palabras dos homes de Israel.