¹ David pasou revista ao pobo que estaba con el, e puxo sobre eles xefes de mil e de cen. ² E David mandou a unha terceira parte do pobo baixo o mando de Ioab, e unha terceira parte baixo o mando de Abisaí, fillo de Sarvia, irmán de Ioab, e unha terceira parte baixo o mando de Itai o gueteo. E o rei dixo ao pobo: -Eu tamén sairei convosco. ³ Pero o pobo dixo: -Non irás; porque se fuximos, non se preocuparán por nós, nin nos farán caso mesmo que morramos a metade de nós; pero ti es coma dez mil de nós. Agora pois, será mellor que nos axudes dende a cidade. ⁴ E o rei díxolles: -Farei o que mellor vos pareza. E o rei detívose xunto á porta, e todo o pobo saíu por centenas e por mil. ⁵ E o rei ordenou a Ioab, a Abisaí e a Itai, dicindo: -Por amor a min, tratade con benignidade o mozo Absalón. E todo o pobo escoitou cando o rei ordenou a tódolos comandantes en canto a Absalón. ⁶ E o pobo saíu ao campo ao encontro de Israel, e a batalla librouse no bosque de Efraín. ⁷ E o pobo de Israel foi derrotado alí diante dos servos de David, e houbo ese día unha matanza de vinte mil homes. ⁸ E a batalla estendeuse sobre toda aquela rexión; e o bosque devorou máis xente ese día que a espada. ⁹ E Absalón atopouse cos servos de David. E Absalón ía montado na súa mula e o mula pasou por debaixo da rama espesa dunha aciñeira grande, e a cabeza de Absalón enredouse na aciñeira e quedou colgada entre o ceo e a terra, mentres a mula ía lonxe debaixo del. ¹⁰ E un dos homes viuno e avisou a Ioab, dicindo: -Velaquí, vin a Absalom colgado da aciñeira. ¹¹ E Ioab dixolle ao home que lle informara: -Velaquí, se o viches, por que non o feriches alí derribándoo ao chan? Eu teríache dado dez pezas de prata e un cinto. ¹² Pero o home dixo a Ioab: -Aínda que me deran mil pezas de prata na man, non estendería a miña man contra o fillo do rei, porque aos nosos ouvidos o rei ordenoute a ti, a Abisaí e a Itai, dicindo: - Tédeme conta do mozo Absalom. ¹³ E de non ser así, eu tería actuado con traizón contra a súa vida (e nada está oculto ao rei) e ti desentenderíaste de min. ¹⁴ Pero Ioab respondeu: -Non hei perder o meu tempo aquí contigo. E collendo tres dardos na súa man, traspasounos ao corazón de Absalón mentres aínda estaba vivo no medio da aciñeira. ¹⁵ Entón dez mozos que eran escudeiros de Ioab rodearon a Absalom, ferírono e matárono. ¹⁶ Deseguido, Ioab tocou a trompeta e o pobo deixou de perseguir a Israel, pois Ioab detuvo o pobo. ¹⁷ Colleron, pois, a Absalom e botárono nunha fochanca no bosque, e levantaron sobre el unha morea de pedras; e todo Israel fuxiu cada un á súa tenda. ¹⁸ Absalom, mentres vivía, erguera para si un monumento no val do Rei, pois dicía: non teño fillo para perpetuar o meu nome. E puxo o seu propio nome ao monumento, e ata hoxe chámase Piar de Absalom. ¹⁹ E dixo Ahimaas, fillo de Sadoc: -Pídoche que me deixes correr para levar as boas novas ao rei, porque Iahveh o rescatou da man dos seus inimigos. ²⁰ Pero Ioab díxolle: -Ti non es quen de levar as novas hoxe; levaralas outro día; hoxe non levarás novas, pois o fillo do rei morreu. ²¹ Entón Ioab dixo ao etíope: -Vai e dille ao rei o que viches. E o etíope prostrouse diante de Ioab e correu. ²² E Ahimaas, fillo de Sadoc, insistiu a Ioab: -Sexa como sexa, pídoche que me deixes correr detrás do cusita. E Ioab dixo: -Por que has de correr, meu fillo, se non haberá recompensa para ti? ²³ Pero el dixo: -Sexa como sexa déixame correr. E el dixo: - Vaite! E Ahimaas correu polo camiño do val e pasou á rexión de Cus. ²⁴ David estaba sentado entre as dúas portas; e o sentinela subiu ao teito da porta no muro, e levantou os ollos e mirou, e velaí, un home corría só. ²⁵ E o sentinela clamou e informou ao rei. E o rei dixo: -Se vén só, hai boas novas na súa boca. E el continuou aproximándose, ²⁶ e o sentinela viu a outro home que corría, e berrou ao porteiro, e díxolle: -Mira, hai un home que corre só. E o rei dixo: -Este tamén trae boas novas. ²⁷ E o sentinela dixo: -Creo que o xeito de correr do primeiro é coma a carreira de Ahimaas, fillo de Sadoc. E o rei dixo: -É un bo home, e vén con boas novas. ²⁸ E Ahimaas clamou e dixo ao rei: - Paz! E prostrouse rostro en terra diante do rei, e dixo: -Bendito sexa Iahveh o teu Deus, que entregou o home que levantou a súa man contra o rei meu señor. ²⁹ E o rei dixo: -Está ben o mozo Absalom? E Ahimaas respondeu: -Cando Ioab mandou o servo do rei e ao teu servo, vin un gran balbordo, pero non sabía de que era. ³⁰ Entón o rei dixo: - Pasa e ponte alí. E el pasou e quedou alí en pé. ³¹ E velaquí, chegou o etíope, e dixo: - Que as boas novas sexan proclamadas ao meu señor o rei, porque Iahveh libroute hoxe da man de todos os que se levantaran contra ti! ³² Entón o rei dixo ao etíope: -Está ben o mozo Absalom? E o cusita respondeu: -Sexan coma o mozo os inimigos do meu señor o rei e todos os que se levanten contra ti para facerche mal. ³³ E o rei conmoveuse moito, e subiu ao apousento que estaba sobre a porta, e chorou, e dicía ao camiñar: -Meu fillo Absalom, meu fillo, meu fillo Absalom! Que bo sería que morrera eu en lugar teu! Absalom, meu fillo, meu fillo!