¹ E dixo Ahitofel a Absalón: -Pídoche que me deixes escoller doce mil homes, e levantareime para perseguir a David esta noite. ² E irei sobre el cando estea esgotado e feble, e enchereino de medo, e todo o pobo que está con el fuxirá; e matarei só o rei, ³ porque el é a quen andas buscando, e farei que todo o pobo volva a ti. E cando todos volvan, todo o pobo quedará en paz. ⁴ E o plan pareceulle ben a Absalom e a tódolos anciáns de Israel. ⁵ Pero Absalón dixo: -Chamade tamén a Husaí o arquita e escoitemos o que ten que dicir. ⁶ Cando Husaí chegou a Absalón, este díxolle: - Ahitofel deste xeito. Faremos conforme o seu consello? E se non, fala. ⁷ E Husaí dixo a Absalón: -Desta vez o consello que deu Ahitofel non é bo. ⁸ E dixo ademais Husaí: -Ti sabes que o teu pai e os seus homes son homes valentes, e son violentos coma unha osa privada dos seus cachorros no campo; e o teu pai é un home de guerra que non pasará a noite co pobo. ⁹ Velaí, agora estará agochado nalgunha cova ou noutro lugar; e acontecerá que ao primeiro asalto caerán algúns dos teus homes, e o que o escoite dirá: hai unha matanza no pobo que segue a Absalón. ¹⁰ E aínda o máis valente, que o seu espírito sexa coma o corazón dun león, desmaiará por completo; porque todo Israel sabe que o teu pai é un home valente, e que todos os que están con el son valentes. ¹¹ Por iso, o meu consello é que se che xunte todo Israel, dende Dan ata Beerseba, como a area que está á beira do mar en multitude, e que ti mesmo vaias á batalla. ¹² E iremos ao seu encontro en calquera dos lugares onde el se atope, e baixaremos sobre el como cae o orballo sobre a terra; e non quedará ninguén, nin el nin un de todos os homes que están con el. ¹³ E se marchara a refuxiarse dentro dalgunha cidade, entón todo Israel levará cordas a esa cidade e arrastrararémolo ata o val ata que non se atope alí nin unha pedra pequena. ¹⁴ Entón Absalón e todos os homes de Israel dixeron: -O consello de Husaí arquita é mellor que o consello de Ahitofel (porque Iahveh ordenara anular o bo consello de Ahitofel, para que Iahveh trouxera a calamidade sobre Absalón). ¹⁵ E dixo Husai a Sadoc e a Abiatar, os sacerdotes: -Ahitofel aconsellou deste xeito a Absalón e aos anciáns de Israel, e este foi o meu consello. ¹⁶ Agora pois, mandade decontado avisar a David, dicindo: -Non pases a noite nos vados do deserto, senón vai axiña ao outro lado do río, non sexa que o rei e o pobo que está con el sexan destruídos. ¹⁷ E Xonatán e Ahimaas detivéranse na fonte de En-rogel; e como non podían ser vistos entrando na cidade, unha serventa foi e informounos, e eles saíron para avisar o rei David. ¹⁸ Pero un rapaz viunos e avisou a Absalom. Entón os dous saíron a présa e foron á casa dun home en Bahurim que tiña un pozo no seu patio, e baixaron ao pozo. ¹⁹ E a muller colleu unha manta e estendeuna sobre a boca do pozo, e espallou gran sobre ela, de xeito que non se podía notar nada. ²⁰ Cando os servos de Absalón chegaron á muller na casa, dixeron: -Onde están Ahimaas e Xonatán? E a muller díxolles: -Pasaron o arroio. E cando os buscaron e non os atoparon, volveron a Xerusalém. ²¹ E aconteceu que despois de marchar eles subiron do pozo, e foron e avisaron o rei David, dicindo: -Erguédevos e atravesade axiña as augas, porque así foi o consello de Ahitofel contra vós! ²² Entón David e todo o pobo que estaba con el levantáronse e cruzaron o Xordán; e ao amencer non había ningún que non cruzara o Xordán. ²³ E cando Ahitofel viu que o seu consello non fora seguido, aparellou o seu asno, ergueuse e foi á súa casa, á súa cidade; e puxo orde na súa casa e aforcouse. E morreu e foi enterrado na sepultura de seu pai. ²⁴ E chegou David a Mahanaím, e Absalón cruzou o Xordán, e todos os homes de Israel con el. ²⁵ Absalón nomeou a Amasa sobre o exército en lugar de Ioab. Amasa era fillo dun home chamado Itra, israelita, que se unira a Abigail, filla de Nahas, irmá de Servia, nai de Ioab. ²⁶ E Israel e Absalom acamparon na terra de Galaad. ²⁷ Cando David chegou a Mahanaím, Sobi, fillo de Nahas de Rabá, dos fillos de Amón, e Maquir, fillo de Amiel de Lodebar, e Barzilai galadita de Rogelim, ²⁸ trouxeron leitos, cuncas, pratos de barro, trigo, cebada, fariña, gran tostado, fabas, lentellas, sementes tostadas, ²⁹ mel, leite, ovellas e queixo de vaca, para mandar a comer a David e o pobo que estaba con el; pois dicían: o pobo está no deserto, famento, esgotado e sedento.