¹ Cando David pasou un pouco máis aló do cumio, velaí que Siba, o servo de Mefiboset, saíu ao seu encontro cun par de asnos aparellados que levaban douscentos pans, cen racimos de uvas pasas, cen froitos de verán e un pelexo de viño. ² Entón o rei dixo a Siba: -Para que tes isto? E Siba respondeu: -Os asnos son para a familia do rei, para montar, e o pan e as froitas de verán para que os mozos coman, e o viño para que beba quen se canse no deserto. ³ Entón o rei dixo: -E onde está o fillo do teu señor? E Siba respondeu ao rei: -Velaquí, está en Xerusalém, pois dixo: hoxe a casa de Israel devolverame o reino do meu pai. ⁴ Entón o rei dixo a Siba: -Velaquí, todo o que pertence a Mefiboset é teu. E Siba respondeu: - Meu rei e señor, póstrome diante de ti e agardo atopar graza diante dos teus ollos! ⁵ Cando o rei David chegou a Bahurim, velaí que saíu de alí un home da familia da casa de Saúl, chamado Simei, fillo de Gera. E cando saíu, botaba maldicións; ⁶ e tiraba pedras a David e a tódolos servos do rei David, aínda que todo o pobo e tódolos homes valentes marchaban á súa dereita e á súa esquerda. ⁷ E Simei dicía mentres maldicía: -Fóra, fóra, home sanguinario! ⁸ Iahveh devolveuche todo o sangue derramado da casa de Saúl, a quen lle quitaches o trono; Iahveh entregou o reino na man do teu fillo Absalón; e velaquí, estás preso na túa propia maldade, pois ti es home sanguinario! ⁹ Entón Abisaí, fillo de Sarvia, dixo ao rei: -Por que ha maldicir este can morto a meu señor o rei? Déixame ir agora a cortarlle a cabeza! ¹⁰ Pero o rei dixo: -Que teño que ver eu convosco, fillos de Sarvia? Deixade que siga a maldicir! E se Iahveh lle dixo: maldice a David? Quen lle dirá: por que fixeches isto? ¹¹ E dixo David a Abisaí e a tódolos seus servos: -Velaquí, o meu fillo que saíu das miñas entrañas procura a miña vida; canto máis este benxaminita? Deixádeo maldicir, pois así Iahveh llo dixo. ¹² Pode ser que Iahveh vexa a miña aflición e me devolva ben a cambio das súas maldicións de hoxe. ¹³ E David e os seus homes seguiron polo seu camiño; e Simei ía polo lado do monte que está enfronte del, e mentres ía maldicíndolle, lanzaballe pedras e pó. ¹⁴ E o rei e todo o pobo que estaba con el chegaron cansos ao Xordán, e alí descansaron. ¹⁵ Entón Absalón e todo o pobo, os homes de Israel, entraron en Xerusalém, e con el Ahitofel. ¹⁶ E aconteceu que cando Husaí o arquita, amigo de David, chegou onda Absalom, Husaí díxolle a Absalom: -Viva o rei! Viva o rei! ¹⁷ Entón Absalom díxolle a Husaí: -É esta a túa bondade para co teu amigo? Por que non fuches co teu amigo? ¹⁸ Pero Husaí dixo a Absalom: -Non, senón que a quen escolla Iahveh e este pobo e tódolos homes de Israel, del serei, e con el quedarei. ¹⁹ Ademais, a quen hei servir? Non será na presenza do seu fillo? Como servín diante de teu pai, así serei diante de ti. ²⁰ Entón Absalom dixo a Ahitofel: -Dádeme o voso consello. Que temos que facer? ²¹ E Ahitofel dixo a Absalom: Achégate ás concubinas do teu pai que el deixou para gardar a casa; entón todo Israel saberá que te fixeches odioso ao teu pai, e as mans de todos os que están contigo serán fortalecidas. ²² Ergueron, pois, para Absalom unha tenda no terrado, e Absalom achegouse ás concubinas de seu pai a vista de todo Israel. ²³ O consello que daba Ahitofel naqueles días era como se un consultara a palabra de Deus; así era todo consello de Ahitofel, tanto para David como para Absalón.