¹ Un día os fillos dos profetas dixeron a Eliseo: -Mira, o lugar onde vivimos contigo é estreito para nós. ² Vai, vaiamos ao Xordán, e tomemos de alí cada un unha viga, e fagamos alí un lugar para vivir. E el dixo: -Ide. ³ E un dixo: -Rógoche que vaias cos teus servos. E el dixo: -Irei. ⁴ E foi con eles; e cando chegaron ao Xordán puxéronse a cortar madeira. ⁵ E aconteceu que mentres un cortaba unha árbore, a folla do machado caeu na auga, e berrou, e dixo: -Ai meu señor, que era emprestado! ⁶ E o home de Deus dixo: -Onde caeu? E cando el lle amosou o lugar, el cortou un madeiro e botouno alí, e fixo flotar o ferro. ⁷ E El dixo: -Tomao. E el estendeu a man e colleuno. ⁸ O rei de Siria estaba en guerra contra Israel, e consultando cos seus servos, dixo: -Neste lugar estará o meu campamento. ⁹ Entón o home de Deus mandou dicir ao rei de Israel: -Gárdate de pasar por aquel lugar, porque os sirios van para alá. ¹⁰ Entón o rei de Israel mandou mensaxeiros ao lugar do que o home de Deus dixera, e así ao previlo, gardouse de ir alí, e fixo así unha e outra vez. ¹¹ E o corazón do rei de Siria turbouse por ese motivo; e chamou aos seus servos e díxolles: - Dicídeme quen dos nosos está a favor do rei de Israel! ¹² Pero un dos seus servos dixo: -Non, meu señor o rei, senón que hai un profeta en Israel chamado Eliseo, que lle di ao rei de Israel as palabras que ti falas no teu apousento. ¹³ Entón el dixo: -Ide e vede onde está, para que eu mande prendelo. E dixéronlle: -Velaquí, está en Dotán. ¹⁴ Entón o rei mandou alí cabalos, carros e un gran exército, que viñeron de noite e sitiaron a cidade. ¹⁵ Cando o servo do home de Deus ergueuse moi cedo, saíu, e velaí un exército que sitiara a cidade con cabalos e carros. Entón o seu servo díxolle: -Ai meu señor! que faremos? ¹⁶ Pero el dixo: -Non temas, porque os que están connosco son máis cós que están con eles. ¹⁷ E orou Eliseo, e dixo: -Ó Iahveh, rógoche que lle abras os ollos para que vexa! Entón Iahveh abriu os ollos do servo, e mirou, e velaí que o monte estaba cheo de homes de a cabalo e de carros de lume arredor de Eliseo. ¹⁸ E aconteceu que cando os sirios baixaron contra el, Eliseo orou a Iahveh, e dixo: -Rógoche que golpees con cegueira a este pobo! E El feriunos con cegueira conforme a petición de Eliseo. ¹⁹ Entón Eliseo díxolles: -Este non é o camiño, nin esta é a cidade. Seguídeme, e eu levareivos ao home que buscades. E guiounos a Samaria. ²⁰ E aconteceu que cando entraron en Samaria, Eliseo dixo: - Ó Iahveh, abre os ollos deles para que vexan. E Iahveh abriu os seus ollos, e viron, e estaban no medio de Samaria. ²¹ Cando os viu o rei de Israel, dixo a Eliseo: -Meu pai, hei ferilos? Matareinos? ²² Pero el díxolle: -Non os mates. Matarías ti os prisioneiros que tomaches coa túa espada e co teu arco? Pon diante deles pan e auga para que coman e beban, e volvan aos seus señores. ²³ Entón preparoulles un gran banquete; e cando comeron e beberon, despediunos, e foron devoltos ao seu señor. E xa non viñeron máis as bandas sirias á terra de Israel. ²⁴ Despois disto, aconteceu que Ben-hadad, rei de Siria, reuniu todo o seu exército, e subiu e sitiou Samaria. ²⁵ E houbo unha grande fame en Samaria por mor daquela destrución, de xeito que unha cabeza de un burro chegou a venderse por oitenta pezas de prata, e a cuarta parte de un cab de esterco de pomba por cinco pezas de prata. ²⁶ E cando o rei de Israel pasaba polo muro, unha muller berroulle e dixo: -Salva, meu señor o rei! ²⁷ E el respondeu: -Se Iahveh non te libra, como poderei eu salvarte? Con algo do graneiro ou do lagar? ²⁸ E o rei engadiu: -Que tes? E ela respondeu: -Esta muller díxome: -Dáme o teu fillo para que o comamos hoxe, e mañá comeremos o meu fillo. ²⁹ Entón preparamos o meu fillo e comémolo. E ao día seguinte díxenlle eu: -Dáme o teu fillo para que o comamos. Pero ela escondeu o seu fillo. ³⁰ E aconteceu que cando o rei escoitou as palabras da muller, rachou as súas roupas, e mentres pasaba polo muro, o pobo viu o cilicio que levaba por dentro sobre o seu corpo. ³¹ E dixo: -Que Deus me faga isto, e aínda máis, se a cabeza de Eliseo, fillo de Safat, queda hoxe enriba dos seus ombreiros! ³² Eliseo estaba sentado na súa casa, e os anciáns estaban sentados con el cando o rei mandou un home da súa parte. Pero antes de que o mensaxeiro chegara a el, díxolles aos anciáns: -Vedes como este fillo de asasino mandou para cortarme a cabeza? Mirade ben: cando veña o mensaxeiro, fechade a porta e non lle deixedes entrar. Non escoitades o ruído dos pasos do seu señor detrás del? ³³ E estaba aínda a falar con eles, cando o mensaxeiro baixaba cara el e dixo: -Certamente esta calamidade vén de Iahveh. Que máis podería agardar de parte de Iahveh?