¹ Naamán, capitán do exército do rei de Siria, era un home de grande estima diante do seu señor, porque por medio del Iahveh dera a victoria a Siria; e era un home moi valente, pero leproso. ² Unha vez, as bandas armadas de Siria saíron e levaron cativa da terra de Israel unha rapaza nova, que foi serva da muller de Naamán. ³ E ela dixo á súa señora: -Se o meu señor fose diante do profeta que está en Samaria, el sandaríao da súa lepra. ⁴ Entón Naamán foi onda o seu señor e contoulle, dicindo: -Así e así, dixo a rapaza da terra de Israel. ⁵ E o rei de Siria dixo: -Vai, e eu mandarei cartas ao rei de Israel. E saíu, levando consigo dez talentos de prata, seis mil pezas de ouro e dez mudas de roupa. ⁶ Levoulle a carta para o rei de Israel, que dicían así: -Cando chegue a ti esta carta, sabe que eu mandei a ti o meu servo Naamán, para que o cures da súa lepra. ⁷ E aconteceu que cando o rei de Israel leu a carta, rachou as súas roupas, e dixo: -Estou eu no lugar de Deus para matar ou dar vida, para que este me mande a min para curar a un home da súa lepra? Considerade agora e vede que está á procura dunha ocasión para provocarme. ⁸ Pero cando Eliseo, o home de Deus, escoitou que o rei de Israel rachara as súas roupas, mandou dicir ao rei: -Por que rachaches as túas roupas? Que veña agora a min, e saberá que hai un profeta en Israel. ⁹ Entón Naamán foi cos seus cabalos e cos seus carros, e detívose á porta da casa de Eliseo. ¹⁰ E Eliseo mandou un mensaxeiro, dicindo: -Vai e lávate sete veces no Xordán, e a túa carne será restaurada, e quedarás limpo. ¹¹ Entón enfureceuse Naamán, e dixo: -Velaquí, dixen para min: certamente el sairá, e poñéndose en pé invocará o nome de Iahveh o seu Deus, e estendendo a súa man tocará o lugar e sandará a lepra. ¹² Abana e Farfar, ríos de Damasco, non son mellores que tódalas augas de Israel? Se me lavo neles, non serei limpo? E volvéndose marchou anoxado. ¹³ Pero os seus servos achegáronse a el e dixéronlle: -Meu pai, se o profeta che dixera algo grande, non o farías? Canto máis, que lle di: lávate e quedarás limpo? ¹⁴ Entón el baixou e mergullouse sete veces no Xordán, conforme a palabra do home de Deus; e a súa carne volveuse coma a carne dun neno, e quedou limpo. ¹⁵ Deseguida volveu ao home de Deus, el e toda a súa comitiva, e púxose diante del, e dixo: -Velaquí, agora sei que non hai Deus en toda a terra, senón en Israel; por tanto, acepta un regalo do teu servo! ¹⁶ Pero el dixo: -Pola vida de Iahveh diante de quen estou, que non o aceptarei. E el insistiulle que o recibira, pero non quixo. ¹⁷ Entón Naamán dixo: - Pois logo, rógoche que deas ao teu servo unha carga de terra para levar nun par de mulas , pois de agora en diante o teu servo non ofrecerá holocaustos nin sacrificios a outros deuses, senón a Iahveh. ¹⁸ E nisto perdoe Iahveh ao teu servo nesta cousa: cando o meu señor o rei entre no templo de Rimón para adorar nel, e se apoie no meu brazo, e eu me inclino no templo de Rimón, que Iahveh perdoe ao teu servo nese feito. ¹⁹ E el díxolle: -Vai en paz. E el foi e andou como a certa distancia, ²⁰ cando Guizei, o criado de Eliseo, o home de Deus, dixo para si: -Velaquí, o meu señor eximiu a este sirio Naamán, non tomando da súa man as cousas que trouxo. Pola vida de Iahveh, que eu correrei detrás del e tomarei algo del! ²¹ Entón Giezi foi tras de Naamán; e cando Naamán o viu correr detrás del, baixou do seu carro para recibilo, e dixo: -Estás ben? ²² E el dixo: -Ben. O meu señor mandoume a dicirche: velaí que nesta mesma hora viñeron a min dous mozos dos fillos dos profetas da rexión montañosa de Efraín; pídoche que lles deas un talento de prata e dúas mudas de roupa. ²³ E Naamán dixo: -Rógoche que tomes dous talentos. E insistiulle, e atou dous talentos de prata en dúas bolsas, e dous vestidos novos, e púxoo todo en mans de dous dos seus servos para que os levaran diante del. ²⁴ E cando chegou a un lugar onde non se podía ver, colleuno da man deles e púxoo baixo custodia; e mandou aos homes que marcharan. ²⁵ Entón el entrou e púxose diante do seu señor, e Eliseo díxolle: -De onde viñeches, Guiezi? E el dixo: -O teu servo non foi a ningures. ²⁶ Pero el díxolle: -Non estaba o meu corazón alí cando o home baixou do seu carro ao teu encontro? É este o tempo de tomar prata e de tomar vestidos, e oliveiras, e viñas, e ovellas, e bois, e servos, e servas? ²⁷ Agora pois, a lepra de Naamán pegaráseche a ti e á túa descendencia para sempre. E saíu de diante del leproso, branco coma a neve.