Capítulo 4

1 Unha muller, das mulleres dos fillos dos profetas, clamou a Eliseo, dicindo: -O teu servo, o meu marido morreu, e ti sabes que o teu servo temía a Iahveh. E o seu acredor veu para tomar os meus dous fillos por escravos seus. 2 E Eliseo díxolle: -Que farei eu por ti? Dime que tes na casa. E ela respondeu: -A túa serva non ten nada na casa, agás un frasco de aceite. 3 E el díxolle: -Vai e pide para ti olas emprestadas a todos os teus veciños, a maior cantidade delas posible. 4 Despois entra e fecha a porta tras de ti e dos teus fillos, e bota en todos os pratos e olas, e irás apartando as que estean cheas. 5 Entón a muller foi e pechou a porta detrás dela e dos seus fillos; e eles traíanlle as olas, e ela vertía o aceite. 6 E cando encheu todas as olas, díxolle ao seu fillo: -Traédeme aínda máis olas. Pero el díxolle: -Non hai máis olas. Entón acabouse o aceite. 7 E ela veu despois e contoullo ao home de Deus, e el dixo: -Vai e vende o aceite e paga aos teus acredores; e ti e os teus fillos viviredes do que quede. 8 Un día Eliseo pasou por Sunem, e había alí unha muller importante, que porfiaba para convidalo a comer; de tal xeito que, sempre que pasaba por alí, ía á súa casa a comer. 9 E ela dixo ao seu home: -Mira, agora entendo que este que pasa sempre pola nosa casa é un santo home de Deus. 10 Pídoche que fagamos un pequeno apousento nos muros, e poñamos alí unha cama, unha mesa, unha cadeira e un candeeiro, para que cando el veña a nós, quede nel. 11 E chegou o día que el veu por alí, e quedou no apousento alto e durmiu alí. 12 E dixo a Giezi, o seu servo: -Chama a esta sunamita; e cando a chamou ela presentouse diante del. 13 Entón el dixo a Giezi: -Dille: velaí que pasaches por nós moitas preocupacións; que queres que faga por ti? Desexas que fale por ti ao rei, ou ao capitán do exército? E ela dixo: - Eu vivo no medio do meu pobo. 14 E el dixo: -Que faremos entón por ela? E Giezi respondeu: -Velaquí, ela non ten fillo e o seu marido é vello. 15 E El dixo: -Chamáa. E el chamouna, e ela parouse na porta. 16 E el díxolle: -Neste mesmo tempo, no ano que vén abrazarás un fillo. Pero ela dixo: -Non, meu señor, home de Deus, non te burles da túa serva! 17 Pero a muller concibiu e deu a luz un fillo no ano seguinte, no tempo que Eliseo lle dixera. 18 E o neno medrou; pero aconteceu un día que saíu co seu pai, que andaba cos segadores, 19 e el díxolle a seu pai: -Ai, a miña cabeza, a miña cabeza! E o pai díxolle a un servo: -Levádeo a súa nai! 20 E el, colléndoo, tróuxollo a súa nai, e el sentou nos xeonllos dela ata o mediodía, e despois morreu. 21 Entón ela subiu, púxoo na cama do home de Deus, e pechando a porta, saíu. 22 Despois chamou ao seu home e díxolle: -Manda agora un dos servos e unha das asnas, para que vaia correndo ao home de Deus e volva. 23 E el dixo: -Por que o vas ver hoxe? Non é lúa nova nin día de repouso. E ela dixo: -Paz. 24 Logo fixo aparellar a burra, e díxolle ao servo: - Imos xa, e non te deteñas no camiño ata que eu cho diga! 25 Saíu, pois, e chegou onda o home de Deus no monte Carmelo. E cando a viu de lonxe o home de Deus, díxolle ao seu servo Guiezi: -Velaí a sunamita. 26 Corre agora mesmo ao seu encontro e dille: -Estás ben? Como está o teu marido? E como está o teu fillo? E ela dixo: - Paz. 27 Mais cando chegou onde estaba o home de Deus no monte, agarrouse dos seus pés. E Guiezi achegouse para apartala, pero o home de Deus díxolle: -Déixaa, porque está amargada na súa alma; e Iahveh ocultoume o motivo e non mo declarou. 28 Entón ela dixo: - Pedinlle eu un fillo ao meu señor? Non che dixen eu: non te burles de min? 29 Entón el díxolle a Guiezi: - Cingue os teus lombos e toma o meu caxato na túa man, e vaite. Se algún te atopa, non o saúdes, e se algún te saúda, non lle respondas, e coloca o meu caxato sobre a cara do rapaz. 30 Pero a nai do rapaz dixo: -Como vive Iahveh e como vive a túa alma, que non te deixarei! 31 El ergueuse e seguiuno. E Guiezi adiantouse a eles, e puxo o caxato sobre a cara do neno, pero non falou nin deu sinais de vida. Entón volveu ao encontro de Eliseo e díxolle: -O rapaz non espertou. 32 Cando Eliseo entrou na casa, velaí que o neno estaba morto, deitado na súa cama. 33 Entón el entrou e pechou a porta detrás deles e orou a Iahveh. 34 Despois subiu e estendeuse sobre o neno, poñendo a súa boca sobre a boca del, e os seus ollos sobre os ollos del, e as súas mans sobre as mans del; e estendeuse sobre el, e o corpo do neno comenzou a quentarse. 35 E volvéndose, andou pola casa de aquí para alá, e subiu e estendeuse de novo sobre el; e o rapaz espirrou sete veces, e abriu os ollos. 36 Entón el chamou a Guiezi e díxolle: -Chama a esta sunamita. E el chamouna, e cando ela entrou, díxolle: - Colle o teu fillo! 37 Entón ela entrou e botouse aos seus pés, inclinándose ata o chan; e colleu o seu fillo e saíu. 38 Eliseo volveu a Guilgal cando había unha gran fame na terra; e os fillos dos profetas estaban con el, de maneira que lle dixo ao seu servo: -Prepara a ola grande e fai gran potaxe para os fillos dos profetas. 39 Entón un saíu ao campo a recoller herbas, e atopou unha vide que semellaba unha vide brava, e recolleu dela cabazas silvestres ata encher a súa faldra; e ao regresar botounas na ola do potaxe, pero non sabía o que era. 40 Despois serviuno para que o comeran os homes; pero aconteceu que ao comer del, berraron, e dixeron: -Ai, home de Deus, hai morte na ola! E non puideron comelo. 41 Entón el dixo: -Traede fariña. E derramouna na ola, e dixo: -Dádelle de comer á xente. E non houbo máis mal na ola. 42 Entón veu un home de Baal-salisa e tróuxolle ao home de Deus pans das primicias, vinte pans de cebada con espigas de trigo novo. E el dixo: -Dádeo á xente para que coma. 43 Pero o seu criado dixo: -Como poñerei isto diante de cen homes? E el dixo: -Dádello á xente para que coma; porque así di Iahveh: "Comerán, e aínda sobrará." 44 El entón púxoo diante deles, e comeron e aínda lles sobrou, conforme a palabra de Iahveh.