¹ Ioram, fillo de Acab, comezou a reinar en Samaria sobre Israel no ano décimo oitavo de Iosafat, rei de Xudá, e reinou doce anos. ² E fixo o que era malo aos ollos de Iahveh, aínda que non tanto coma o seu pai ou a súa nai, porque quitou a estatua de Baal que o seu pai fixera. ³ Mais el seguiu nos pecados de Ieroboam, fillo de Nabat, quen fixo pecar a Israel, e non se afastou deles. ⁴ Naquel intre Mesa, rei de Moab, era criador de ovellas, e daba ao rei de Israel a la de cen mil años e cen mil carneiros coas súas peles. ⁵ Pero cando morreu Acab, o rei de Moab rebelouse contra o rei de Israel. ⁶ E naquel día o rei Ioram saíu de Samaria e pasou revista a todo Israel. ⁷ E foi e mandou mensaxeiros a Iosafat, rei de Xudá, dicindo: -O rei de Moab rebelouse contra min. Irás comigo a guerra contra Moab? E el respondeulle: -Irei! porque eu son coma ti, o meu pobo coma o teu pobo, e os meus cabalos coma os teus. ⁸ E engadiu: -Por que camiño subiremos? E el respondeu: -Polo camiño do deserto de Edom. ⁹ Saíron, pois, o rei de Israel, o rei de Xudá e o rei de Edom, e camiñaron por sete días rodeando o deserto, ata que non houbo auga para o exército nin para as bestas que os seguían. ¹⁰ Entón o rei de Israel dixo: -Ai, que Iahveh trouxo estes tres reis para entregalos nas mans dos moabitas! ¹¹ Pero Iosafat dixo: -Non hai aquí un profeta de Iahveh para que consultemos a Iahveh por medio del? Entón un dos servos do rei de Israel respondeu e dixo: -Aquí está Eliseo, fillo de Safat, que servía a Elías. ¹² E Iosafat dixo: -Este ten a palabra de Iahveh. E o rei de Israel, Iosafat e o rei de Edom baixaron a el. ¹³ Entón Eliseo dixo ao rei de Israel: -Que teño que ver eu contigo? Vai aos profetas do teu pai e aos profetas da túa nai. Pero o rei de Israel díxolle: -Non, porque Iahveh reuniu a estes tres reis para entregalos nas mans dos moabitas. ¹⁴ Entón Eliseo dixo: -Pola vida de Iahveh dos exércitos diante de quen estou, se non fose por causa de Iosafat, rei de Xudá, non che faría caso nin te miraría! ¹⁵ Agora pois, traédeme un músico. E cando o músico tocou, a man de Iahveh veu sobre Eliseo, ¹⁶ e dixo: -Así di Iahveh: "Facede en este val moitas zanxas. ¹⁷ Porque así di Iahveh: non veredes vento nin veredes choiva, pero este val encherase de auga, e beberedes, vós, o voso gando e as vosas bestas. ¹⁸ E isto é cousa fácil aos ollos de Iahveh; el tamén entregará os moabitas nas vosas mans. ¹⁹ E destruiredes toda cidade fortalecida e toda aldea escollida, e cortaredes toda árbore boa, e cegaredes tódalas fontes de auga, e destruiredes con pedras toda terra fecunda. ²⁰ E aconteceu que á mañá, á hora do sacrificio da mañá, velaquí viñeron augas polo camiño de Edom, e a terra encheuse de auga. ²¹ Pero cando todos os moabitas escoitaron que os reis subían para loitar contra eles, reuníronse dende os que apenas podían cinguir armaduras, e xuntáronos na fronteira. ²² Cando se ergueron moi cedo, o sol resplandeceu sobre as augas, e os moabitas viron de lonxe que as augas estaban vermellas coma o sangue; ²³ e dixeron: -Este é sangue de espada! De seguro que os reis levantáronse un contra outro, e mataron cada un ao seu compañeiro. Agora pois Moab, a polo botín! ²⁴ Pero cando chegaron ao campamento de Israel, os israelitas erguéronse e atacaron aos moabitas, e eles fuxiron de diante deles; pero eles perseguíronos e mataron aos moabitas. ²⁵ E destruíron as cidades, e en toda a terra fértil botaron cada un a súa pedra, ata cubrila; e cegaron tódalas fontes de auga e cortaron toda árbore boa; ata que só quedaron pedras en Kir-hareset, porque os arqueiros rodeárona e destruírona. ²⁶ E cando o rei de Moab viu que a batalla era demasiado forte contra el, colleu con el setecentos homes que manexaban ben a espada para abrirse camiño cara o rei de Edom, pero non puideron. ²⁷ Entón colleu o seu fillo primoxénito que tería que reinar no seu lugar, e ofreceuno en holocausto sobre o muro. E houbo grande indignación contra os israelitas, de xeito que se afastaron del e volveron á súa terra.