¹ Entón o rei mandou chamar a todos os anciáns de Xudá e de Xerusalém. ² E subiu o rei á casa de Iahveh, e con el todos os homes de Xudá e todos os habitantes de Xerusalém, e os sacerdotes e os profetas e todo o pobo, dende o menor ata o maior; e leu aos seus ouvidos todas as palabras do libro do pacto que se atopara na casa de Iahveh. ³ E o rei púxose en pé xunto á columna, e fixo un pacto diante de Iahveh de seguir a Iahveh e gardar os seus mandamentos, testemuños e estatutos con todo o seu corazón e con toda a súa alma, e cumprir as palabras do pacto que estaban escritas naquel libro. E todo o pobo confirmou o pacto. ⁴ E o rei mandou o sumo sacerdote Hilquías, os sacerdotes de segunda orde e os porteiros, que sacaran do templo de Iahveh todos os utensilios que se fixeran para Baal, para Asera e para todo o exército dos ceos; e queimounos fóra de Xerusalém no campo do Cedrom, e fixo levar as súas cinzas a Betel. ⁵ E destituíu aos sacerdotes idólatras que os reis de Xudá puxeran para queimar incenso nos lugares altos nas cidades de Xudá e arredor de Xerusalém; e tamén os que queimaban incenso a Baal, o sol, a lúa, aos sinais do zodiaco*as constelacións? e a tódolos exércitos dos ceos. ⁶ Fixo tamén sacar a imaxe de Asera da casa de Iahveh, e levouna fóra de Xerusalém, ao val do Cedrom, e queimouna no val do Cedrom, e reduciuna á cinza e botou a súa cinza na fosa común. ⁷ Tamén derrubou os lugares dos sodomitas adicados á prostitución que había na casa de Iahveh, onde as mulleres tecían tendas para a Asera. ⁸ E fixo vir a tódolos sacerdotes das cidades de Xudá, e profanou os lugares altos onde os sacerdotes queimaban incenso, dende Gabaa ata Beerseba; e derrubou os altares das portas que estaban na entrada do portón de Xosué, gobernador da cidade, que estaban á esquerda da entrada da cidade. ⁹ Pero os sacerdotes dos lugares altos non se lles permitiu subir ao altar de Iahveh en Xerusalém, aínda que si comían pans ácimos igual ca os seus irmáns. ¹⁰ Tamén declarou inmundo ao Tofet, que está no val do fillo de Hinam, para que ninguén fixera pasar o seu fillo ou a súa filla polo lume en honor de Moloc. ¹¹ E quitou os cabalos que os reis de Xudá adicaran ao sol, que estaban na entrada do templo de Iahveh, xunto ao apousento de Natán-melec, eunuco, quen estaba a cargo das dependencias; e queimou co lume os carros do sol. ¹² O rei derrubou tamén os altares que os reis de Xudá fixeran na azotea do apousento alto de Azac, e os altares que Manasés erixira nos atrios da casa de Iahveh; destrozounos e tirou as súas cinzas no val de Cedrón. ¹³ Tamén o rei declarou inmundos os lugares altos que estaban en fronte de Xerusalém, á dereita do monte da destrución, que Salomón, rei de Israel, edificara a Astoret, ídolo abominable dos sidonios, e a Quemos, ídolo abominable de Moab, e a Milcom, ídolo abominable dos fillos de Amón. ¹⁴ E rompeu as estatuas e quebrou as aseras, e encheu o seu lugar con ósos de home. ¹⁵ Do mesmo xeito destruíu o altar que estaba en Betel e o lugar alto que fixera Ieroboam, fillo de Nabat, o que fixo pecar a Israel; destruíu tanto ese altar como o lugar alto e queimouno e reduciuno a cinza e queimou a Asera. ¹⁶ Cando Iosías volvía, viu os sepulcros que había alí no monte, e mandou sacar os ósos das sepulturas e queimounos sobre o altar para contaminalo, conforme a palabra de Iahveh que proclamara o home de Deus cando anunciara todas estas cousas. ¹⁷ E preguntou: -Que monumento é este que eu vexo? E os homes da cidade dixéronlle: -Este é o sepulcro do home de Deus que veu de Xudá, o que profetizou estas cousas que ti fixeches sobre o altar de Betel. ¹⁸ Entón el dixo: -Deixádeo; que ninguén mova os seus ósos. Deste xeito foron preservados os seus ósos, e tamén os ósos do profeta que viñera de Samaria. ¹⁹ Tamén Iosías quitou todos os santuarios dos lugares altos que había nas cidades de Samaria, que os reis de Israel fixeran para provocar a ira, e fixo con eles tal como fixera en Betel. ²⁰ E degolou tamén sobre os seus mesmos altares a tódolos sacerdotes dos lugares altos que había alí, e queimou sobre eles ósos humanos, e regresou a Xerusalém. ²¹ Entón o rei ordenou a todo o pobo, dicindo: -Celebrade a Pascua a Iahveh o voso Deus, segundo o que está escrito neste libro do pacto. ²² Porque non se celebrara una Pascua así dende os días dos xuíces que gobernaron a Israel, nin en todos os días dos reis de Israel e dos reis de Xudá. ²³ Pero no ano dezaoito do rei Iosías, foi celebrada esta Pascua a Iahveh en Xerusalém. ²⁴ Ademais, Iosías expulsou os adiviños, os médiums, e os espiritistas e os terafíns, e a todolos ídolos abominables e todos os ídolos detestables que se vían na terra de Xudá e en Xerusalém, para cumprir as palabras da lei que estaban escritas no libro que o sacerdote Hilquías atopara na casa de Iahveh. ²⁵ Non houbo rei antes del que se volvera a Iahveh con todo o seu corazón, con toda a súa alma e con tódalas súas forzas, conforme a toda a lei de Moisés, nin despois del se levantou ningún semellante a el. ²⁶ Con todo isto, Iahveh non desistiu do ardor da súa grande ira que se acendeu contra Xudá, por todas as provocacións coas que Manasés o provocara. ²⁷ E dixo Iahveh: "Tamén quitarei a Xudá da miña presenza, como quitei a Israel; e rexeitarei esta cidade que escollín, a Xerusalém, e á casa da que dixen: o meu nome estará alí." ²⁸ E o resto dos feitos de Iosías, e todo o que fixo, non está escrito no libro das Crónicas dos reis de Xudá? ²⁹ Naquel tempo, o Faraón Necao, rei de Exipto, subiu contra o rei de Asiria ao río Éufrates; e o rei Iosías saíulle ao seu encontro, pero cando o viu, matouno en Meguido. ³⁰ E os seus servos puxérono nun carro e trouxérono morto dende Meguido a Xerusalém, e sepultárono no seu sepulcro. Entón o pobo da terra colleu a Ioacaz, fillo de Iosías, e unxírono e fixérono rei en lugar de seu pai. ³¹ Ioacaz tiña vinte tres anos cando comezou a reinar, e reinou tres meses en Xerusalém. A súa nai chamábase Hamutal, filla de Xeremías de Libna. ³² El fixo o que era malo aos ollos de Iahveh, conforme todo o que fixeran os seus pais. ³³ E o Faraón Necao púxoo baixo custodia en Ribla, no territorio de Hamat, para impedir que reinara en Xerusalém, e impuxo sobre o país un tributo de cen talentos de prata e un talento de ouro. ³⁴ Entón o Faraón Necao fixo rei a Eliaquim, fillo de Iosías, en lugar do seu pai Iosías, e mudou o seu nome ao de Ioacim; e tomou a Ioacaz e levouno a Exipto, onde morreu. ³⁵ E Ioacim pagou ao Faraón a prata e o ouro; pero tivo que impoñer contribución ao país para lle entregar o diñeiro segundo a orde do Faraón. Exisiu da xente do pobo a cada un de acordo ao que tiña, a prata e o ouro para darllo ao Faraón Necao. ³⁶ Ioacim tiña vinte cinco anos cando comezou a reinar, e reinou once anos en Xerusalém. A súa nai chamábase Zebuda, filla de Pedaías de Ruma. ³⁷ E fixo o que era malo aos ollos de Iahveh, conforme todo o que fixeran os seus pais.