¹ Entón Ben-hadad, rei de Siria, reuniu todo o seu exército, e con el trinta e dous reis, con cabalos e carros; e subiu e sitiou Samaria e atacouna. ² E mandou mensaxeiros á cidade, a Acab, rei de Israel, dicindo: ³ "Así di Ben-hadad: a túa prata e o teu ouro son meus, e as túas mulleres e os mellores dos teus fillos son meus. ⁴ E o rei de Israel respondeu e dixo: -Segundo a túa palabra, meu señor rei, eu son teu e todo o que teño. ⁵ E os mensaxeiros volveron de novo, e dixeron: -Así di Ben-hadad: mandei a ti, dicindo: a túa prata e o teu ouro, e as túas mulleres e os teus fillos tesmos que dar, ⁶ porque de non ser así, mañá por esta hora mandarei os meus servos a ti, e rexistrarán a túa casa e as casas dos teus servos para tomar e levar con eles todo o que sexa agradable aos seus ollos. ⁷ Entón o rei de Israel chamou a tódolos anciáns do país e díxolles: -Recapacitade e vede que este non procura máis que o noso mal; pois mandou a polas miñas mulleres e os meus fillos, pola miña prata e meu ouro, e non lle neguei nada. ⁸ E todos os anciáns e todo o pobo dixéronlle: -Non o escoites, nin fagas o que el che di. ⁹ Entón el dixo aos mensaxeiros de Ben-hadad: -Dicide ao meu señor o rei: farei todo o que mandaches ao teu servo na primeira ocasión; pero isto non podo facelo. E os mensaxeiros foron e déronlle a resposta. ¹⁰ E Ben-hadad mandoulle recado, dicindo: -Así me fagan os deuses e aínda máis se o po de Samaria non chega para encher unha man de todo o pobo que está a seguirme! ¹¹ Pero o rei de Israel respondeu e dixo: -Dicídelle que non se louve tanto o que cingue as súas armas como o que as descingue. ¹² E aconteceu que cando el escoitou esta palabra, estando a beber cos reis nas tendas, díxolles aos seus servos: -Preparádevos. E eles tomaron posicións contra a cidade. ¹³ E velaí que un profeta achegóuselle a Acab, rei de Israel, e díxolle: -Así di Iahveh: ves esta gran multitude? Eu entregareina hoxe na túa man, para que saibas que Eu son Iahveh ¹⁴ E Acab dixo: -Por man de quen? E el dixo: -Así di Iahveh: polos axudantes dos capitáns das provincias. E Acab dixo: -Quen comezará a batalla? E el dixo: -Ti. ¹⁵ Entón el pasou revista aos axudantes dos capitán das provincias, e eran douscentos trinta e dous. Despois pasou revista a todo o pobo, a todos os fillos de Israel, que eran sete mil. ¹⁶ Saíron ao mediodía, mentres Ben-hadad estaba a bebendo ata embebedarse nas tendas cos reis, os trinta e dous reis que viñeran para axudalo. ¹⁷ E os axudantes dos capitáns das provincias saíron os primeiros. E Ben-hadad mandara a algúns para que lle informaran, e dixéroblle: uns homres saíron de Samaria. ¹⁸ E el dixo: -Se saíron para tratar a paz, prendédeos vivos; e se saíron para pelexar, prendédeos vivos tamén. ¹⁹ Entón saíron da cidade os axudantes dos capitáns das provincias, e o exército detrás deles. ²⁰ E cada un deles matou ao seu home, e os sirios fuxiron, e Israel os perseguiron. Pero Ben-hadad, rei de Siria, fuxiu a cabalo con algúns homes de a cabalo. ²¹ E o rei de Israel saíu e atacou os cabalos e os carros, e derrotou aos sirios causándolles unha gran derrota. ²² Entón o profeta achegóuselle ao rei de Israel e díxolle: -Vaite, ten ánimo, pensa e mira o que fas; porque no ano que vén o rei de Siria subirá contra ti, na primavera, o máis seguro. ²³ E os servos do rei de Siria dixéronlle: -Os seus deuses son deuses de montes, por iso foron máis fortes ca nós; pero se loitamos con eles nas veigas, certamente non os venceremos. ²⁴ Fai agora isto: saca a cada un dos reis do seu posto, e coloca capitáns nos seus lugares. ²⁵ E organiza para ti outro exército coma o exército que perdiches, cabalo por cabalo, e carro por carro; entón pelexaremos con eles en terra firme, e sen dúbida seremos máis fortes ca eles. E el escoitounos e fixo así. ²⁶ Ao cabo do ano, Ben-hadad pasou revista ao exército dos sirios e foi a Afec para loitar contra Israel. ²⁷ E os fillos de Israel foron tamén convocados, e tomando provisións, saíronlles ao encontro, pero cando acamparon fronte a eles, os fillos de Israel eran coma dous pequenos rabaños de cabras, mentres os sirios enchían a terra. ²⁸ Entón o home de Deus achegóuselle ao rei de Israel e díxolle: -Así di Iahveh: xa que os sirios dixeron: Iahveh é Deus dos montes e non Deus da terra cha, Eu entregarei toda esta gran multitude na túa man, para que saibades que Eu son Iahveh. ²⁹ Por sete días acamparon uns fronte os outros, e no sétimo día comezou a batalla; e os fillos de Israel mataron dos sirios, nun só día, a cen mil homes de a pé. ³⁰ E os demais fuxiron a Afec, pero o muro da cidade caeu sobre os vinte e sete mil homes que quedaran. E Ben-hadad fuxiu á cidade e trataba de esconderse en cada casa. ³¹ Entón os seus servos dixéronlle: -Velaquí, oímos que os reis da casa de Israel son reis clementes. Permítenos poñer cilicios nos nosos lombos e cordas nos pescozos, e saiamos ao rei de Israel, para ver se che concede a vida. ³² Entón cinguiron os seus lombos con cilicios e meteron cordas nos seus pescozos, e foron ao rei de Israel e dixéronlle: -O teu servo Ben-Hadad di: rógoche que me deixes vivir! E el dixo: - Vive aínda? É o meu irmán! ³³ E aqueles homes colleron isto como algo bo e apuráronse a recibir a palabra da súa boca dicindo: -O teu irmán Ben-hadad vive! E el dixo: -Ide e traédeo. Entón Ben-hadad presentouse a el, e el fíxoo montar no seu carro. ³⁴ E Ben-Hadad díxolle: -Devolverei as cidades que o meu pai quitou do teu pai, e ti poderás facer prazas en Damasco como o meu pai fixo en Samaria. E el dixo: -Eu tamén te deixarei ir con este pacto. Entón fixo un pacto con el e deixouno ir. ³⁵ Entón un home dos fillos dos profetas dixo ao seu compañeiro pola palabra de Iahveh: -Golpéame agora! Pero o outro non quixo ferilo. ³⁶ Entón el díxolle: -Porque non obedeciches a palabra de Iahveh, velaí que cando te afastes de min, un león vaite matar, e cando se afastou del, un león atopouno e matouno. ³⁷ Despois atopou a outro home e díxolle: -Golpéame agora! E o home golpeouno e feriuno. ³⁸ Entón o profeta disfrazouse e foi e parouse diante do rei no camiño, poñendo unha venda sobre os ollos. ³⁹ E aconteceu que cando o rei pasaba, el chamou ao rei, e dixo: -O teu servo estivo no medio da batalla, e velaquí, un soldado achegóuseme e tróuxome un home, dicindo: garda a este home, porque se chega a fuxir, a túa vida responderá pola súa, ou pagarás un talento de prata. ⁴⁰ E mentres o teu servo estaba ocupado nunha cousa e noutra, el desapareceu. E o rei de Israel díxolle: -Esa é a túa sentenza! Ti mesmo a pronunciaches! ⁴¹ Pero el deseguida sacou a venda dos seus ollos, e o rei de Israel recoñeceu que era un dos profetas. ⁴² E díxolle: -Así di Iahveh: porque soltaches da túa man o home que foi consagrado á destrución, a túa vida será pola súa vida e o teu pobo polo seu pobo! ⁴³ Entón o rei de Israel foi á súa casa triste e anoxado, e chegou a Samaria.