¹ E Elías o tesbita, que era dos que vivían en Galaad, dixo a Acab: -Pola vida de Iahveh, Deus de Israel, diante de quen estou, que non haberá nin choiva nin orballo nestes anos, a non ser pola miña palabra! ² E veu a palabra de Iahveh a el, dicindo: ³ -Vaite de aquí, volve cara o oriente, e escóndete no arroio de Querit, que está en fronte do Xordán; ⁴ Beberás do arroio, e mandarei os corvos que che dean de comer alí. ⁵ El foi e fixo conforme a palabra de Iahveh; e foi e viviu xunto ao arroio de Querit, que está en fronte do Xordán. ⁶ E os corvos traíanlle pan e carne pola mañá e pan e carne pola tarde, e bebía do arroio. ⁷ E pasados algúns días o arroio secou, porque non caera choiva sobre a terra. ⁸ Entón veu a palabra de Iahveh a el, dicindo: ⁹ -Érguete, vai a Sarepta, de Sidón, e vive alí. Velaí mandeille a unha viúva alí que te provea de alimentos. ¹⁰ Entón el ergueuse e foi a Sarepta. E cando chegou á entrada da vila, velaí que unha viúva estaba alí recollendo madeira; e el chamouna, e díxolle: -Rógoche que me traias un pouco de auga nun vaso para que beba. ¹¹ Cando ela foi a traela, el volveu a chamala, e díxolle: -Rógoche que me traias un anaco de pan na túa man. ¹² Pero ela respondeu: -Pola vida de Iahveh o teu Deus, que non teño pan feito, senón un puño de fariña no balde e un pouco de aceite no frasco. E velaquí, estou recollendo dúas madeiras para entrar e preparala para min e para o meu fillo, para que o comamos e morramos. ¹³ Pero Elías díxolle: -Non temas. Vai e fai como dixeches; mais primeiro prepárame para min unha torta pequena, e tráema, e despois prepárate para ti e para o teu fillo. ¹⁴ Porque así di Iahveh, Deus de Israel: "O gran do balde non diminuirá, nin o aceite do frasco diminuirá, ata o día en que Iahveh faga chover sobre a face da terra." ¹⁵ E ela foi e fixo tal como lle dixo Elías; e comeu el, ela e a súa casa por moitos días. ¹⁶ O balde de fariña non se esgotou, e o frasco de aceite non se esgotou, conforme a palabra que Iahveh lle dixera por medio de Elías. ¹⁷ Despois destas cousas, aconteceu que o fillo da muller da casa enfermou, e a enfermidade foi tan severa que non quedou alento nel. ¹⁸ Entón ela dixo a Elías: -Que teño que ver eu contigo, home de Deus? Viñeches a min para traer a memoria dos meus pecados e causar a morte do meu fillo? ¹⁹ E el díxolle: -Dáme o teu fillo. Entón el colleuno do seu regazo, e levouno ao apousento alto onde el estaba, e púxoo na súa cama. ²⁰ E invocou a Iahveh, e dixo: -Ai Iahveh meu Deus, tamén lle trouxeches mal á viúva na que estou hospedado, matando o seu fillo? ²¹ E estendeuse sobre o neno tres veces, e invocou a Iahveh, e dixo: -Ai Iahveh meu Deus, rógoche que fagas que a alma deste neno volva a el! ²² E Iahveh escoitou a voz de Elías, e a alma do neno volveu a el, e reviviu. ²³ Entón Elías colleu o neno e baixouno do apousento á casa, e entregouno á súa nai; e Elías díxolle: -Mira, o teu fillo vive! ²⁴ Entón a muller dixo a Elías: -Agora sei que ti es un home de Deus e que a palabra de Iahveh na túa boca é verdade.