¹ E aconteceu que cando David vivía na súa casa, David dixo ao profeta Natán: -Mira, eu vivo nunha casa de cedro, pero a arca do pacto de Iahveh está baixo unha tenda. ² E Natán dixo a David: -Fai todo o que estea no teu corazón, porque Deus está contigo! ^{3 6} Pero esa mesma noite a palabra de Deus chegou a Natán, dicindo: ⁴ -Vai e di ao meu servo David: -Isto di Iahveh: non serás ti quen me edifique unha casa para que habite nela. ⁵ Porque non vivín en casa dende o día que fixen subir os fillos de Israel Israel ata o día de hoxe, senón que ía de tenda en tenda e no tabernáculo. En todo lugar no que andei con todo Israel, acaso lle dixen aos xuíces de Israel ou aos que lles mandei pastorear o meu pobo Israel, por que non me edificades unha casa de cedro? ⁷ Agora pois, así dirás ao meu servo David: así di Iahveh dos exércitos: Eu collinte do pasteiro, de detrás das ovellas, para que foses príncipe sobre o meu pobo Israel. ⁸ E estiven contigo por onde andiveches e destruín a todos os teus inimigos diante de ti; e farei de ti un nome como o nome dos grandes que están na terra. ⁹ E dispuxen un lugar para o meu pobo Israel e coloqueino alí, para que habite nel e non sexa nunca máis movido; nin os malvados o opriman coma no principio, ¹⁰ tal e como dende os días cando coloquei xuíces sobre o meu pobo Israel, e someterei a tódolos teus inimigos. E anúncioche tamén que Iahveh edificarache unha casa. ¹¹ E acontecerá que cando se cumpran os teus días para marchares cos teus pais, levantarei un dos teus descendentes despois de ti, un dos teus fillos, e establecerei o seu reino. ¹² El edificará unha casa para o meu nome, e Eu establecerei o seu trono para sempre. ¹³ Eu serei o seu pai e el será o meu fillo; e non afastarei a miña misericordia del, como a afastei do que estaba antes de ti, ¹⁴ senón que o establecerei na miña casa e no meu reino para sempre, e o seu trono será establecido eternamente. ¹⁵ Segundo todas estas palabras e conforme toda esta visión, así lle falou Natán a David. ¹⁶ Entón o rei David entrou e sentou diante de Iahveh, e dixo: - Ó Iahveh! Quen son eu e que é a miña casa para que me leves tan lonxe? ¹⁷ E coma se isto fose pouco aos teus ollos, ó Deus! Pois ti tamén falaches sobre a casa do teu servo concernente ao futuro lonxe, e considérachesme segundo a medida dun home prominente, Ó Deus Iahveh! ¹⁸ Que máis pode dicirche David en canto á gloria con que honraches ao teu servo, se ti coñeces o teu servo? ¹⁹ Que por amor do teu servo, Ó Iahveh, e segundo o teu corazón, fixeches esta gran cousa para dar a coñecer todas as túas grandezas. ²⁰ Ó Iahveh! non hai ninguén coma ti, nin hai Deus ademais de ti, segundo todo o que escoitamos cos nosos oídos. ²¹ E que nación hai na terra coma o teu pobo Israel, á que Deus saíu rescatar como pobo para si, para manifestar o teu nome con grandes e tremendas fazañas, expulsando nacións de diante do teu pobo que rescataches de Exipto? ²² Fixeches ao teu pobo Israel o teu pobo para sempre, e ti, Iahveh, viñeches ser o seu Deus. ²³ E agora, Ó Iahveh, que a palabra que dixeches sobre o teu servo e sobre a súa casa sexa confirmada para sempre, e fai como dixeches. ²⁴ E sexa confirmado e engrandecido o teu nome para sempre, para que todos digan: Iahveh dos exércitos, Deus de Israel, é Deus para Israel! E sexa establecida a casa do teu servo David diante de ti. ²⁵ Porque ti, meu Deus, revelaches ao teu servo que lle edificarás unha casa; por iso o teu servo atopou o valor de orar diante de ti. ²⁶ Agora pois, Iahveh, ti es o Deus! E prometiches este ben ao teu servo. ²⁷ Ten a ben bendicir a casa do teu servo para que permaneza para sempre diante de ti; porque ti, Iahveh, bendicíchela e bendita será para sempre.