¹ Entón David celebrou consello cos capitáns de mil e de cen, e con todos os xefes. ² E dixo David a toda a congregación de Israel: -Se vos parece ben e se é de Iahveh o noso Deus, mandaremos mensaxe a tódolos nosos parentes que quedan en tódalas terras de Israel, e tamén aos sacerdotes e levitas nas súas cidades e nos seus campos, para que se xunten a nós; ³ e traeremos a arca do noso Deus connosco, porque non fomos a procurala dende os días de Saúl. ⁴ E toda a congregación dixo que así se fixera, pois o asunto pareceulle ben a todo o pobo. ⁵ Entón David reuniu a todo Israel, dende o Sihor de Exipto ata a entrada de Hamat, para traer a arca de Deus de Quiriat-Xearim. ⁶ E David subiu con todo Israel a Baala, é dicir, a Quiriat-Xearim, que pertence a Xudá, para subir de alí a arca de Iahveh, o Deus que mora entre os querubíns, onde é invocado o seu nome. ⁷ E levaron a arca de Deus dende a casa de Abinadab nun carro novo, e Uza e Ahío guiaban o carro. ⁸ E David e todo Israel estaban a alegrarse diante de Deus con tódalas súas forzas, e con cantos e arpas, e con liras, pandeiros, címbalos e trompetas. ⁹ Cando chegaron á eira de Quidón, Uza estendeu a súa man para soster a arca, porque os bois tropezaban. ¹⁰ Entón acendeuse a ira de Iahveh contra Uzá e feriuno porque estendeu a súa man cara a arca; e morreu alí diante de Deus. ¹¹ E David enfadouse porque a ira de Iahveh quebrantara a Uzá; e chamou a aquel lugar Perez-Uza, como está ata hoxe. ¹² E David tivo medo de Deus ese día, e dixo: -Como poderei traer a arca de Deus a min? ¹³ Así que David non levou a arca consigo á Cidade de David, senón que a trasladou á casa de Obed-Edom o gueteo. ¹⁴ E a arca de Deus quedou coa casa de Obed-Edom, na súa casa, por tres meses; e Iahveh bendiciu a casa de Obed-Edom e todo o que posuía.