¹ Давка като хоратингяс о Исус, ваздингяс Пе яка карик о небес тай пенгяс: Отче, ачило о сахати; прославине Те Чес, за те прославинел Тут о Чаво, ² сарто динян Лес власт упрал и всеко плът те дел вечно животос саворен, колен динян Лес. ³ А давка си вечно животос, те пенджарен Тут, о Единно Истинно Дел, тай Исуса Христа, Колес бичалгян. ⁴ Ме прославингиом Тут ки пув, като свършингиом о делос, ковато Ту динян Ман те керав. ⁵ Тай акана прославине Ман, Отче, ан Туте е славаса, която синеман ан Туте англал о създание е светоскоро. ⁶ Изявингиом То алав е манушенге, колато динян Ман таро светос. Он сине Тере, тай Ту динян лен Манге, тай он опазинде Торо слово. ⁷ Акана жанен, кай всичко, со динян Ман, си Тутар; ⁸ соскето о думес, колато динян Ман Ту, ме прединиом лен ленге, тай он приеминде лен; тай наистина жанен, кай Тутар иклилом, тай верувинен, кай Ту бичалгян Ман. ⁹ Ме за ленге молинав ман; нана молинав ман е светоске, а за калкенге, колен динян Ман, соскето си Тере. ¹⁰ Тай всичко Моро си Торо, Торо Моро тай Ме прославинав Ман анде ленде. ¹¹ Нана синиом вече андо светос, а калка си андо светос, тай Ме авав паш Туте, Отче Свято, пазине ан Те алавесте калкен, колен динян Ман, за те овен иек, сарто синям Аме. ¹² Жи кай улом ленца, Ме пазинавас анде Тере алавесте калкен, колен динян Ман; опазингиом лен тай нито иек лендар нана погинингяс, освен о предиме* на погибел, за те изпълнинел пес о пишиме. ¹³ А акана авав паш Туте; но жи кай синиом още андо светос пенав давка, за те овел лен Мери лошали перди анде ленде. ¹⁴ Ме прединиом ленге Торо словос; тай о светос намразингяс лен, соскето он нанай таро светос, сарто Меда на синиом лестар. ¹⁵ Нана молинав Ман те лес лен таро светос, но те пазинес лен таро лукавия. ¹⁶ Он нанай таро светос, сарто Меда нана синиом таро светос. ¹⁷ Осветине лен чрез и истина; Торо словос си истина. ¹⁸ Сарто Ту бичалгян Ман андо светос, чука Меда бичалгиом лен андо светос; ¹⁹ тай ашал ленге Ме освещинав Ман, за те овен онда осветиме чрез и истина. ²⁰ Тай ма само ленге молинав ман, но за колкенгеда, колато ка повервиненас анде Манде чрез о учение ленгоро, ²¹ те овен саворе иек; сарто Ту, Отче, синян анде Манде, тай Ме анде Туте, чука он да те овен анде Аменде, за те повервинел о светос, кай Ту бичалгян Ман. ²² Тай и слава, която Ту динян Ман, Ме диниом ла ленге; за те овен иек, сарто Амеда синям иек; ²³ Ме анде ленде тай Ту анде Манде, за те овен съвършена андо единство; за те пенджарел о светос, кай Ту бичалгян Ман тай възлщбингян лен, сарто възлюбингян Манда. ²⁴ Отче, мангав кате синиом Ме, те овен Манца калкада, колен динян Ман, за те дикен Мери слава, която динян Ман; соскето възлюбингян Ман англал о създание е светоскоро. ²⁵ Отче праведно, о светос нана пенджаргяс Тут, но Ме пенджаргиом Тут; тай калкада пенджарде, кай Ту бичалгян Ман. ²⁶ Тай явингиом ленге Торо алав, тай ка явинав, тай и любов, коласа възлюбингян Ман, те овел анде ленде, тай Ме анде ленде.