¹ "آگاه بی که پارسایی خوت را در برابر دیدگان مَردُم اَ جا میاری ، اَ اِ قَصدی که شما را بِبِینِن ، وَگر نه پَلوی بوای خوت که در آسمو اِسی پاداشی تو نی ² پس هنگامی که صَدَقَه اَدِدایش جار مَزَن چون که ریا کاریا در کَنیسَیا و کوچَیا اَکُنِن تا مَردُم اَز اَنَیا تعریف بُکُنِن آمین اَ شما اَگُواِم اِدَیا اَجرِ خوشو شو گِرِته ³ پس تو چون صَدَقَه اَدَیش ، اِندِه بُکُن که دَست چَپُت اَز آنچه دستِ راسُوت اَکُنِه، نِفَمِه . ⁴ تا صدَقه تو در نهان بو ، آنگاه بوای نهان بین تو اَتو پاداش اَدِه ⁵ موقعی که دعا اکُونِش مثل ریا کاریا مَبَش که دوس اَدَرَن در کِنیسه یا وسَر کوچیا وَیسِن دعا بُکُنِن تا مردم اَنَیا رابِبینِن . آمین اَ شما اَگُوام اِدَیا پاداش خوشو شُگِرِتِه ⁶ اما تو وقتی دعا اَکُنِش اَ اُتاقِ خوت برو دَر آبَن وَپِشِ بوای خوت که دَر نُهان اِسی دعا بُکُن دِگَه بوای نهان بین تواَ تو پاداش اَدِه ⁷ اَمدِه موقع دعا عبارتیای تو خالی تکرار مَکُنِی ، اَمدِه که قومِ بُت پَرَست اَکُنِن چون فکر اَکُنِن به سببِ زیادِه گُتِه، مستجاب ابو ⁸ پَس مِثل اِدَیا مَبی ، چون بوای شما پیش اَز انکه دَرخواست بُکُنِش ، نیازیای شما را افَمِه . ⁹ پس شما اَمدِه دعا بُکُنی : ای بوای اَما کِه اَ آسمونِش نامِ تو مُقدس اِسی . ¹⁰ پادشاهی تو بیا اِرادَی توچون که در آسمواَ اَنجام اَرَسِه ، بَر زَمی نیزاَ اَنجام بِرِسِه ¹¹ نونِ روزانه اَما را اِروزاَما آدِه. ¹² و قَرضیای اَما را بِبَخش، چون که اَما قَرضداریای خُمُو اَبَخشم. ¹³ وَ اَما را اَ آزمایش مَیا، بلکه از شریر رهاایمو آده. [ چون مَلَکوت و قوت و جَلال تا اَبد الاباد از آنِ تو اِسی آمین.] ¹⁴ چون اَگَه خطایای مردم را بِبِخشی، بوای آسمونی شما نیز شما ابخشه . ¹⁵ اما اَگَه خَطاایای مردم را نبخشی بوای شما نیز خطاایای شما نا بخشه ¹⁶ هنگامی که روزَه اَگیری مانند ریاکاریا ترشرو مَبی چون اَنَیا حالَتِه چِرَی خوشو دِگَرگون اَکُنِن تا اَ پِش مردم روزَه دار نشو آدَین ، آمین تا گواِم که پاداشِ خوشو به تمامی شو گِرِتِه . ¹⁷ اما تو چون روزَه اَگرِش اَ سَر خوت روغَن بِزَن وَصورَتِ خوت بِشو ¹⁸ تا روزَی تو بَر مردم اَعیان نِبو بلکِه بَر بوای تو که در نهان اِسی ، وبوای نهان بین تو اَ تو پاداش اَدِه ¹⁹ گَنجیای خوتو بر زَمی مَیَندوزی جایی که بید وزنگ زیان اَرَسَنِه و دُوزیا نَقب اَزَنِن وسرقَت اَکُنِن ²⁰ بلکه گنجِ خوت دَر آسمو اَندوختَه بُکُنی ، اَمکِه که بید وزنگ زیان نارَسَنِه و دُوزیا نَقب نازَنِن وَ سرقَت ناکُنِن. ²¹ چون هر جا گنجِ تو اِسی دِلِ تو نیز اَمکِه اِسی ²² چِش چراغِ بَدَن اِسی اَگَه چِشُوت سالم بو تمامِ وُجودُت روشَن اَبو ²³ اما اَگَه چِشوت فاسِد بو تمامِ وُجودُت ظُلمَت اَگِرِه . پس اَگَه نوری که در تو اِسی ظُلمَت بو چه ظُلمَتِ عَظیمی اِسی . ²⁴ هیچکی اُشناشا دو اَرباب خِدمَت بُکُن ، چون از یکی نفرت پَیدا اَکُن وَ اَز دیگَری مِهر اَوَرزِه ویا سَرسِپُردَی یکی اَبو ودیگری را خوار اَشمُورِه توُ ناشا هم بندَی خدا بی هم بندَی پوُل ²⁵ پس اَشما اَگُواِم نگَرانِ زندگیِ خوت مَبی که چه اَخوری یا چه اَنوشی ونه نگرانِ بدن خوت که چه اَپوشی . آیا زندگی اَز خوراکُ و بَدن اَز پوشاک مهمتر نی ؟ ²⁶ پَرَندَیای آسمو بنگَری که نه اَکارِن ودِرو اَکُنِن ونه در اَنبار ذَخیرَه اَکُنِن وبوای آسمونی شما اَ اَنَیا روزی اَدِه. آیا شما از اَنَیا با ارزشتر نیسی ؟ ²⁷ کِه اِسی اَز شما کِش بِشا با نگرونی ساعتی اَ عمرِ خوش اَفزودَه بُکُن ؟ ²⁸ وچرا بَرَی پوشاک نِگَران اِسی ؟ سوسَنیای صحرا بِبینی که چگونَه نِمو اَکُنِن . نِه زحمَت اَکِشِن ونِه اَریسَنِن . ²⁹ اَ شما اَگوُام که حتی سلیمان نیز با هَمَی شُکوه وَجلالُش مِثلِ یکی از اِدَیا آراستَه نِبُیس ³⁰ پَس اَگَه خدا علفِ صحرا که اِروُز اِسی وَصَبا در تنور اَبی اِندِه اَپوشَنِه، ای کم ایمانیا آیا شما به مراتب بهتَراُشناشابِپوشَنِه ؟ ³¹ پس نگران مَبی وَمَگوی چه بُخِورَم یاچه بِنوشَم ویا چه بپوشَم ³² چون اقوامیای بُت پَرَست اَ پِیِ هَمَی ایگونَه چیزیا اِسِن، اما پدرِ آسمونیِ شما اَدَنِه که بدین هَمَه نیازتواِ . ³³ بلکه اول در پِیِ پادشاهیِ خدا و عدالَتِ او بی . آنگاه هَمِیِ اِدَیا اَ شما عطا اَبو. ³⁴ پس نگرانِ فردا مَبی ، زیرا فردا نگرانیِ خوت را اُشِه . مشکلیای اِروز بَرَی اِروز کافی اِسی.