1
چون عیسی جماعت اشُ بینا اَ بَرَی کو چو وَ شِه . شاگردیاش شَه پَهلو اُندن
2
وتعلیم شروش کِه و اُش گُت :
3
خوشبحال فقیریا در روح زیرا پادشاهی آسمو از آن اِدَیا اِسی
4
خوشبحال ماتمیان چون اَنَیا تَسلی اَگِرِن .
5
خوشبحال حلیمان چون اَنَیا زمی را اَ میراث اَبُرِن
6
خوشبحال گرسنیا وتشنیای عدالت زیرا اَنَیا سیر اَبِن
7
خوشبحال رحیمیا زیرا بر اَنَیا رحم اَبُو
8
خوشبحالِ پاکدلیا چون خدا را اَبینِن
9
خوشبحال صلح جویا چون اَنَیا فرزندیای خدا خواندَه اَبِن
10
خوشبحال اَنَیا کِه دَر راه پارسایی آزار اَبینِن چون پادشاهی آسمو اَز آن اِدَیا اِسی
11
خوشبحال شمایا وقتی کِه مردم بخاطر مَه اَشما دُشنام اَدَین وَآزار اَرَسَنِن وهَرحَرفِ بدی اَ دوروغ عَلیُتو اَگُواِن .
12
خُوش بی وَ شادی بُکُنی چون پاداشتو در آسمو گَپ اِسی اَمدِ کِه پیامبرای پیش از شما اَندِن آزار شو رَسَنا
13
شما نَمکِ جهان اِسی اَما اَگر نمک خواصیتوش از دَس آدِه چگونه ماشا اَنا دوباره نمکیش بُکُنَم دیگَه اَ کاری نِدا جُز کِه اَدَر ریختَه بِبُو وپایمالِ مردم بِبُو
14
شما نور جهان اِسی شهری کِه بَر فَرازِ کوهی بَنا بُدِه مو ناشا قایم بُکُنَم
15
هیچ کسی چراغ را روشن ناکُن تا اَنا اَ زیر کاسه ای اُونِسِه، بلکه اَنا اَ چراغدو اَنِسِه تا نُورِش بَر هَمَی اَنَیا که اَخونَه اِسِن بِتابِه .
16
پَس اُونِسید نور شمایا اَ مَردُم بِتابِه تا کاریای نیکِتو را بِبینن و بوای شمایا را که در آسمو اِسی تَمجید بُکُنن
17
فکر اَکِردای که اُندِسِم تا تورات یا نِوِشتَیای پیامبریا را باطل بُکُنَم. نیوندِسِم تا باطِلُش بُکُنِم، بَلکِه تَمومُش بُکُنِم.
18
زیرا آمین اَ شمایا اَگُوم ، تا آسمو و زمین زایل نِبو، نقطه یا هَمزَی از تورات هرگز زایل نابو تا اِنکه هَمَه بِه اَنجام بِرَسِه
19
پَس هر که یکی از کوچکترین اِ احکامی را کم اهمیت بُکُن وَ اَ کَسیای دِگَه اِندِه اَیاد آدِه در پادشاهی آسمو کیدوترین اَشُمار دا . اما هر که اِ اَحکامی اجرا بُکُن وَ اَنَیا را اَ کِسای دِگَه یاد آدِه اَنا دَر پادشاهی آسمو بُزرگ خواندِه اَبُو .
20
اَ شُمایا اَگُوم تا پارسایی شما برتر از پارسایی علمای دین و فریسیان نِبو هرگِز اَپادشاهی آسمو داخل نابی
21
تُشُنُفتِه که اَ پیشینان شُگُتِه قتل مِکن وهر که قتل بُکُن سزاوار محاکِمَه اِسی
22
اما مَه اَ شمایا اَگُوم هر که بَر برادر خُوش خشم بِگِرِه سزاوار محاکمه اِسی و هر که اَ برادَر خُوش راقا بِگو سزاوار محاکِمَه در پِشِ شُور اِسی
23
و هر که اَبرادَر خُوش احمَق بِگو سزاوار آتَشِ جهنم اِسی . پَس اَگَه هنگام تقدیم هَدیَه ات اَ مَذبح ، اَ یادِت اُند که برادَرت اَز تو چیزی اَ دِلوشِه ،
24
هدیه ات را اَ مَذبح اُنِس و اول بُرو وبابرادر خوت آشتی بُکُن وبعد بیا و هدیه ات را تقدیم بُکُن
25
با شاکیت که تو اَ مُحاکِمَه اَبُوی تا وقتی که اَتِه راه اِسِی صُلح بُکُنی نِکُنِه تو اَ قاضی آدِه و قاضی تو اَ تحویل نِگَبان آدِه واَ زندان بِکِوِش .
26
آمین اَتو اَگوُم که تا قِرونِ آخر پرداخت نَکُنِش اَ زندان اَدر نِدایش .
27
تُوشُنُفتِه که گُتَه بُودِه "زنا مَکُن ".
28
اَما مَه اَ شمایا اَگُواِم ، هر کِه با شهوَت اَ زنی نِگا بُکُن ، هَمو مُوقی با اَنا زِناش کِردِه .
29
پس اَگَه چشم راستُت تو اَلغزَنِه ، اَنَا اَ دَر بیا واَدَر اُوبی ، چون که بهتر اِسی که عضوی اَز اَعضا ت نابود ببو تا که تمام بدَنُت اَ دوزخ بِکِت .
30
و اَگَه دست راستُت تو را اَ لغزَنه اَنَه قَطع بُکُن و اَ دوراُبی ، چون که بهتر اِسی که عضوی از اَعضات نابود ببو تا که تمام بدَنُت اَ دوزخ بِکِت
31
اَمدِه گُتَه بودِه هر که زن خوُش طلاق آدِه باید اَ اَنا طلاقنامَه ی آدِه .
32
اَما مَه اَشما اَگوُام هر که زِن خوُش را بخاطر بی عفتی طلاق آدِه باعث زنا بودَی اَنا اَبو وهر که زن طلاق داده بودَه اَزنی بِگِره زنا اَکِردوی
33
باز تو شُنُفتِه که اَ پیشینیان گُتَه بُودِه سوگنده دوروغ مَخو بلکه اَ سوگندیای خوت اَخداوند وفا بُکُن .
34
اَما مَه اَشمایا اَگُوام هیچ وقت سوگند مَخُوری نه به آسمو چون که تخت پادشاهیه خدا اِسی
35
و نه به زَمی چون که کرسی زیر پای اَنَی ونه به اُورشلیم چون که شهر آن پادشاه بزرگ اِسی
36
و نه اَسَر خوت سوگند مَخُو چون حتی موی را اُت ناشا سیاه یا سفید بُکُنِش .
37
پس اُو شما هَمی اُو بُو و نه شما نه نه ، چون زیادتر اَز اِدِه شیطانی اِسی
38
باز تُو شُنُفته که گُتَه بُودِه " چِشم اَ عَوَض چِشم وَ دَندو اَ عَوَضِ دَندو ."
39
اما مَه اَشما اَگُوام ، در برابر شخصِ شریر ایستادگی مَکُنید . اگر کَسی اَ گونِه راست تو سیلی بِزِن ، گونه دیگتم واگَردَن
40
وَ اَگَه کِسی شَوی تو اَمحکمَش کَشِدِه تا قبات واسی عبات اَدَر بیا وَ شادِه .
41
اگَه کسی مجبورُت بُکُن که یَک میل با اَنَا اُچِش دو میل شَمرَه برو .
42
اگَه کسی اَز تو چیزیش خواست شادِه و کسی از تو شَوی قرض بِگِرِه روی مَگَردَن
43
توُ شُنُفتِه که گُتَه بودِه ، هَمسایَت را محبت بُکُن و بادُشمَنُت دُشمَنی بُکُن
44
اما مَه اَ شما اَگُواِم دُشمنیای خوتو را محبت بُکُنی و بَرَی اَنَیا که اَ شما آزار اَرَسَنن دُعای خَیر بُکُنی
45
تا بَرَی بوای خوتو که در آسمو اِسی فرزندیا بی . چون اَنَا آفتو خوت را بَر بَدیا ونیکیا اَتابَنِه وَ بَرو خوش را بَر پارسایا و بدکاریا اَبارَنِه
46
اَگَه تنها اَنَیایی که محبت بُکُنی که اَ شما محبت اَکُنِن چه پاداشی تُوء ؟ آیا خَراجگیریا اِندِه ناکُنِن ؟
47
واَگَه تنها برادریای خوت را سلام بُکُنی چه برتری بَر دیگَریا تُوء ؟ مَگَه حتی قومیای بُت پَرَست اِ ندِه ناکُنِن ؟
48
پس شما کامل بی چون که بوای آسمونی شما کامل اِسی