21 ¹ Жанубда яшовчи канъанлик подшоҳ Арад, Исроилнинг Атарим йўлидан келаётганини эшитиб, Исроилга қарши жанг қилди ва улардан бир нечтасини асир олди. ² Шунда Исроил Раббийга ваъда бериб деди: “Агар Сен ушбу халқни менинг қўлимга топширсанг, уларнинг шаҳарларини бутунлай йўқ қилиб ташлайман”. ³ Раббий Исроилнинг овозини эшитди ва канъанликларни унинг қўлига топширди. Шунда Исроил уларни ҳамда уларнинг шаҳарларини бутунлай қириб ташлади. У жойнинг номини эса “Хормаҳ” (Қириб Ташлаш), деб атади. ⁴ Эдўм ерини четлаб ўтиш учун улар Ҳор тоғидан Қизил денгиз бўйлаб жўнаб кетдилар. Йўлда халқ тушкунликка тушди. ⁵ Халқ Худо ва Мусога қарши сўзлаб деди: “Нима учун сизлар бизни Мисрдан олиб чиқдингизлар, бу ерда саҳрода ўлишимиз учунми? Зеро бу ерда нон ҳам, сув ҳам йўқ ва бу жирканч озуқа бизнинг меъдамизга тегди”. ⁶ Шунда Раббий халққа заҳарли илонларни юборди ва улар одамларни чақди. Исроил халқидан кўпчилик ўлди. ⁷ Шу сабабли, халқ Мусонинг олдига келиб деди: “Биз Раббий ва сенга қарши гапириб, гуноҳ қилдик. Раббийга ибодат қил, токи У биздан илонларни узоқлаштирсин”. Мусо халқ учун ибодат қилди. ⁸ Раббий Мусога деди: “Ўзингга илон ясагин ва уни байроқнинг устига қўйгин, илон чаққан ҳар бир киши унга қараганида, тирик қолади”. ⁹ Мусо мис илон ясади ва уни байроқнинг устига қўйди. Агар кимнидир илон чақса, у мис илонга қараб тирик қолар эди. ¹⁰ Исроил ўғиллари йўлга тушдилар ва Оботда қароргоҳини ўрнатишдилар. ¹¹ Улар Оботдан жўнаб кетиб, қуёш чиқиш томонда, Мўаб қаршисидаги саҳрода, Ийеҳабаримда қароргоҳини ўрнатишдилар. ¹² У ердан жўнаб кетиб Зеред водийсида тўхтадилар. ¹³ У ердан жўнаб кетиб, амўрликларнинг ҳудуди ташқарисидан Арноннинг саҳрога оқувчи қисмида ўрнашдилар, чунки Арнон Мўаб ва Амўр ўртасидаги Мўабнинг чегарасидир. ¹⁴ Шунинг учун Раббийнинг жанглари китобида шундай дейилган: ¹⁵ “Суфедаги Вагеб, Арнон ирмоқлари ва Шебет-Арега қайрилган юқори ирмоқлар Мўабнинг чегараларида ётади”. ¹⁶ Улар бу ердан Бейэрга жўнаб кетдилар. Бу Раббий Мусога: “Халқни йиққин ва Мен уларга сув бераман”,- деб айтган ўша қудуқдир. ¹⁷ Ўшанда Исроил ушбу қўшиқни куйлади: “Эй, қудуқ, тўлгин; унга куйланг. ¹⁸ Ҳокимлар қазиган, халқнинг бошлиқлари асилзодлари билан бирга таёқлари билан қазиган қудуқ”. Улар саҳродан Матаннаҳга кетдилар. ¹⁹ Матаннаҳдан Нахалиэлга, Нахалиэлдан Бамотга, ²⁰ Бамотдан саҳрога қараган Писгаҳ тоғи тепасига, Мўаб еридаги Гайга кетдилар. ²¹ Исроил амўрликларнинг подшоҳи Сихоннинг олдига элчилар юбориб, деди: ²² “Сенинг ерингдан ўтишимга рухсат бер. Биз сенинг чегарангдан ўтиб бўлмагунимизча, далалару узумзорларга кирмаймиз, сенинг қудуқларингдан сув ичмаймиз, фақатгина подшоҳнинг катта йўлидан юрамиз”. ²³ Лекин Сихон Исроилга ўзининг чегаралари орқали ўтишига рухсат бермади. Сихон ўзининг бутун халқини йиғиб, саҳрода Исроилга қарши чиқди. У Йаҳазгача келиб, Исроилга қарши жанг қилди. ²⁴ Исроил уни қиличнинг тиғи билан қириб ташлади ва Арнондан Йаббоққача, Аммўн ўғилларининг чегараларигача унинг ерини эгаликка олди, чунки аммўнликларнинг ҳудудлари мустаҳкам эди. ²⁵ Исроил ушбу барча шаҳарларни эгаллади ва Исроил амўрликларнинг барча шаҳарларида, Ҳешбонда ҳамда унга тобе бўлган барча қишлоқларда яшай бошлади. ²⁶ Ҳешбон эса амўрликларнинг подшоҳининг шаҳри эди. У Мўабнинг аввалги подшоҳи билан жанг қилган бўлиб, унинг барча ерларини Арнонгача унинг қўлидан тортиб олган эди. ²⁷ Шу сабабли, шундай масал айтишади: “Ҳешбонга келинг, Сихоннинг шаҳри қурилсин ва мустаҳкамлансин. ²⁸ Зеро Ҳешбондан олов, Сихоннинг шаҳридан аланга чиқиб, Ар-Мўабни ва Арнон тепаликларининг бошлиқларини еб битирди. ²⁹ Эй, Мўаб, сенинг ҳолингга вой! Эй, Қемош халқи, сен ҳалок бўлдинг! Унинг ўғиллари қочиб кетишди ва унинг қизлари амўрликларнинг подшоҳи Сихоннинг асираларига айланишди. ³⁰ Биз уларни камон ўқлари билан ўлдирдик. Ҳешбон Дебонгача қирилиб кетди, биз уларни Медебага яқин бўлган Нофаҳгача қириб ташладик”. ³¹ Исроил амўрликларнинг ерида яшади. ³² Мусо Йазерни кўриб келишга одам юборди ва унга қарам бўлган қишлоқларни тортиб олдилар ҳамда ўша ердаги амўрликларни қувиб юбордилар. ³³ Улар бурилиб, Башанга кетдилар. Уларга қарши Башан подшоҳи Ог, унинг ўзи ва унинг бутун халқи Эдрийга жангга чиқдилар. ³⁴ Раббий Мусога деди: “Ундан қўрқма, чунки Мен уни ва унинг бутун халқини ҳамда барча ерларини сенинг қўлингга топшираман ва сен Ҳешбонда яшаган амўрликларнинг подшоҳи Сихонни нима қилган бўлсанг, буни ҳам шундай қиласан”. ³⁵ Шундай қилиб, улар ҳеч бир кишини тирик қолдирмасдан, уни, унинг ўғиллари ва бутун халқини қириб ташлаб, унинг ерини қўлга киритдилар.