¹ مین او روزا ،آگستوس قیصر حُیم کِرد که مردمِ مین تمومِ ولاتِ روم سرشماری کُنِن . ² ای سرشماری که سرشماری اول بی ، مین ایومِ فرمونداریه کورنیلیوس وِ سوریه انجوم اُبید. ³ وُ سی نوم نویسی هر کی وا بره مین شهر خوش. ⁴ یوسف هم که زِحونه دونه داود بید ،وَست وِرَه وِسَمتِ ناصره ي جلیل تا بیتِ لِحِم یهودیه،که زادگاهِ داوود پادشاه بی. ⁵ مریم هم که عقد کِردَش بی وُزایمانش نزدیک بی،وا هم سی نوم نویسی رهدِن. ⁶ مین او مدتی که اوچو بیدِن ،زمان زایمون مریم رسید ⁷ و بچه اولش که کُر بی مار اُووی. بچنه مین قنداق پیچیدُ و مین آخور خونید ،سی یو که مین کاروانسرا سیشون جا نبید. ⁸ مین او وِلات ،شبونایی بیدِن که شَو مین صحرا مندِن بی وُشُو زِگله خوشون نگهبانی ایکِردِن. ⁹ یه مَرتبه مِلاکه خدا طِیشون ظاهر اُبید ،وُ رُوشنایی جلالِ خدا دور تا دورشونِ گِرِد. چِپونا اُورِیی اُوییِن، ¹⁰ ولی مِلاکه وِشون گود: «مَتَرسین، سی ایشا خَوَر خوشی دارُم،خَوَرِ خوشی سی قومِ یهود : ¹¹ اَمرو مین شهرِداوود ،نجات دهنده ای سی ایشا وِدنیا اِوِی. هو خداوند مسیحه . ¹² نشونِش سی ایشا یونه که یَه بچه اینه اینِن مینِ قنداق و مین آخوری خُونیدِنِش.» ¹³ یه دفه یَه دَسته گَپی زِ لشکریونِ آسمون ظاهر وُوییِن که وابا اونو مِلاکه هو ،خدانه چونوشُرگ ایکردِن: ¹⁴ «مین عَرشِ اعلی جلال بر خدا، وُصُلح و سلامتی سی او مردمی که خدا وِشون راضیه .» ¹⁵ بعدِ یو که ملاکیَل وَرگَشتِن وِآسمون، شبونا وِیکِدو گودِن:«بیاین وِ بیت لِحِم بریم وُاو چی که اتفاق وَسته وُخدا ایمانه وَش خَوَردار کِرده ،بِوینیم .» ¹⁶ پَ جَلدی رَهدِن وُمریم و یوسُف و بَچَنه که خوسیده بی مین آخور جُستِن. ¹⁷ بَچَنه که دیدِن،حرفی که درباره یاو بچه گوده بییِن ،همه جا پَخش کِردِن. ¹⁸ وُهر کی ایشنی، زِ حرفا شبونون تعجب ایکِرد. ¹⁹ اما مریم،همه چیانه وِخاطر ایسپُرد و مین دلِ خوش وِشون فکر ایکِرد. ²⁰ بَعدَم او شبونا خدانه شُرگ کِردِن وُ وُرگَشتِن ،وِ دلیلِ یو که هر چی که دیدِنُ وشنیده بییِن،هموطور بی که ملاکه بِشون گوده بیدِن. ²¹ روز هشتم،موودِ سُنت کِردَنِ طُلف رسی وُ نومش نهادِن عیسی. هو همو نومی بی که مِلاکه ،پیش زِیوکه مریم بچه به کُمِش بو ،نهاده بی سرش. ²² اَیومِ طهارتِ مریم مطاوِقِ شَریعتِ موسی تموم وُوی ، یوسف و مریم ،عیسانِ به اورشلیم بُردِن تا وقف خدا بکُنِنِش. ²³ مُطاوِق حُیمِ شریعت ،خدا وند ایگُ:«نخستین کُرگَلی زِهر رَحمی ،جدا ایبون سی خداوند.» ²⁴ و مطابق وا شریعت خداوند ایخواستِن «یه جفت قمری یا دوتا جوجه کموتَر »قربانی وِخداوند تقدیم کُنِن. ²⁵ مین او زمون ،پیایی خداترس وبا خدا ،مین اورشلیم زندیی ایکِرد که بِس ایگودِن شمعون ، که مندیرِیو بی که مسیح بیاهه وُاسراییله نجات بده وُشمعون پر بی زِروح القدس. ²⁶ روح القدس نشونِش دادِه بی که تا مسیح خداوندِ نبینه ،زِدنیا نیره. ²⁷ شمعون که روح القدس هدایتش کِرده بی واردِ حُوشِ معبَد وُوی وُ چون بچَنِ آوُردِن تا حُیمِ شریعتشونِ سیش به جا بیارِن ، ²⁸ شمعون بغلِش کِرد و خدانه شُرگ کِرد وُ گود: ²⁹ «ای خداوند ،حالا دیه مطاوِقِ وعده ای که دادی ،خدمتکارِتِنِ وِسلامَت مرخص ایکُنی. ³⁰ سی یو که تِیا مو نجاته تُونه دیدِنه، ³¹ همو نجاتی که تِی دیدگانِ همه مردمِ دنیا آماده کِردی، ³² نوری که حَقیقَتِن سی همه قوم ها آشکار ایکُنه وُ سربلندی سی قومِ تو اسراییل اِیاره.» ³³ دا وُ بُو عیسی زِاو چیایی که درباره عیسی گوده شبیدِن ،تعجب کِردِن. ³⁴ شمعون سیشون دعا کِرد ووِمریم ،دا بچه گود: «قسمت یونه که ای بچه باعث و بانی وَستَن و وریستادَنِ ،خیلی زِمردم اسراییل وُوَه، وُنشونی بووه که در برابرش ایواستِن، ³⁵ وُچونونه، نیتِ دلِ خیلیا آشکار ایبووه. وُ شُمشیری هم دلِ تونه سیلا ایکُنه.» ³⁶ مین او وِلات زینه ای زندیی ایکِرد،نومِش حنا بی وُ نبییه بی ،دُووَرِ فِنوییل زِطایُفه اشیر ،که خیلی پیر بی.حنا بعدِ هفت سال زندیی،میرِش مُرد ³⁷ وُتا هشتادُچهارسالگی بیوه مَند. هُو هیچ زمون عبادتگاهِن ترک نیکِرد،وُ شُو و روز وا روزه وُدعا خانه عبادت ایکِرد. ³⁸ مین همی وقت بی که حنا هم اِوی واپیش وُ خدانه شرک کِرد،وُوا همه کسونی که مِندیر آزادیه اورشلیم بیدِن درمورد عیسی صحبت کِرد. ³⁹ وقتی یوسف و مریم بعد یوکه آدابِ شریعتِ خدانه کامل به جا اِوِردِن ،وِ شهر خوشون ناصره، که مین جلیل بی ،ورگَشتِن. ⁴⁰ او بچه رشد کِرد و قوی ایوُوی .پر زِحکمت بی وُفیض خدا همیشه واباش بی. ⁴¹ دا وُبُو عیسی هرسال سی عید پِسَخ وِاورشلیم ایرَدِن. ⁴² وقتی عیسی دوازده ساله وُوی ،همو طور که رسم داشتِن رهدِن وِاورشلیم. ⁴³ وقتی مراسم عید تموم اُووی، مین راه وَرگشتن ،عیسای نوجوون مین اوزشلیم مَند . ولی دا وُبُوش زِای موضوع بی خبر بیدِن، ⁴⁴ بلاکُم فکر کِردِن عیسی مین کاروونه ،وُیه روز تموم سفر کِردِن. دست آخِر وِدنبالِ عیسی مین قوم و دوستان گَشتِن. ⁴⁵ وقتی نیِنِش، وَرگَشتِن وِاورشلیم. ⁴⁶ بعدِ سه روز مین معبد پیداش کِردِن. مابین معلما نشسته بی وَ وِحرفاشون گوش ایدا وَ وِشون سوال ایپُرسی. ⁴⁷ هرکی اوچو حرفاشِن ایشنُفت ،زِفهم و جوابایی که ایدا،تعجب ایکِردِن . ⁴⁸ وقتی دا وُبُوش اوچو دیِنِش ، تعجُو کِردِن. داش وِش گو: «کُرُم ،سی چه چونو وا ایما کِردی ؟ مو وا بُوت وا نگرونی دنبالت ایگشتیم.» ⁴⁹ ولی عیسی جواو دا: «سیچه دنبالِ مو ایگَشتین؟ مَیَر نونِستین مو وا مینِ هونه پدرُم بووُم؟» ⁵⁰ ولی اونو معنیه ای حرفِن متوجه نَوُویدِن . ⁵¹ پس واشون وِره وَست وُ رَه وِ ناصره وُ فرمون ایبُرد سیشون. ولی مادرش همه ای چیانه مین دل خوش نگه ایداشت . ⁵² وُ عیسی هم زِلحاظ قدو بالا و دونایی، و مین محبوبیت طی خدا وُ مردم، رشد ایکِرد.