¹ زاوچو که یه کلی افراد و حکایت اموری دست زین که طی ایما و انجام رسیه درست ² هموطورکه اونو ز او اول شاهد همه چی بیین که به ایما سپردن ³ مو زاول همه چینه بررسی کردوم و ایطور تشخیص دادوم که اونون به شکلی منظم سی ایشا«جناب تئوفیلوس» بنویسوم ⁴ تا ز درستیه اوچی که یاد گردی یقین پیدا کنی ⁵ من زمان هیرودیوس ،پادشاه یهودیه،کاهنی زندیی ایکرد نومش زکریا بی ز کاهنون گروه ابیا.زینش الیزابت هم ز ایل وتبار هارون بی. ⁶ دوتاشون من نظر خدا مؤمن بیدن وطبق احکامی که خدا ایداد بشون بدون عیب عمل ایکردن. ⁷ اما اونو فرزندی نداشتن چون الیزابت نازا بی و هردو پیر بیدن. ⁸ یه روز که نوبت زکریا بی که من پیشگاه خداوند کهانت کنه، ⁹ بنا به رسم کاهنون،قرعه وارد اوبیدن وِقدس معبد وتش نهادن بخور به نام هو دِوِی. ¹⁰ موقع سُوزُندِن بخور، مردم سرگرم دعا بیدِن ¹¹ که یَهوفرشته خداوند،وایساده بی طرف راست مذبح بخور، ¹² زکریا ظاهروُِبید.زکریا وا دیدن هو سرِدلش رهو ترسید. ¹³ ولی فرشته وِهوگُد:ای ذکریا،مترس!دعای تو برآورده وبید.زینِت الیزابت سی تو یَه کُری وِدُنیا ایاره وُتو نومشه اینی یحیی . ^{14 15} هو شادی وخوشی نصیوِت اِکُنه، وُ خیلی دی زِمردم زِمار وابیدِنس شاد ایبون ، سی یو که مینه تیه خدا گپ ایبو. یحیی وِ شراوُ یا وِ چیایی که آدُمِ مَست ایکُنن ،نَوا لُو بِنی. حتی مین اِشکَمِ داشَم زِ روح القدس پُر ایبو، ¹⁶ خیلی زُِ مردُمِ اسراییلِن ایوگردونه وِ سمتِ خداوند ، خدای خوشون . ¹⁷ هو وا قدرتِ وُ روحِ الیاس پیش زِخداوند اِیا تا دلِ بُویَلِ وِرگردونه طرفِ بچیلشون ،وُ آدمَلِ یاغینه بیاره وِ طرفِ آدمَلی که حکیم و درستکارِن ، تا جماعتی آماده کُنه سی خداوند.>> ¹⁸ زَکَریا زِ فرشته پرس کِرد:<<چطور یونه باور کُنُم ؟ مو وُ زینَم هر دوتامون پیریم. ¹⁹ فرشته جواب دا:<<مو جبرائیلُم که مین حضورِ خدا ایواستُم. خدا مونه فرستاده تا وات حرف بِزَنُم وًای خِوَرِخوشِ وِت برسونُم. ²⁰ اما تو لال ایبوی تا زمانی که ای اتفاق بیفته ونتِری صحبت بُکُنی ،چونکه کلوم مونه که به وقتش اتفاق ایبوفتَِنه باور نکِردی.>> ²¹ مِن همی بین مردم مندیرغ ذکریا بیدِن و متعجِو بیدن سیچه ایقد واستادَنِش مینه معبد طول کشی. ²² وقتی اُوی سَرا ،نَتِرِست وا مردُم حرف بزَنه .پس مردم فهمیدِن یه چیزِ عجیو مینِ معبد دیه، چونکه فقط وا دست اشاره ایکِرد و نَتِرِست حرف بِزِنه. ²³ زکریا وقتی زمان خدمت کِردَنش تموم اُوی ،رهد وِهونه خوش. ²⁴ بعدِ مدتی ،زینَش حامله اُوبید ،وُبه مدت پنج ماه زِ حونه سرا نرَهد. ²⁵ الیزابت گُهد: خدا ای کارِ سیم کِرده.خدا مین ای روزا لطف خوشه شامله حال مو کِرده وُ او چی که مونه طی مردُم شرمنده ایکرد ، ورگِشه. ²⁶ مِن ماه شیشُم ،جبراییل فرشته زِ طِرَفِ خدا وِ شهری مِن جلیل فرستاده اووی که نومِش ناصره بی، ²⁷ تا بره طی یه دووَرِ باکره ای که نومِش مریم بی . مریم نُمزا یَه میره ای بی ،که نومِش یوسف بی،زِ تبارِ داوود. ²⁸ فرشته رَهد طیش وِش گود:«سلام بَر تو،که خدا بِت لطف کِردِه.خداوند همیشه وا تونه » ²⁹ مریم حرفا فرشتَنه که شِنی پریشون خاطِر اُووی وُوا خوش گو که یو چه سلامی بی . ³⁰ ولی فرشته بِش گُهد:«مریم ،مترس!خدا بِت لطف کِرده. ³¹ تو حامله ایبوی یه کُری ایزایی که نومِش وا بِنی عیسی. ³² هو بزرگ ایبو وُصداش ایکُنن کُرِ خدای متعال . خداوند خدا تخت پادشاهیه جدش داوودنه وِش ایبخشه . ³³ او تا ابد وِ خاندانِ داوود پادشاهی ایکُنه وُ او پادشاهی هیچ وقت تموم نیبو.» ³⁴ مریم زفرشته سوال کِرد :«چطو همچین چی ایبو،چون مو وا هیچ میره ای نبییُم؟» ³⁵ فرشته جواو دا:«روح القدس وِتو نازل ایبو وُقدرت خدای متعال مین سَرِت سا ایبه.سی همیو،او بچه که به دنیا ایا ،مقدس ،وُکُرِ خدا خوانده ایبو. ³⁶ حتی الیزابت که زِکَس و کارونه تونه ،سرونه پیری حامله وُبید وُکُری مین راه داره. بله،هونه که ایگون صاحاو بچه نیبو،مین ماهه شیشمشه . ³⁷ چون هیچ کاری نیس که خدا نترسته بو انجوم بده!» ³⁸ مریم گود:«مو کَنیزِ خداوندُم .هر چی تو گودی ،وِانجُم ایرسه.» اوسو فرشته از طی هو رَهد. ³⁹ مین همو روزا ،مریم بلند اوبیدوُ سریع مین شهری که مین کوهستانه یهودیه بی رَهد، ⁴⁰ وُ رَِهد مین حونه زکریا، وِالیزابت سلام کِرد. ⁴¹ وقتی الیزابت صدا سلام گودَنِ مریمِن شنی، بچه مین کُمش شروع کرد به تکون خَردَن،وُالیزابت زِ روح القدس پر اووید، ⁴² واصدا بلند گُهد:«تو مین تموم زنگل مبارکی،وُ قدِمِ او بچه ای که وِمین رَحِمِ تو ایا سرا مبارکه ! ⁴³ مو کی بووُم که دا سرورُم بیا طی موسر بِزِنه؟ ⁴⁴ تا سلام کِردی صدات به گوشوم رسی،بچه مین کُمُم شروع کِر وِتَکون خَردَن. ⁴⁵ خوش به حال هو که ایمون داره، که هرچی وِطرفِ خدا گهده وُوّ وَانجوم ایرِسه.» ⁴⁶ مریم جواو دا:«وا تموم جونمُ خداوندِنِ ستایش ایکُنُم ⁴⁷ وروحُم مین نجات دهندمون خدا،شاد ایبو، ⁴⁸ سی یو که وِایی کنیزِخوش سیل کِردِه. زِ یو وِبعد ،همه نسل ها مونه مبارک صدا ایزِنن، ⁴⁹ سی یو که او خدا که نومِش قدوسه ،کارهای زیادی سی مو کِرده. ⁵⁰ رحمت خدا ،نسل اندر نسل،وِ همه اونو که ایترسِن بِش ایرسه . ⁵¹ خدا وا بازوی خوش ،خیلی قوی کار کِرده و اونو که مینِ فکرشون وِ خوشون غره بیدِن ،پخش و پِلا کِرد؛ ‍‍ ⁵² فرمانروایونه زِتخت کشیده وِلّم ،وُ آدمیل افتادَنه سربلند کِرده است ؛ ⁵³ وِمردمونِ گُسنه خوراکِ خو داده وُ سیرشون کِردُم وُآدمیل پیلدارِ بی پیل روونه کِردوم. ⁵⁴ خدا رحمته خوشه به خاطر اِوِرده، وُوِ کمک خدمتکار خوش اسراییل رسیده، ⁵⁵ هموطور که وِ اجداد ایما ابراهیم وُ نسلِش وعده دادِ بی که تا ابد ایطور کُنِن.» ⁵⁶ مریم حدود سه ماه بی که طی الیزابت مند و بعد ورگشت هونه خوش. ⁵⁷ وقت زایمان الیزابت رسید ،کُری گیرش اِوِید. ⁵⁸ همسایلش وُ قوم و خویشونش وقتی اشنفتِن خدا که خدا چه لطف بزرگی بِش کرده، اویدِن وُ واباشون شادی کِردِن. ⁵⁹ روز هشتم سی سُنت کِردنه بچه جم وُبیدن و ایخواستِن اسم بوش ذکریانه بِنِن سرش. ⁶⁰ ولی دا طفل گُهد:«نه !نومش وا بنیم یحیی.» ⁶¹ گودِن :«زِخویشونه تو هیشکی ای نومِ نداشته.» ⁶² اوسو وا حشاره ،زِبوش درباره نوم بچش پُرس کِردِن . ⁶³ زکریا یَه تخته خواست ،وُ در برابر تعجب همه نوشت:«نوم ای بچه یحیایه!» ⁶⁴ همو لحظه یهو ،دونش گُشست وُشروع کِرد وِشُرگ کردنه خدا. ⁶⁵ همسایلشون همه اُوریی اُویدن وُخِوَرِ ای جریان مِن تموم کوهستون یهودیه پیچست و همه وا یکدو در مورد ای موضوع حرف ایزیِن. ⁶⁶ هر کی ای خِوَرَ اشنُفت ،مین فرگ وا خوش ایگو که:«عاقوت ای کودک چه ایبو؟» وِ ای دلیل که خداوند نیهدار هو بید. ⁶⁷ اوسوبوُو هو،زکریا ،زِروح القدس پُر وابید وُ چینو پیشگُهی کِرد: ⁶⁸ «خداوند،خدا اسراییلِ، حمد و ثنا اِکُنُم ،سی یو که وِ امدادِ قومِ خوش رسیده وُ اونونه آزاد کِردِه. ⁶⁹ مین هونه دونِ خدمتکارِش داوود ،نجات دهنده ي گپینه سی ایما بلند ایکنه، ⁷⁰ چونو که زِ ایومِ قدیم زِ زوونِ پیغمبرونِ مقدس خوش وعده داده بی که ⁷¹ ایمانه زِ دستِ دشمنون وُ همه کسونی که تیه دیدنه ایمانه نَدارِن ،خلاص کُنه، ⁷² تا وِاجدادمون رحم کنه وُعهد پاکِ خوشه به یاد ایاره، ⁷³ که سی ابراهیم جدمون قسم خرده بی ⁷⁴ که ایمانه زِدست دشمن خلاص ایکُنه و هونه بی هیچ ترسی عبادت کنیم ، ⁷⁵ مین درگاهِش ،وا پاکی و خویی ،همه ي عمرمون بِمَنیم. ⁷⁶ وُ تو ،ای اولادُم، پیغُمبرِخدای متعال خونده ایبوی، سی یو که پیشاپیش خداوند حرکت ایکُنی تا رَهنه سیش هُوار کُنی ، ⁷⁷ وُوِ قوم خوت ای شناخت را بدی که هو گناهاشونه آمرزیده ، اونونه نجات ایده. ⁷⁸ چون خدای ایما دلی داره پُر زِ رحمت ،سی همیونه که ، اَفتُوه دَمِ صُحوه زِ عرشِ برین سی ایما طلوع ایکُنه ⁷⁹ تا اونو که مِنِ تاریکی و زیر سا مرگ ساکنِن ،رُشنایی ایده، وُ ایمانه مین راه صلح و سلامتی هدایت ایکُنه. ⁸⁰ واو طُلف گپ اُبید ومین روح،نیرومند ایوُوی، و تا او روزی که آشکارا وِ قوم اسرايیل ،مین بیاوون زندیی ایکِرد.