۱. درود و دعا برای برکت روحانی در مسیح ( ۱: ۱-۲۳)
۲. گناه و رستگاری ( ۲: ۱-۱۰)
۳. اتحاد و صلح ( ۲: ۱۱-۲۲)
۴. راز مسیح در تو، آشکار می‌شود ( ۳: ۱-۱۳)
۵. دعا برای غنای جلال او تا آنها را نیرومند سازد ( ۳: ۱۴-۲۱)
۶. اتحاد در روح ، بدن مسیح را بنا می‌کند. ( ۴: ۱- ۱۶)
۷. زندگی تازه ( ۴: ۱۷-۳۲)
۸. سرمشق‌گیرندان از خدا ( ۵: ۱- ۲۱)
۹. همسران و شوهران؛ فرزندان و والدین؛ بردگان و اربابان ( ۵: ۲۲- ۶: ۹)
۱۰. اسلحه خدا ( ۶: ۱۰- ۲۰)
۱۱. تحیت پایانی ( ۶: ۲۱-۲۴)
پولس که اهل تارسوس بود، رساله افسسیان را نوشته است. او درآغاز(اوایل) زندگی‌اش به نام شائول شناخته می‌شد و پیش از آن که یک مسیحی شود، یک [ مجتهد] فریسی بود. او به مسیحیان آزار می‌رساند اما پس از این که او مسیحی شد، بارها برای سخن گفتن به مردم درباره عیسی به سرتاسر امپراتوری روم سفر کرد.
پولس رسول در یکی از سفرهایش برای بنای یک کلیسا در افسس کمک رساند و همچنین یک سال و نیم در افسس زندگی کرد و به ایمانداران آنجا یاری رساند. احتمالا پولس این نامه را زمانی نوشته که در زندان بوده است.
پولس این نامه را به مسیحیان افسس نوشت تا عشق خدا در عیسی مسیح را برای آنها توضیح دهد. او برکت‌هایی را که اکنون خدا به سبب متحد شدن درمسیح به آنها داده، بیان می‌کند. او توضیح می‌دهد که همه ایمانداران با یکدیگر- چه یهودی و چه غیر یهودی[امتها]- متحد هستند و همچنان قصد داشت تا آنها را تشویق کند تا به روشی زندگی کنند که خدا را خشنود سازد.
مترجمان می توانند این رساله را با عنوان مرسوم آن، "افسسیان" بخوانند. یا ممکن است یک عنوانی گویاتر از قبیل " نامه پولس به کلیسای افسس" یا " نامه ای به مسیحیان در افسس” را برگزینند.
(نگاه کنید: /WA-Catalog/en_tm?section=translate#translate-names)
عبارت ترجمه شده در ULB به عنوان " حقیقت پنهان" یا "پنهان" شش بار یافت می‌شود. منظور پولس همیشه در این مورد چیزی است که خدا می‌بایست برای بشریت آشکار سازد، زیرا آنها خود به تنهایی نمی‌توانستند این را بشناسند. اشاره به حقیقت پنهان همواره به حقیقتی درباره چگونگی برنامه‌ریزی خدا برای نجات بشری اشاره می‌کند. گاهی درباره طرح او برای ایجاد صلح میان خودش و نژاد بشری است. گاهی درباره طرح او برای یگانه ساختن( متحد کردن) یهودیان و غیر یهودیان با مسیح است. غیر یهودیان اکنون می‌توانند از وعده‌های عیسی به شکلی همسان با یهودیان بهره‌مند گردند.
پولس به دفعات درباره رستگاری و زندگی پارسایانه در این نامه و در بسیاری از نامه‌هایش سخن گفته است. او گفته که خدا بسیار مهربان بوده و مسیحیان را به خاطر ایمان به مسیح نجات داده است. بنابراین، پس از آن که مسیحی می‌شوند، باید به شکلی پارسایانه زندگی کنند تا نشان دهنده ایمان آنها به مسیح باشد.
(بنگرید به: /WA-Catalog/en_tw?section=kt#righteous)
در این رساله، واژه "من" به پولس اشاره دارد. واژه "تو(شما)" تقریبا همیشه جمع است و به ایماندارانی اشاره دارد که ممکن است این نامه را بخوانند. سه استثناء برای این [مهم] عبارتند از: ۵: ۱۴، ۶: ۲ و ۶: ۳.
(بنگرید:: /WA-Catalog/en_tm?section=translate#figs-you)
هنگامی که پولس از «خویشتن تازه» یا «انسان تازه» سخن می‌گفت، منظور او هویت و طبیعتی است که یک ایماندار از روح‌القدس دریافت می‌کند. این هویت تازه به شباهت خدا خلق شده است. (۴: ۲۴ را ببینید). عبارت «انسان تازه» همچنین برای این موضوع به کار می‌رود که خدا سبب صلح میان یهود و امتها می‌شود. خدا آنها را به عنوان یک نفر که به او تعلق دارند، گرد آورده. (۲: ۱۵ را ببینید).
کلام خدا از چنین کلماتی برای اشاره به مفاهیم مختلف استفاده می‌کند. به همین خاطر مترجمین در بیان این کلمات در ترجمه خود با مشکل رو به رو هستند. در ترجمه انگلیسی ULB از افسسیان از اصولی که در ادامه آمده، استفاده شده است:
گاهی معنای ضمنی کلمه، اشاره به قداست اخلاقی دارد. یکی از اصول خاص و مهم جهت درک انجیل، این است که خدا مسیحیان را به واسطه یکی شدن با عیسای مسیح بی‌گناه می‌پندارد. اصل دیگر این است که خدا بی‌نقص و بی‌خطاست. اصل سوم این است که مسیحیان باید روش زندگی بی‌عیب و منزه از گناهی را پیش گیرند. در چنین مواردی ترجمه ULB از کلماتی مثل «مقدس»، «خدای مقدس» یا «مقدسین»، یا استفاده می‌کند. ( ۱:۱و۴).
گاهی در برخی از آیات فقط به مسیحیان اشاره می‌کند و نقش خاصی را برای آنها منظور نمی‌دارد. در چنین مواردی، ترجمه ULB از «ایماندار» یا «ایمانداران» استفاده می‌کند.
گاهی در آیات به معنی جدا شدن کسی یا چیزی برای خدا است. ترجمه ULB در چنین مواردی از کلمه «جدا شده» [خوانده شده]، «وقف»، «نگه داشته شده برای» یا «تقدیس شده»[معادل‌های دقیق در فارسی استفاده نشده] ( بنگرید به:۳: ۵).
ترجمه UDB معمولاً به مترجمان در بیان این مفاهیم در ترجمه خود کمک می‌کند.
این گونه از اصطلاحات در: ۱: ۱، ۳، ۴، ۶، ۷، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۵، ۲۰؛ ۲: ۶، ۷، ۱۰، ۱۳، ۱۵، ۱۶، ۱۸، ۲۱، ۲۲؛ ۳: ۵، ۶، ۹، ۱۱، ۱۲، ۲۱؛ ۴: ۱، ۱۷، ۲۱، ۳۲؛ ۵: ۸، ۱۸، ۱۹؛ ۶: ۱، ۱۰، ۱۸، ۲۱ یافت می‌شود. مقصود پولس از این عبارات اتحاد تنگاتنگ بین ایمانداران و مسیح است. لطفا برای بررسی جزئیات بیشتر درباره این نوع بیان، مقدمه کتاب رومیان را مطالعه فرمایید.
(بنگرید:: /WA-Catalog/en_tm?section=translate#translate-textvariants)