شائول کشته می‌شود؛ داوود با ایشبوشِت مهربانانه رفتار می‌کند (۱: ۱- ۴: ۱۲)
پیروزی‌ها، صندوقچه عهد، خانه خدا (۵: ۱- ۲۵)
۲. داوود حکومت خود را در تمام سرزمین وعده گسترش می‌دهد (۶: ۱- ۷: ۲۹)
۳. گناه داوود و بتشع (۱۱: ۱- ۱۲: ۳۱)
۴. امنون و تامار؛ آبشالوم، امنون را می‌کشد. (۱۳: ۱ـ ۱۴: ۳۳)
۵. سال‌های آخر حکومت داوود (۱۵: ۱- ۲۴: ۲۵)
آبشالوم شورش می‌کند و کشته می‌شود (۱۵: ۱- ۱۸: ۳۳)
پادشاهی داوود احیا می‌شود (۱۹: ۱- ۲۰: ۲۶)
قحطی و جنگ (۲۱: ۱- ۱۴)
سرودهای پرستشی داوود (۲۲: ۱-۲۳: ۷)
شجاعان[دلاوران] داوود (۲۳: ۸- ۳۹)
داوود افراد خود را سرشماری می‌کند و خدا او را به خاطر این گناه داوری می‌کند؛ طاعون[هلاکت][مرگ بی‌شمار] متوقف می‌شود (۲۴: ۱- ۲۵)
این کتاب در مورد حکومت داوود به عنوان پادشاه بر اسرائيل است. او نخست هفت سال بر قبیله یهودا حکمرانی کرد. سپس یازده قبیله دیگر موافقت کردند که او را به عنوان پادشاه بپذیرند. او سی و سه سال بر تمام اسرائيل حکومت کرد.
داوود در این دوره سپاه خود را رهبری کرد تا با دشمنان بیگانه که به اسرائيل حمله کرده بودند، بجنگند. اگرچه با یکی از اعضای خانواده خود بیش از همه درگیر شد. آبشالوم، پسر داوود، بر ضد او شورش کرد و جنگید (<دوم سموئيل ۱۳- ۱۹>).
کتاب دوم سموئيل همچنین در مورد گناه داوود سخن می‌گوید. او با بتشبع، زن اوریای حتی، همبستر شد. خود داوود و کل قوم اسرائيل به خاطر گناه او عذاب بسیار کشیدند. اگرچه نویسنده می‌گوید که بعد از توبه داوود از گناهش، خداوند[یهوه] مرتب به او فیض و محبت خود را نشان می‌دهد.
مترجمین می‌توانند از اسم سنتی این کتاب یعنی «۲ سموئيل» یا «دوم سموئيل» استفاده کنند یا می‌توانند استفاده از اسمی گویاتر مثل «کتاب دوم در مورد سموئيل، شائول و داوود» را مد نظر داشته باشند.
(See: /WA-Catalog/en_tm?section=translate#translate-names)
کتاب دوم سموئيل از جایی شروع می‌شود که کتاب اول سموئيل به پایان رسیده است. نویسنده در ادامه شرح می‌دهد که قبایل اسرائيل چگونه تحت حکمرانی پادشاه اسرائيل با یکدیگر متحد شدند. کتاب دوم سموئيل بر پادشاهی داوود تمرکز دارد. خدا او را به پادشاهی منتصب کرده بود.
هویت نویسنده این کتاب مشخص نیست. شاید کسی این کتاب را نوشته که بعد از مرگ سلیمان زندگی می‌کرده است. بعد از مرگ سلیمان، پادشاهی اسرائيل به دو قسمت تقسیم شد. نویسنده این کتاب احتمالاً ساکن جنوب پادشاهی یهودا بوده است. کسی از ذُریت داوود همچنان بر پادشاهی[قلمروّ] جنوبی حکومت می‌کرد. شاید نویسنده، این کتاب را برای دفاع از حق پادشاهی داوود نوشته است. حق داوود به پادشاهی ثابت می‌کند که ذریت او، پادشاه راستین قوم خدا است.
یهوه[خداوند] در دوم سموئيل باب ۷ با داوود عهدی می‌بندد. خدا به داوود وعده می‌دهد که ذریت او برای همیشه بر اسرائيل حکومت می‌کند. مسیحیان باور دارند که عیسای مسیح، تحقق دهنده این عهد است. عیسی از ذُریت داوود بود. او «مسیح[مسح شده]» راستین و منتخب خدا برای پادشاهی است.
(See: /WA-Catalog/en_tw?section=kt#covenant)
داوود مرتباً هنگام سخن گفتن با شائول پادشاه خود را «بنده‌ات» خطاب قرار می‌دهد. او همچنین شائول را «آقایم» خطاب قرار می‌دهد. شاید بازتاب دادن چنین امری در ترجمه سخت باشد. هدف گوینده دراستفاده از چنین روشی این است که تسلیم بودن خود به مخاطب را نشان دهد. در زبان انگلیسی گاهی کلمات «قربان[Sir]» یا «خانم[Ma'am]» به این شکل به کار می‌روند.
کتاب اول سموئيل باید قبل از کتاب دوم سموئيل ترجمه شود، چون دوم سموئيل از جایی ادامه پیدا می‌کند که اول سموئيل به پایان رسیده است.
اسم «اسرائيل» در کتاب مقدس به روش‌های مختلفی به کار رفته است. یعقوب پسر اسحاق بود و خدا نام او را به اسرائيل تغییر داد. ذریت یعقوب تبدیل به ملتی شد که به آن اسرائيل نیز می‌گفتند. نهایتاً قوم[ملت] اسرائيل به دو پادشاهی تقسیم شد. پادشاهی شمالی «اسرائيل» نام داشت و پادشاهی جنوبی«یهودا» نام گرفت.
(See: /WA-Catalog/en_tw?section=kt#israel)
دوم سموئيل برای اشاره به پادشاهی[قلمرو] شمالی و کل قوم[ملت] اسرائيل از کلمه «اسرائيل» استفاده کرده است. اگرچه این ارجاعات در سیر روایی داستان قبل از تقسیم شدن پادشاهی به دو قسمت بیان شده‌اند. چنین امری نشان می‌دهد که کتاب دوم سموئيل بعد از تقسیم شدن پادشاهی نوشته شده است. (ببینید: <دوم سموئيل ۲: ۱۰>؛ <دوم سموئيل ۳: ۱۰>؛ <دوم سموئيل ۵: ۵>؛ <دوم سموئيل ۱۱: ۱۱>؛ <دوم سموئيل ۱۲: ۸>؛ <دوم سموئيل ۱۹: ۴۲- ۴۳>؛ <دوم سموئيل ۲۱: ۲>؛ <دوم سموئيل ۲۴: ۱>)