رساله نامی از نویسنده نمی‌آورد. نویسنده این نامه خود را «پیر» یا «شیخ» کلیسا معرفی می‌نماید. این نامه به احتمال بسیار توسط یوحنای رسول در اواخر عمرش نگاشته شده است. سبک نگارش این نامه همانند محتوای انجیل یوحنا است.
یوحنا این نامه را خطاب به کسانی که او را «بانوی برگزیده» و «فرزندانش» می نامد، می‌نویسد (1:1).
این می‌تواند خطاب به یک دوست خاص و فرزندانش باشد. یا می‌تواند خطاب به گروه خاصی از ایمانداران یا ایمانداران در حالت کلی باشد. هدف یوحنا از نگارش این نامه، هشدار به مخاطبینش درباره معلمان دروغین بود. یوحنا نمی‌خواست که ایمانداران کمکی به معلمان دروغین کرده یا پولی بدهند.( ببینید: /WA-Catalog/en_tm?section=translate#figs-metaphor )
مترجمین ممکن است عنوان سنتی کتاب "دوم یوحنا" را برگزیند. همچنین می‌توانند عنوان واضح‌تری مانند "نامه دوم یوحنا" یا "نامه دومی که یوحنا نوشت" را به کار برند. ( مراجعه به /WA-Catalog/en_tm?section=translate#translate-names )
مهمان نوازی یک مفهوم باستانی مهم در آسیای نزدیک بود. این به مفهوم اهمیت مهربان بودن نسبت به خارجی‌ها یا بیگانگان و فراهم نمودن نیازمندیهای آنها در صورت لزوم بود. یوحنا خواهان مهمان‌نوازی ایمانداران نسبت به مهمان‌ها بود. گرچه نمی‌خواست ایمانداران نسبت به معلمان دروغین مهمان‌نواز باشند.
کسانی که یوحنا علیه آنها صحبت می‌کند، احتمالا آنهایی بودند که به عنوان گنوسی‌ها شناخته می‌شدند. این افراد بر این باور بودند که دنیای مادی شیطانی است. از آنجا که باورداشتند مسیح شخصیتی خدایی است، بنابراین انسان بودن او را رد می‌کردند. علت این بود که فکر می‌کردند خدا نمی‌تواند انسان شود، زیرا بدن مادی، شیطانی است. (ببینید : /WA-Catalog/en_tw?section=kt#evil )