باب ۴

1 ۱۔ولا یوناہ ہیں کم کنوں ٻاہو ناخوش تے کاوڑیجیا۔ 2 ۲۔ولا ہوں نے خداوند کنوں دعا کر تے آکھیا۔ اے خداوند کیا مائیں ایہو نا آکھیا ہا۔جہیڑے ویلے مائیں اپنڑیں وطن وچ ہم؟ ولا ہیں وجہ کنوں مائیں چیٹ کر تے ترشیش کوں بھڄیا۔جیویں مائیں جانڑ دا ہم کہ تو خدائے رحم کرڹ آلا تے مہربان ہائیں۔ ڈھیر صبر تے ٻہوں مہربان تے جہیڑا عذاب گھن آون کنوں پچھتیندا ہے۔ 3 ۳۔ ہوڹ اے خداوند میڈے کنوں میڈی جان گھن گھن جیویں میڈے کیتے مر ونجنڑ جیوڹ کنوں چنگا اے۔ 4 ۴۔ خدا آکھیے تیڈی کاوڑ سچی اے۔ 5 ۵۔ ولا یوناہ شہر توں باہر مشرق آلے پاسے ونج ٻیٹھا ۔ اتھاں آپنڑیں کیتے ہک چھپر بنڑا تے ہوندے سائے وچ ٻاہے گیاڈیکھو شہر دا کیا حال تھیندے۔ 6 ۶۔ولا خدا وند خدا نے ہرنولی دا پودا اگایاولا ہنیں کوں یوناہ تے اُتے ویچھائے ہیں سانگوں ہوندے سر تے سایہ ہووےولا او ݙکھ کنوں بچے۔ 7 ۷۔ولا ݙوجھے ݙینھ سویر دے ویلے خدا نے ہک کیڑا بھیجیا جائیں ہرنولی دے پودے کوں کٹ تے سکا ݙیتے۔ 8 ۸۔ جیڑے ویلے دھوپ چڑھی تے خدا نے مشرق کنوں لوہ چلائی تے دھپ یوناہ دے سر وچ اثر کیتے ولا او بے چین تھی گے آپنڑیں کیتے موت دی دعا کیتی ۔ ولا ہو ں آکھیے میڈے کیتے مر ونجنڑ جیندا راہنڑ کنوں چنگا ہے۔ 9 ۹۔ ہوندے اتے خدا یوناہ کوں آکھیا کیا ہیں ہرنولی دے پودے کیتے تیڈی کاو ڑ ٹھیک ہے؟ ہوں آکھیے کہ اے تک کاوڑ کرنا بنڑدے کہ مر ناں چاہواں 10 ۱۰۔ خدا وند آکھیے تیکوں ہیں ہرنولی دے پودے دی اتنی فکر ہے جیندے واسطے نا تائیں تیار کیتےنہ تائیں ہیکوں رادھے۔ او تاں ہک رات وچ ڄائے۔ تے ہک رات اچ سک گے۔ 11 ۱۱۔تے میکوں کیا ہیں وڈے شہر نینوا دی فکر کائنا تھیسی۔ جیندے وچ ڈھانڈیں دے علاوہ ہک لکھ وی ہزار اینجھے بندے ہین جہیڑے اپنڑیں سجے تے کھٻے ہتھ وچ فرق کائینی کر سگدے۔