باب ۲

1 ۱۔تے یوناہ نے مچھلی دے پیٹ وچ خداوند اپنڑیں خدا کنوں دعا کیتی۔ 2 ۲۔تے آکھیا مائیں تنگ تھی تے خداوند کوں پکاریئے۔ولا ہوں نے میڈی سنڑ گھیدی۔ مائیں نے عالم اسفل دی تہہ کنوں فریاد کیتی تے تائیں میڈی آواز سنڑی۔ 3 ۳۔تائیں میکوں تل وچ یعنی سمندر دے تہہ وچ سٹ ڈیتا۔ سیلاب نے میکوں ولا گھیدا تیڈِی ساری لہریں تے موجیں میڈے اُتوں گزریں 4 ۴۔تاں مائیں خیال کیتا کہ مائیں تیڈی انکھیں دے سامنڑیں کنوں دور سٹ ڈیتا گیا ہاں۔تاں وی مائیں تیڈی پاک گھر کوں ڈیکھساں۔ 5 ۵۔ سیلاب میکوں ولہیٹ گے۔ عمیق دا سمندر میڈے چارے پاسوں ہا۔ تے سمندری ٻوٹیاں میڈے سر تے چمبڑ ڳیاں۔ 6 ۶۔مائیں پہاڑیں دی تہہ تک ݙوب ڳیا۔زمین دے دروازے میڈے کیتے بند تھی گے۔ تے وی تو نے اے خداوند دے خدا میڈی جان کوں ختم تھیوڑڹ کنوں بچا یا۔ 7 ۷۔جݙاڹ میڈی جان میڈے جسم وچ چکر کھاندی ہئی تے مائیں نے خداوند کوں یاد کیتے۔ولا میڈی دعا تائیں تک تیڈے پاک گھر وچ پجئی۔ 8 ۸۔جیہڑے جھوٹے بتیں کوں مانیدن او اپنڑیں خدا کوں چھوڑ ݙیندن۔ 9 ۹۔ مائیں تیڈے حضور حمد و سرائی دی قربانی کریساں ۔ تے ولا آپنڑیاں منتاں پوریاں کریساں ۔خداوند کنیں نجات ہے۔ 10 ۱۰۔ ہوندے تے خداوند نے مچھلی کوں حکم ݙیتے۔ تے ولا ہوں نے یوناہ کوں خشکی تے کݙ ڈیتے۔