آگو گویّئے جوگی بنی قورح دا مشکیل ¹ ۱۔ جیویں ہِرنی پانی دے سوتیاں نوں ترسدی اے تیویں ای ائے ربا! میری روح تیرے جوگی ترسدی اے ² ۲۔ میری روح رب دی، جیوندے رب دی ترہیائی اے میں کدوں جا کے رب دے حضور کھلؤاں گا ³ ۳۔ میرے اتھرو دِنے رات میری خوراک بنے نیں انج پئی اوہ مینوں برابر آکھدے نیں پئی تیرا رب کتھے اے؟ ⁴ ۴۔ ایہناں گلاں نوں چیتے کر کے کلیجا سڑدا اے پئی میں کیویں عید مناؤن والی منڈلی نال رل کے خوشی اتے وڈیائی کردا ہویا اوہناں نوں رب دے گھر لیجاؤندا ساں ⁵ ۵۔ ائے میری جان! توں کیوں بے حال ہوندی پئی ایں؟ توں اندرو اندری کیوں بے چین ایں؟ رب اُتے آس رکھ کیوں جو اوہدے نجات دیئن والے درشن جوگی میں فیر اوہدی وڈیائی کراں گا ⁶ ۶۔ ائے میرے رب! میں جان میرے اندر گھُلدی پئی اے ایس لئی میں تینوں یردن دی دھرتی وچوں اتے حرمون اتے مصفار دے پہاڑ اُتوں بلاؤناں ⁷ ۷۔ تیرے ابشاراں دی واج نال ڈوہنگیائی ڈوہنگیائی نوں بلاؤندی اے تیریاں سبھے موجاں اتے لہراں میرے اُتوں لنگھ گئیاں ⁸ ۸۔ تاں وی خداوند آپنی شفقت سویلے وکھاؤے گا اتے راتیں میں اوہدا گیت گاؤاں گا سگوں آپنی حیاتی دے رب تھوں دعا کراں گا ⁹ ۹۔ میں خداوند نوں، جہڑا میری چٹان اے، آکھاں گا، توں مینوں کیوں بھُلا دِتا؟ میں ویری دے ظلم پاروں کیوں ورلاپ کردا پھرناں؟ ¹⁰ ۱۰۔ میرے ویریاں دے طعنے آکھن نوں میری ہڈیاں وچ تلوار اے کیوں جو اوہ مینوں آکھدے نیں پئی تیرا رب کتھے اے؟ ¹¹ ۱۱۔ ائے میری جان! توں کیوں گھُلدی جانی ایں؟ توں اندرو اندری کیوں بے چین ایں؟ رب اُتے آس رکھ کیوں جو اوہ میرے مکھ دا چانن اتے میرا رب اے میں فیر اوہدی وڈیائی کراں گا