مسیح دے دُکھ تے فتح مندی داؤد وَلو ں آگو گوئیے لئی آہوےفجر دی دُھن تے ¹ ۱۔ یا میرے رَبا رَباتوں مینوں کیون چھڈ دِتا اے توں میری مِنت تے فریاد توں دور کیوں رہندا ایں ² ۲۔ یا میرے رَبا میں دِنیں پُکارنا ں پر توں نئیں سُندا تے راتیں وی پر تُوں میرے وَل دھیان نئیں کردا ³ ۳۔ پراسرائیل دی حمدو ثنا تے کَن دھرن والیا تیرا ٹِکانا ہیکل اے ⁴ ۴۔ ساڈے وڈ وڈیریاں نیں تیرے تے بھروسہ کِیتا تے تُوں اوہناں نوں چھُڈایا ⁵ ۵۔ اوہناں نیں تینوں صدیا تے رہائی حاصل کِیتی اوہناں تیرے تے بھروسہ کِیتا تے شرمندے ناں ہوئے ⁶ ۶۔ پر میں تے کیڑا واں انسان نئیں بندیاںوچ ذلیل تے لوکاں وچ نیچ ⁷ ۷۔ مینوں ویکھن والے سارے میرے تے ہس دے نیں میرے سانگے لاؤندے تے سِر ہلاؤندے نیں ⁸ ۸۔ اوہدا بھروسہ رَب تے وے اوہو ای اوہنوں بچاوے جد اوہ اوہنوں پیار کر دا ے تے اوہنوں چھُڈاوے ⁹ ۹۔ تُوں اوہ ای ایں جنہے رحم نال ای میری اگوائی کیتی اے تے میری راکھی کیتی اے جد میں دُدھ پیندا بال ساں ¹⁰ ۱۰۔ میں جمن توں ای تیرے تے سُٹھیا گیا میری ماں دے ڈھیڈوں ای تُوں میرا خدا ایں۔ ¹¹ ۱۱۔ میتھوں دور نہ رہ کیوں جو میں مُصیبت وچ پھسیاں واں نیڑے آکیوں جو مدد کرن والا ہور کوئی نئیں ¹² ۱۲۔ بڑے جئے ٹگے میرے دوالے نیں تے بڑے جئے سندیاں مینوں ویریا ہویا اے ¹³ ۱۳۔ اوہ پاڑن تے گرجن والے شیراں وانگ مینوں گھرگھار دے نیں ¹⁴ ۱۴۔ میں پانی وانگ روڑیا ہویا واں تے میریاں ساریاں ہڈیاں ہلِیاں ہوئیاں نیں تے میرا دل میرے سینےوچ موم وانگ پگھلی جاندا ے ¹⁵ ۱۵۔ میرا سنگ ٹھیکری وانگ سُک گیااے تے میری جیبھ میرے تالونال چمبڑگئی اے تے توں مینوں موت دی مِٹی نال رَلا دِتا اے ¹⁶ ۱۶۔ کیوں جو بڑے جئے کُتیاں مینوں ویریا ہویا اے بھیڑیاں دا ٹولا میرے چَواں پاسے وے اوہناں میرے ہتھ تے میرے پیر وِنّ دِتے نیں ¹⁷ ۱۷۔ میں اپنیاں ساریاں ہڈیاں گِن سکنا ں واں پر اوہ مینوں تکدے تے ویکھ کے خوش ہوندے نیں ¹⁸ ۱۸۔ اوہ میرے کپڑے آپو وچ ونڈ دے تے میرے لباس تے قُرعہ پاندے نیں ¹⁹ ۱۹۔ پر تُوں یا رَبا دور نہ رہ میری مدد کرن والیا چھیتی میری مدد نوں آ ²⁰ ۲۰۔ میری جان تلوار توں تے میری جندڑی کُتے دی پھائی توں بچا ²¹ ۲۱۔ مینوں شیر توں سگوں سدا تیک سنڈیا ں دے سنگاں نوں بچا ²² ۲۲۔ میں اپنے بھراواں وچ تیرا ناں جپاں گا اِکٹھ وچ تیری حمد کراں گا ²³ ۲۳۔ رَب توں ڈرن والیواوہدی ثنا کرو اے یعقوبؔ دی کُل اولاد اوہدی حمد کر اے سرائیل دی ساری آل اوہدی وڈیائی کر ²⁴ ۲۴۔ اوہنے دُکھی دے دُکھ داہیکار کِیتا تے ناں اوہدے توں بھیڑا پیا تے نہ اپنا منہ اوہدے توں لُکایا سگوں جد اوہنے اوہنوں سدیا تے اوہدی سُنی۔ ²⁵ ۲۵۔ میں تیرے کرم نال وڈے اِکٹھ وچ تیری وڈیائی کرناواں میں اوہناں دے منہ برونہہ اپنیاں نظراں چڑھاواں گا جیہڑے اوہدے توں ڈر دے نیں ²⁶ ۲۶۔ مہاتڑ کھان گے تے رجن گے خداوند دے طالب اوہدی حمد کرن گے تہآڈے دِل سدا تیک جیوندے رہن ²⁷ ۲۷۔ دھرتی دیاں ساریاں حدا ں یاد کرن گِیاں تے خداوند وَل پرتن گٰیاں تے قوماں دے کُل ٹبر اوہدے اَگے سِر نِوان گے ²⁸ ۲۸۔ کیوں جو بادشاہی رَب دی اے تے اوہ قوماں تے راج کرے گا ²⁹ ۲۹۔ کُل جیہڑے مِٹی وچ سوندے نیں بس اوہنوں سَجدہ کرن گے تے کُل جیہڑے مِٹی وچ مِل جاندے نیں اوسے دے اَگے سِر نِوان گے میرے جان وی اوسے لئی جیوے گی ³⁰ ۳۰۔ میری ہیڑھی اوہدی بندگی کرے گی اوہ آؤن والی پیڑھی نوں خداوند دی گل دسے گی تے اوہ اوس قوم تے جیہڑی جمے گی ³¹ ۳۱۔ اوہدی سچیائی اے آکھ کے ظاہر کرے گی پئی خداوند نیں ایہہ کِیتا اے