1
- صِیون وچ نرسنگا پُھوکو۔ میرے پاک پہاڑ تے ڈر دا نعرہ مارو۔ ملک دے سارے بندے کمبن۔ کیوں جے خداوند دا دن آ رہا اے۔ او بالکل کول اے۔
2
- او ھنیرے دا تے غِمی دا گھٹاواں تے ھنیرایاں دا دن اے۔ جیویں صبح دی روشنی پہاڑاں تے پیندی اے تے ایویں اک وڈی تے طاقت ور فوج آ رہی اے۔ جیویں پہلاں کدی نیں آئی سی تے کِسے زمانے وچ نہ آوے گی۔
3
- اُوناں دے اگے اگے اگ بھسم کر دی جاندی اے تے اُوناں دے پیچھے شعلے بلدے رہندے نے۔ اُوناں دے سامنے دی زمین اک اُجڑیا جنگل اے۔ کوئی چیز اِناں توں بچ نیں سکدی۔
4
- اُوناں دی شکل گھوریاں وانگر اے تے او سواری دے گھوریاں دی وانگر دوڑدے نے۔
5
- او رتھاں دی کھڑکھڑاہٹ وانگر شور مچاندے نے۔ پہاڑاں دی چوٹیاں تے چھالاں مار دے نے او چنگاریاں مار دی ہوئی اگ وانگر جہڑی ٹھنٹھ نوں بھسم کر دی اے۔ تے اک طاقت ور فوج وانگر جہڑی لڑائی لئی تیار اے۔
6
- اُوناں نُوں ویکھدے ای قُوماں سخت تکیف وچِ آ جاندیاں نے تے ہر شکل دا رنگ اُڈ جاندا اے۔
7
- اُو جنگ کرن آلے سپاہیاں وانگر دوڑے دے نے تےجنگ کرن آلے سپاہیاں وانگر کنداں تے چڑھ جاندے نے۔ او سارے اک ای راہ تے ٹر دے نے۔ تے آودی لین نیں توڑ دے۔
8
- او اِک دُوجے نُوں دِھکا نیں دیندے۔ ہر اک سیدھا اگے نوں چلدا اے۔ او مورچیاں اُوتے چھالاں مار دے نیں پر آودی لین تُوں نیں ہٹ دے۔
9
- او شہر تے چھالاں مار دے نے تے کند تے دوڑدے نے۔ او گھراں تے چڑھ جاندے نے تے چوراں وانگر باریاں وچِ وڑ جاندے نے۔
10
- اُوناں دے سامنے دھرتی کمبدی اے۔ آسمان کمبدا اے۔ سُورج تے چن ھنیرے وچ ہو جاندے نے تے تاریاں دا نُور ہمشہ لئی مُک جاندا اے۔
11
- خداوند آودی فوج سامنے گجدا اے۔ کیوں جے اودی فوج لا تعداد اے تے اُوہدا حکم مننن آلے طاقت آلے لُوکی نے۔ خداوند دا دن عظیم اے۔ او بُوھت ڈروناں اے۔ اُونوں کون برداشت کر سکدا اے؟
12
- خداوند ا یویں فرماندا اے۔ ہون وی آودے سارے دل نال، روزہ رکھ کے آہ وزاری کرکے تے ماتم کر دے ہوئے میرے ول مُڑ آو۔
13
- آودے دِلاں نوں کھولو نہ کہ آودے کپڑیاں نوں۔ خداوند آودے خدا ول مُڑ و کیو ں جے او بوہت مہربان تے رحم کرن آلا اے ، قہر کرن وِچ د ھیما اے تے شفقت وچ غنی اے، او عذاب نازل کرن توں باز رہندا اے۔
14
- کون جاندا اے؟ ہو سکدا او مُڑ کے ترس کھائے تے برکت پیھچے چھڈ جاوئے۔ جہڑی خداوند تہاڈے خدا لئی نذز دی قربانی تے تپاون ہون۔
15
- صیون وِچ نرسنگا پھونکو، پاک روزے دے دن دا اعلان کرو، تے پاک لوکاں نوں کٹھیاں کرو۔
16
- لوکاں نوں کٹھےکرو، تے کٹھ نوں پاک کرو، وڈیریاں نوں کٹھیاں کرو، بچیاں تے نیکے دودھ پین والیاں نوں وی کٹھیاں کرو۔ لاڑا آودے کمرے تے وُھٹی آودی کوٹھری توں باہر نکل آوئے۔
17
- خداوند دی خدمت کرن آلے کاہن ، ہیکل دی ڈیوڑھی تے قربان گاہ دے وِچ گریہ وزاری کرن ۔ تے آکھن کہ اے خداوند ،آودے لوکاں اوتے رحم کر ۔ آودی میراث دی بے عزتی نہ ہون دے ، نہ اوناں نوں ہور قوماں وچ ضرب المثل بنن دے ۔ او لوکاں دے وچ اے کیوں آکھن کہ اوناں دا خدا کیتھے وے ؟
18
- تد خداوند نوں آودے ملک دے لئی غیرت ہووے گی تے آودے لوکاں اوتے ترس کھاوے گا۔
19
- خداوند اوناں نوں جواب دِیوے گا: میں تہاڈے لئی اناج، نویں مے تے تیل گھل ریاواں، جہندے توں تُسی رِج جاو گے؛ تے میں فیر کدی قوماں دے راھیں تہاڈی بے عزتی نیں ہوون دیواں گا۔
20
- میں شمال دے لشکر نوں تہاڈے توں بہت دور کر دیواں گا، تے اونوں سُکے تے بنجر ملک وچ سُٹ دیواں گا ، اوہدے اِگے دِیاں صفیاںمشرقی سمندر وچ تے پیچھے دِیاں صفیاںمغربی سمندر وِچ جان گئیاں ۔ اوہدے توں گندی بو اُٹھے گی؛ جہدے توں گندگی پھیلے گی ۔
21
- اے ملک توُ نہ ڈر شادمان ہو تے خوشی منا وواقع ای خداوند نے ویڈے ویڈے کم کیتے نے
22
- اے جنگلی جانورو تُسی نہ ڈرو کیوجے اُجار دیاں چراگاواںھریاں تے بھریاں نے۔ رُخاں اُتے پھل لگدے پیےٗ نے۔ انجئریاں دے رُخاں تے انگور دایاں ویلاں وَھددیاں پیاں نے۔
23
- اے صیون دے لوکو خوش ہو جاوٗ۔ تے خداوند اپنے خدا وچ خوشیاں مناوٗ۔ کیوجے اُس نے سچایٗ تےتوھاڈے اُتے جھڑدے موسم دا میھں وسایا اے۔تے تیرے اُوتے بھرھدے پُھلاں والے دواں موسماں وچ پہلا وانگو ای ممیھں وسایا۔
24
- کھیت آناج نال بھر گٗییے نیں تے تلاب نٗی مے تے روغن نال بھریا ہویا اے۔
25
- میں ایس گھاٹے نوں پورا کر دواں گا
26
- تُسی پیٹ بھر کے کھاوٗ گے تے رج جاوٗ گے تے خداوند اپنے خدا دے ناں دی وڈیایٗ کرو گے۔ جنھیں توھاڈے لیٗ انوکھے کم کیتے نے میرے لوگ فیر کدی شرمندہ نیں ہون گے
27
- تد تُسی جان جاوٗ گے کے اسرائیل وچ میں ای خداوند توھاڈا خدا واں ہور کویٗ دوجا نیں تے فیر کدی میرے لوگ شرمندہ نیں ہون گے۔
28
- ایسں تو بعد میں اپنی روح توھاڈے سارے لوکاں اُتے پا دیواں گا توھاڈے پُتر تے دھیاںپیشن گویٗ کرن گے تے توھاڈے وڈیرے لوگ خواب ویکھن گے تے توھاڈے جوان رویا ویکھن گے۔
29
- اوناں دِناں وچ میں اپنے خدمت کرن والیاں یعنی عورتاں تے مرداں دوواں اُتے اپنی روح نوں بھیجاں گا۔
30
- تے میں زمین تے آسمان وچ انوکھے کم وکھاواں گایعنی لہو اگ تے دھوں دتے تھم وکھاواں گا۔
31
- ایسں تو پہلاں کے خداوند دا وڈا تے خطرناک دن آجاوے سُورج ھنیرے وچ تے چن خون وچ بدل دیتا جاوے گا۔
32
- تے جہڑا کویٗ خداوند دہ ناں لوے گا او نجات پاوے گا۔ تے خدا دے کہے دے مطابق صیون دے پہاڑ اُوتے تے یروشیلم وچ باقی بچے ہوئے لوکاں نوں خداوند بلاےٗ گا تے او نجات پان گے۔