1
-اوہدے قہر نیں میرے دیہاڑے فنا کر دِتے نیں تے صرف قبر میرے لئی باقی اے ۔
2
-بِلا شک کیہ مَخَولِیے میرے کول نئیں ؟جنہاں دی چھیڑ چھاڑ اُتے اَکھ لگی رہندی اے ۔
3
-تُوں ویں ای میرا ضمانتی بن کون ایں جیہڑا میرے ہتھ اُتے ہتھ مارے گا ؟
4
-ایس لئی پئی تُون اوہناں دے دِلاں نُوں حکمت تَوں خالی کیتا اے ۔ایس لئی تُوں اوہناں نُوں سَر فرازی نئیں بخشیں گا ۔
5
-جیہڑا اپنیا ں یارآں نُون لُت جان لئی ہتھاں وِچ چھَڈ دیندا اے ۔اوہدے پُتراں دِیاں اَکھِیاں تھَک کے افسردہ ہو جاون گِیاں ۔
6
-اوس نے مینوں قوم لئی اِک تَمثِیل بنایا اے تے لوکی میرے مونہہ اُتے تھُک دے نیں ۔
7
-ایتھوں تیک پئی میری نظر غم نال دُھندلی ہو گئی اے تے میرے پَٹھے سائے وانگوں کَملاندے نیں ۔
8
-اوہدے اُتے سَچے راہ اُتے چَلن والے حیران ہو گئے ۔تے بے گناہ بُرے دے مُخالف کھلو گیا ۔
9
-تے سچا اپنی راہ اُتے قائم رہند ا اے ۔تے جِدے ہتھ صاف نیں اوہدی طاقت بہتی ہو جاوے گی۔
10
-پَر تُسیں رُجوع لِیاؤ تے سارے ای آؤ۔کیہ میں تہاڈے وِچ کوئی دانش مند نئیں لبھاں گا ۔
11
-میرے دیہاڑے تے بِیت گئے نیں ۔تے میرے اوہ منصوبے جنہاں وِچ میرے دِل دِی خوشی سی بِیت گئے نیں ۔
12
-اوہ رات نُوں دِن نال بَدلدے نیں ۔تے میری روشنی نیڑے وے ۔پئی ہنیرا ہوجائے۔
13
. میری اُمید کی اے ؟پاتال میرا گھر اے۔تے ہنیرے وچ میں اپنا بستر وچھایا۔
14
. میں سڑاہٹ نال آکھدا واں پئی اے میرے پیو۔تے کیڑیاں نُوں پئی اے میری ماں ۔اے میری بھین۔
15
-سو میری آس کیتھے ۔تے کون میری اِقبال مندی نُوں ویکھے گا ؟
16
-کیہ او میرے نال پاتا ل وچ اُترن گے ۔کی اسیں مل کے مِٹی وچ آرام کراں گے۔
16
-کیہ او میرے نال پاتا ل وچ اُترن گے ۔کی اسیں مل کے مِٹی وچ آرام کراں گے۔