1
۔ تے داؤُؔد نُوں سوُہ دِتی گئی ۔ تے آکھیا گیا پئی فلسطینیؔ قبیلے دے خلاف جنگ کر رے نیں ۔ تے پیلیاں وَل پَرت رے نیں ۔
2
۔ تے داؤُدؔ نے خُدوند توں پُچھیا تے آکھیا ۔ کیہہ میں جاواں تے ایہناں فلسطینیاں نُوں ماراں ؟ خُداوند نے داؤُؔد نُوں آکھیا پئی جا کیوں جو تُوں فسطینیاں ؔ نُوں ماریں گا تے قعیلہؔ نُوں بچاویں گا ۔
3
۔ تدھ داوُؔاد نُوں اوہدے سنگیاں نے آکھیا ۔ پئی اسیں تے ایتھے یہوداہؔ چہ ڈردے رہنے آں ۔ تے تدھ کیہناں بوہتا ڈراں گے ۔ جیکر اسیں قعیلہؔ وِچ فلسطیناں ؔ دے لشکراں د ے اَگے جایئے۔
4
۔ ایس لئی داؤُدؔ نے خُداوند توں فیر پُچھیا ۔ تے خداوند نی جواب چہ آکھیا ۔اُٹھ ۔ قعیلہؔ وَل جا ۔ کیوں جو میں فلسطینیاں ؔ نُوں تیرے ہَتھ چہ کر دیواں گا ۔
5
۔ تدھ داؤُدؔ تے اوہدے بندےقعیلہ ؔ وَل گئے ۔ تے فلسطیناں ؔ نال لڑے ۔ تے اوہناں دے ڈنگر لے آئے ۔ تے اوہناں نُوں بوہت ماریا ۔ ایس طرحاں داؤُؔد نے قعیلہؔ دے لوکاں نُوں چھُڈوایا۔
6
۔ تے اینج ناں ہوے پئی جیہدوں اخی ملک ؔ دا پُتر ابییاترؔ داؤُدؔدے وَل نسیا۔ تے اوہدے نال قعیلہؔ چہ آیا تے اوہ چوغہ اپنے نال لے آیا سی ۔
7
۔ تے ساؤلؔ نُوں سوُہ دِتی گئی پئی داؤُؔد قیعلہؔ چی آیا اے ۔ تے ساؤلؔ نے آکھیا ۔ پئی خُدا نے اوہنوں میرے ہَتھ کر دِتا اے ۔ کیوں جو اوہ اجہیے شہر دے وِچ گیا ۔ جیہدے بوُہے تے باریاں نیں ۔
8
۔ تے ساؤل ؔ نے سارے لوکاں نُوں لڑائی دے لئی سدیا۔ پئی قعیلہؔ تے اُتر کے داؤُدؔ تے اوہدے بندیاں نُوں گھیرا پا لین۔
9
۔ تے داؤُؔد جان گیا پئی ساؤلؔ اوہدے خلاف بدی کرن دا سوچ رئیا اے ۔ تے اوہنے ابیاترؔ کاہن نُوں آکھیا ۔ پئی چوغہ ایدھر لیا ۔
10
۔ تے داؤُؔد نے آکھیا ۔ اے خداوند اسرائیلؔ دے خُدا میرے بندے نے سُنیاں ایں پئی ساؤلؔ قعیلہؔ چہ آ کے میرے سببوں شہر نُوں ڈھان دا اِرادہ کر لیا اے ۔
11
۔ تے کیہ قعیلہؔ دے لوکی مینوں اوہدے ہَتھ چہ کر دین گے ؟ کیہ ساؤلؔ ورگا تیرے بندے نے بندے نے سُنیا ایں ۔، ساہنوں گھیرا پالے گا ؟ اے خُدواند اسرائیلؔ دے خُدا اپنے بندے نُوں دس دے خداوند نے آکھیا ۔ اوہ گھیرا پاوے گا ۔
12
۔ تے داؤُدؔ نے آکھیا ۔ کیہ قعیلہؔ دے لوکی مینوں تے میرے بندیاں نُوں ساؤلؔ دے ہَتھ وِچ دے دِتا گیا ؟ خُداوند نے آکھیا کر دین گے ۔
13
۔ تدھ داؤُدؔ تے اوہدے بندے جیہڑے گھٹو گھٹ چھے سو سَن ، اُٹھے تے قعیلہؔ چوں نِکل گئے ۔ تے جیدھر مُونہہ چُکیا ۔اودھر ای ٹُر گئے ۔ تے ساولؔ نُوں سوُہ گھلی گئی ۔ پئی داؤُدؔ قعیلہؔ وَلوں بھج گیا ۔ تے اوہ جان توں رُکیا ۔
14
۔ تے داؤُؔد ویرانے چہ چنگی تھاں تے ٹُر گیا ۔ تے دشتِ زیفؔ دے پہاڑ اُتے رئیا تے ساؤل ؔ داؤُدؔ نُوں لبھن چہ لگا رہندا سی ۔ پر خُدا اوہدے اوہنوں اوہدے ہَتھ چہ ناں کیِتا ۔
15
۔ تے داؤدؔ نے ویکھیا پئی ساؤلؔ اوہنوں لبھن لئی نِکلیا اے ۔ تے داؤُؔد زیِف دے ویرانے چہ حُورش ؔ سی ۔
16
۔ تے ساؤل ؔ دا پُتر یونتن اُٹھیا ۔ تے داؤُدؔ دے کول حوُرش آیا تے اوہدا ہَتھ خُدا نے پکّا کیتا ۔ تے اوہنوں آکھیا ۔
17
۔ ناں گابھر ۔ کیوں جو میرے پیو ساؤل ؔ دا ہَتھ تیرے اُتے نئیں آوے گا ۔ تے تُوں اسرائیلؔ تے راج کریں گا ۔ تے میں تیرے نال دوُجے حِصے تے ہوواں گا ۔ تے میرا پیو ساؤلؔ وی ایہہ جاندا اے ۔
18
تے دونواں نے خُداوند دے اَگے قول قرار کیِتا تے داؤُؔد حوُرش چہ رئیا ۔ جیہدوں یُونتن ؔ اَپنے گھر وَل ٹُر گیا ۔
19
۔ تے زیفؔ دے لوکی جبعہؔ چہ ساؤل ؔ کول آئے تے آکھیا داؤدؔ ساڈےوچکار محفوظ تھاواں چہ حکیلہؔ دی پہاڑی دے حوُرش ؔ جیہڑی ویرانے دے پُورب وَل اے ، لُکیا ہویا اے ۔
20
۔ ہُن اے بادشاہ ۔ جس طرحاں تیرا دِل چاؤندا سی پئی تُو ں جاویں ۔ ٹُر جا تے ساڈ ے وَس ہووے گا ۔ پئی اسیں اوہنوں بادشاہ دے ہَتھ کر دیئے ۔
21
۔ ساؤلؔ نے آکھیا ۔تُسیں خُداوند وَلوں مُبارک ہوو۔ کیوں جو تُسیں میرے تے بھلیائی کیِتی۔
22
۔ پَر جاؤ تے پُچھ دَس کرو ۔ تے سوُہ لاؤ ۔ تے اوہ تھاں ویکھو جِتھے اوہدا ٹھِکانااے ۔ تے کون اے جیہنے اوتھے اوہنوں ویکھیا ۔ کیوں جو مینوں آکھیا گیا اے ۔ پئی اوہ بوہت چال با ز اے ۔
23
۔ سو ویکھو ساریاں لُکیا ں تھاواں ، جِتھے اور لُکدا اے ۔ سوُہ لوو ۔ تے پکّی سوُہ لے کے میرے کول آؤ۔ تے میں تُہاڈے نال جاواں گا ۔ تے جیکر اوہ دیس چہ ہووے ۔ یہوداہؔ دے ہزاراں ہزار وِچوں میں اوہنوں لبھ لواں گا ۔
24
۔ تدہ اوہ اُٹھے تے ساؤلؔ دے اَگے زیفؔ وَل گئے ۔ تے داؤُؔ د تے اوہدے بندے دشتِ ماعون ؔ دے وچکار ویرانے وِچ سَن ۔ جیہڑا ویرانے دے پُورب وَل سی ۔
25
۔ تے ساؤل ؔ تے اوہدے بندے لبھن لئی گئے ۔ تے داؤُؔ د نُوں سوُہ گھلی گئی ۔ تے اوہ چٹان وَل آیا ۔ تے دشتِ ماعونؔ وِچ رُکیا رئیا۔ جیہدوں داوُؔد نے سُنیا تے اوہنے دشتِ ماعون وِچ داؤُؔ د دا پِچھا کیِتا ۔
26
۔ تے ساؤلؔ پہاڑ دے ایس پاسے جاندا سی ۔ تے داؤُؔد تے اوہدے بندے اوہدے دوُجے پاسے سی ۔ تے داؤُؔد ساؤلؔ توں نَس جان لئی چھیتی کردا سی ۔ تے ساؤلؔ تے اوہدے بندیاں نے داؤُؔد تے اوہدے نال دیاں نُوں گھیرا پا لیا ۔ تاں جو ایہناں نُوں پھڑ لین۔
27
۔ ایسے ویلے اِک چِٹھی دین والا ساؤل ؔ کول آیا ۔ تے اوہنوں آکھیا ۔ پئی چھیتی کر تے ٹُر جا کیوں جو فلسطینیؔ دیس چہ وَڑ گئے نیں ۔
28
سو ساؤل ؔ داؤُدؔ نُوں لبھن لئی پھردا رئیا ۔ تے فلسطیناں ؔ نُوں مِلن لئی گیا ۔ ایس لئی اوس تھاں دا ناں صالح محلقوتؔ رکھیا گیا۔
29
- تے فیر داود اوتھوں ٹُر گیا تے عینؔ جدّیؔ دے قلعیاں وِچ رہن لگ پیا۔