¹ ۱۔ تِن وریاں تیک ارامؔ تے اِسرائیل دے وِچّ کوئی جنگ نہ ہوئی۔ ² ۲۔ پَر تِجے ورھے یہوداہؔ دا بادشاہ یہوسفط ؔ ، اِسرائیل ؔ دے بادشاہ نوں مِلن گیا۔ ³ ۳۔ اِسرائیل دے بادشاہ نے اپنے فوجیاں نوں آکھیا سی پئی تہانوں پتہ نئیں کہ راماتؔ جلعاد ساڈا اے تے تاویں اسیں ارامؔ دے بادشاہ کولوں واپس لین لئی کُجھ وی نئیں کر رہئے؟ ⁴ ۴۔ سو اوہنے یُہوسفط ؔنوں پُچھیا پئی کیہ توں رامات ؔ جلعاد دے خلاف لڑن لئی میر ے نال ٹُریں گا؟ یہوسفطؔ نے اِسرائیل دے بادشاہ نوں آکھیا پئی میں تیہا ہی ہاں جیہا توں ایں تے میرے لوک اونج دے ہی نیں جنج تیرے لوک تے میرے گھوڑے اجیہے نیں تیہے تیرے گھوڑے نیں۔ ⁵ ۵۔ پَر یہُوسفط ؔ نے اسرائیلؔ دے بادشاہ نوں ایہہ وی آکھیا پئی پہلاں ربّ دی رضا تے پچھ لَے۔ ⁶ ۶۔ سو اِسرائیل دے بادشاہ نے نبی اکٹھے کیتے جیہڑے چار کُو سو بندے سَن تے اوہناں نوں پُوچھیا پئی کیہ میں راماتؔ جلعاد دے خِلاف جنگ کرن لئی جاواں یاں نہ جاواں؟ اوہناں آکھیا پئی جا کیوں جو ربّ اوہنوں بادشاہ دے حوالے کر دیوے گا۔ ⁷ ۷۔ پَر یُہوسفط ؔ نے پُوچھیا کیہ ایتھے ربّ دا کوئی نبی نیئں جنہوں اسیں پُچھ سکیئے۔ ⁸ ۸۔ اِسرائیل دے بادشاہ نے یہوسفطؔ نوں آکھیا پئی اِک بندہ ہور وی ہے جدیں راہیں اسیں ربّ نوں پُچھ سکدے ہاں۔ پَر میں اوہدے توں کِھج کھانا ہاں کیوں جو اوہ میرے لئی کدی کسے چنگی گل دی نبوت نئیں کردا سگھوں اوہ سدا پیڑی گل دی پیش گوئی کردا اے۔ اوہ اِملہ ؔ دا پُتر مِیکایاہؔ اے۔ یہُوسفطؔ نے آکھیا پئی بادشاہ نوں اِنج نئیں آکھنا چاہیدا۔ ⁹ ۹۔ سو اِسرائیل دے بادشاہ نے اپنے فوجیاں وِچوں اِک نوں سدیا تے اوہنوں آکھیا پئی اِملہ ؔدے پُتر میکایاہ ؔ نوں چھیتی لے آ۔ ¹⁰ ۱۰۔ اِسرائیل دا بادشاہ تے یہوداہ ؔ دا بادشاہ یہوسفطؔ بادشاہی لباس پا کے سامریہؔ پھاٹک دے بوہیاں کول اَناج گاہن دے میدان وِچّ اپنے تختاں تے بیٹھے ہوئے سَن تے سارے نبی اوہناں اَگے نبوتاں پئے کر رہیے سَن۔ ¹¹ ۱۱۔ تے کنعانہؔ دے پُتر صِدقیاہ ؔ نے اپنے لئی لوہے تے سِنگ گھڑواے سَن تے اوہنے آکھیا پئی خُداوند انج فرماندا اے پئی تُوں ایہناں ارامیاں ؔ نوں ماریں گا ایتھوں تیک پئی اوہ مُک جان گے۔ ¹² ۱۲۔ ہور سارے نبی وی ایسے گل دی نبوت کر رہیے سَن تے اوہناں نے آکھیا پئی راماتؔ جلعاد تے چڑھائی کر تے فتح پا کیوں جو ربّ اوہنوں بادشاہ دے قبصے وچِ کر دے گا۔ ¹³ ۱۳۔ تے اوس بندے نے جیہڑا میکایاہ ؔ نوں سدن گیا سی اوہنوں آکھیا پئی ویکھ باقی سارے نبی اکلے بندے وانگ بادشاہ دے جِتن دی پیش گوئی کر رہیے نیں سو تیری گل وی اوہناں ورگی ہووے ۔ سو تُوں کوئی چنگی گل ہی کریں۔ ¹⁴ ۱۴۔ پَر میکایاہؔ نے آکھیا پئی جیوندے ربّ دی سونہہ میں تے اوہ ہو آکھا ں گا جیہڑ ی مینوں دَسے گا۔ ¹⁵ ۱۵۔ جد اوہ اوتھے گیا تے بادشاہ نے پوچھیا پئی میکایاہ ؔ ! کیہ اسیں راماتؔ جلعاد دے خلاف جائیے کہ رہن دیئیے؟ اوہنے جواب دِتا پئی چڑھائی کر تے جت جا کیوں جو خُداوند اوہنے بادشاہ دے حوالے کر دیوے گا۔ ¹⁶ ۱۶۔ بادشاہ نے اوہنوں آکھیا پئی میں تینوں کنی وار سونہہ دے کے آکھاں پئی تُوں ربّ دے ناں تے سچی گل دے سوا مینوں ہور کُجھ نہ دسیں گا؟ ¹⁷ ۱۷۔ تد میکایاہؔ نے آکھیا پئی میں نے کُل اسرائیل ؔ نوں اوہناں بھیڈاں دے وانگ پہاڑاں تے تِتر بِتر ویکھیا جنہاں دا ایالی نہ ہووے تے خُداوند نے آکھیا پئی ایہناں دا کوئی مالک نئیں۔ سو ہر کوئی اپنے گھر سلامت ٹُر جاوے۔ ¹⁸ ۱۸۔ تد اسرائیل ؔ دے بادشاہ نے یہوسفطؔ نوں آکھیا پئی کیہ میں تینوں دسیا نئیں سی پئی اوہ کدی میرے حق وِچ چنگی پیش گوئی نیئں کردا، بس بھیڑی پیش گوئی کردا اے؟ ¹⁹ ۱۹۔ مِیکایاہؔ نے اپنی گل ٹوری رکھی تے آکھیا پئی رب ّ دا کلام سُن، میں ربّ نوں اپنے تخت تے بیٹھے تے عرشاں دے کُل لشکراں نوں اوہدے سجھے کبھے کھلوتے ویکھیا۔ ²⁰ ۲۰۔ تے ربّ نے آکھیا پئی اخی ابَ ؔ نوں رامات ؔ جلعاد تے حملہ کرن لئی تے اوتھے اپنی موت آپ مرن لئی کیہڑا ورغلاوئے گا؟ تد کسِے نے کوئی مشورہ دِتا تے کسے نے کوئی ہور مشورہ ۔ ²¹ ۲۱۔ آخر وِچ اِک رُوح اگاں ودھی تے خُداوند اگے کھلو گئی تے کہن لگی پئی میں اوہنوں ورغلاواں گی۔ ²² ۲۲۔ خُداوند نے پُوچھیا: پَر کیویں؟ اوہنے آکھیا پئی میں جاواں گی تے اوہدے کُل نبیاں دے میہ وِچ اِک چُوٹھ مارن والی رُوح بن جاواں گی۔ خُداوند نے فرمایا پئی تُوں اوہنوں ورغلان وِچ پکا کامیاب ہوویں گی۔ جا تے انج ہی کر۔ ²³ ۲۳۔ سو ویکھ پئی رب تیرے ایہناں کُل نبیاں دے منہواں وِچ چوُٹھ مارن والی رُوح پا دِتی اے ۔ ربّ نے تیرے بارے تباہی دا حُکم کر دِتا اے۔ ²⁴ ۲۴۔ تد کنعانہ ؔ دے پُتر صِدقیاہ ؔ نے اگاں ودھ کے مِیکایاہؔ دے مُنہ تے چنڈ ماری تے پُچھیا پئی ربّ دی رُوح جدمیرے کولوں دی تیرے نال کلام کرن گئی تے اوہ کیہڑے راہوں گئی سی۔ ²⁵ ۲۵۔ میکایاہؔ نے آکھیا پئی جِس دیہاڑے تُوں لُکن لئی اندرلی کوٹھڑی وِچ جاویں گا، تینوں پتہ لگ جائے گا۔ ²⁶ ۲۶۔ فیر اِسرائیل دے بادشاہ نے حُکم کیتا پئی میکایاہؔ نوں لے کے واپس شہر دے حاکم ، گورنر امونؔ تے شہزادے یُوآس ول کھل دئیو۔ ²⁷ ۲۷۔ تے آکھیا جے پئی بادشاہ انج فرماندا اے پئی ایس بندے نوں قید کوٹھڑی وِچ سُٹ دتا جاوے تے جد تیک میں صحیح سلامت پرت نہ آواں اوہنے روٹی تے پانی توں ودھ کُجھ نہ دِتا جائے۔ ²⁸ ۲۸۔ مِیکایاہ ؔ نے آکھیا جے تُوں سلامت پرت آویں تے انج سمجھی پئی ربّ نے میرے راہیں کلام ہی نئیں کیتا۔ فیر اوہنوں ہور آکھیا : ساریو لوکو! میریاں گلاں چیتے رکھیا جے۔ ²⁹ ۲۹۔ سواِسرئیل دے بادشاہ تے یہوداہؔ دے بادشاہ یہوسفطؔ نے رامات ؔ جلعاد تے چڑھائی کیتی ۔ ³⁰ ۳۰۔ تے اِسرائیل ؔ دے بادشاہ نے یہوسفطؔ نوں آکھیا پئی میں بھیس وٹا کے لڑائی وِچ جاواں گا پُر تُوں اپنا بادشاہی لباس پائی رکھیں۔ سو اِسرائیل دا بادشاہ اپنا بھیس وٹا کے لڑائی وِچ گیا۔ ³¹ ۳۱۔ تے اودھروں ارامؔ دے بادشاہ نے اپنے رتھاں دے بتی سرداراں نوں حُکم دِتا ہویا سی پئی کسے نِکے یاں وڈھے نال نہ لڑیا جے سِوا اِسرائیل دے بادشاہ دے۔ ³² ۳۲۔ تد رتھاں دے سرداراں نے یہوُسفطؔ نوں ویکھیا تے اوہناں سوچیا پئی اِسرائیل دا بادشاہ پکا ایہہ ہو ہی اے۔ سو اوہ اوہدے تے چڑھائی کرن لئی مُرے ۔ پَر جد یہوسفطؔ چِلکن لگا۔ ³³ ۳۳۔ تے رتھ دے سرداراں نے ویکھیا پئی اوہ اِسرائیل دا بادشاہ نئیں سو اوہ اوہدا پِچھا کرن توں مُڑ گئے۔ ³⁴ ۳۴۔ پَر کسے نے اونج ہی اپنی کمان کھِچی تے اِک تیر چلایا جیہڑا اِسرائیل دے بادشاہ نوں اوہدے زرہ بکتر دے جوڑاں وِچکار جا لگا۔ تد بادشاہ نے اپنے رتھ چلان والے نوں آکھیا پئی رتھ موڑ لے تے مینوں لڑائی دے میدان چوں باہر لے چل کیوں جو میں پھٹڑ ہو گیا ہاں۔ ³⁵ ۳۵۔ اوس دیہاڑے بڑے گھمسان دی لڑائی ہوئی تے اوہناں نے بادشاہ نوں اوہدے رتھ وِچ ہی ارامیاں ؔ دے سامنے سنبھالی رکھیا تے اوہدے پھٹاں وِچوں رَت ایہنی وگی پئی رتھ دا پائیدان بھر گیا تے اوسے شام اوہ مر گیا۔ ³⁶ ۳۶۔ تے جد سورج ڈُب رہیا سی تے فوج وِچ علان ہویا پئی ہر بندہ اپنے قصبے نوں تے ہر اِک اپنے دیس نوں ٹُر جاوے ³⁷ ۳۷۔ بادشاہ مَر گیا تے سامریہؔ لے جایا گیا تے اوہناں اوہنوں اوتھے دفنایا۔ ³⁸ ۳۸۔ تے اوہناں اوہدے رتھ سامریہؔ دے اِک تلاہ وِچ دھوتا (جِتھے کنجریاں نہاندیاںسَن) تے کُتیاں نے اوہدے لہو نُوں چٹیا جنج خُدا نے اپنے کلام وِچ فرمایا سی۔ ³⁹ ۳۹۔ کیہ اخیؔ اب دے راج دے دِناں دیاں دُجیاں گلاں تے اوہ سارے کم جیہڑے اوہنے کیتے تے ہاتھی دَند دے کم والا اوہ محل جیہڑا اوہنے بنایا تے جیہڑے شہراں نوں اوہنے قلعہ بند کیتا، اوہناں دا اِسرائیل دے بادشاہواں دی کِتا ب وِچ لکھے نئیں ہوے؟ ⁴⁰ ۴۰۔ اخی ابؔ اپنے پئو دادے نال سوں گیا تے اوہدا پُتر اخزیاہ ؔ بادشاہ دے طور تے اوہدی گدی تے بیٹھا۔ ⁴¹ ۴۱۔ اِسرائیل دے بادشاہ اخی ابؔ دے چوتھے ورھے وِچ آساؔ دا پُتر یہُوسفط بادشا ہ بنیا۔ ⁴² ۴۲۔ تے یہُوسفطؔ جدوں پینتی ورھیاں دا سی بادشاہ بنیا تے اوہنے یروشلیم ؔ تے پنجی ورھے راج کیتا۔ تے اوہدے ماں دا ناں عزوبہؔ سی جیہڑی سِلی دی دھی سی۔ ⁴³ ۴۳۔ اوہ ہر گل وِچ اپنے پئو آساؔ دے پیراں تے پیر دھرے تے اوہدے توں نہ بھٹکیا تے اوہنے اوہ ہو ہی کیتا جیہڑا ربّ نظر وِچ چنگا سی۔ ⁴⁴ ۴۴۔ تے یُہوسفطؔ دی اِسرائیلؔ دے بادشاہ نال صلح سی۔ ⁴⁵ ۴۵۔ کیہ یہوسفطؔ اب دے راج دے دِناں دیاں دُجیاں گلاں تے اوہ سارے نمایاں کم تے اوہدیاں جِتاں وغیرہ یہوداہ ؔ دے بادشاہواں دی تاریخاں دی کِتا ب وِچ لکھیاں نئیں ہویاں؟ ⁴⁶ ۴۶۔ تے اوہدے پئو آساؔ دے راج دے دِنا ں وِچ مندراں دے لُوطی بندے جیہڑے باقی رہ گئے سَن ، اوہنے اوہناں نوں دیس نکالا دے دِتا۔ ⁴⁷ ۴۷۔ تے اوس ویلے ادومؔ وِچ کوئی بادشاہ نئیں سی سگھوں اِک نائب راج کردا سی۔ ⁴⁸ ۴۸۔ تے یؔہوسفطؔ نے اوفیر ؔ وں سوناں منگوان لئی بیوپاری جہازاں دا اِک سمندی بیڑہ تیار کیتا پَر اوہ کدی سفرے نہ پیا کیوں جو ا وہدے جہاز عصُیونؔ جابر وِچ ہی تباہ ہو گئے سَن۔ ⁴⁹ ۴۹۔ اوس ویلے اخی ابؔ دے پُتر اخزیاہ نے یہُوسفطؔ نوں آکھیا پئی اپنیاں بندیاں نال میرے بندیاں نوں وی سمندری سفر کرن دے پَر یُہوسفطؔ نے نہ کر دِتی۔ ⁵⁰ ۵۰۔ تے یُہوسفطؔ اپنے پئو دادے نال سو گیا تے اوہدے نال داود ؔ دے شہر وِ چ دفنایا گیا۔ تے اوہدا پُتر یہُورام ؔ اوہدی تھاں تے مَلن والا بنیا۔ ⁵¹ ۵۱۔ یہُوداہؔ دے بادشاہ یہُوسفطؔ دے ستارئیوں ورّھے اخی ابؔ دا پُتر اسرائیلؔ دا بادشاہ بنیا تے اوہنے اِسرائیل تے دو ورّھے راج کیتا۔ ⁵² ۵۲۔ تے اوہنے ربّ دی نظر وِچ بھَیڑ کیِتا کیوں جو اوہنے اپنے پئو تے ماں تے نباطؔ تے پُتر یرُبعامؔ دے پیراں تے پیر دھرے جنہاں اَسرائیل ؔ توں پاپ کروایا سی۔ ⁵³ ۵۳۔ تے جویں اوہدا پئو کردا سی اوہ وی بعلؔ دی پُوجا پاٹ کردا سی، تے اوہنے خُداوند اسرائیل ؔ دے ربّ نوں کوڑ چڑھائی۔