¹ ۱۔ جد یربُعام بخُور پخان لئی مذبحے کول کھلوتا سی تے خُدا دے حُکم نال اِک ربّ دا بندہ یہوداہ توں بیت ایل آیا۔ ² ۲۔ تے اوہ خُدا دے حُکم نال مذبحے دے خِلاف چِلک کے آکھن لگا: اے مذبحیا، اے مذبحیا! خُداند اینج فرماندا اے پئی داود دے ٹبر وِچّ یُوسیاہ ناں دا اِک مُنڈا جمے گا۔ اوہ تیرے تے، اُچیاں تھاواں دے کاہناں دی قُربانی چڑھائے گا جیہڑے ایس ویلے بخور پخا رہیے نیں۔ تے تیرے اُتے بندیاں دیا ں ہڈیاں ساڑیاں جان گئیاں۔ ³ ۳۔ تے اوسے دیہاڑے اوس رب دے بندے نے اِک نشان دِتا تے آکھیا پئی اوہ نشان جیہڑا ربّ نے دَسیا اے ایہہ وے کہ مذبحہ پاٹ جاوے گا تے جیہڑی سوا اوہدے اُتے وے ڈِگ پوے گی۔ ⁴ ۴۔ تے اوس رب دے بندے نے بیت ایل اوس مزبحے دے خَلاف چِلک کے جو کُجھ آکھیا سی جد یربُعام بادشہہ نے سُنیاتے اوہنے مذبحے توں اپنے ہتھ ودھا کے آکھیاپئی ایہنوں پھڑ لووہ! پَر جیہڑا ہتھ اوہنے ربّ دے بندے وَل ودھایا سی ، سُکھ گیا ایس لئی اوہ اوہنوں واپس نہ کِھچ سکیا۔ ⁵ ۵۔ تے رب دے بندے دے اوس نشان دے مطابق جیہڑا اوہنے ربّ دے حُکم نال دِتا سی، اوہ مذبح پاٹ گیاتے اوہدے سوا ڈِگ پئی۔ ⁶ ۶۔ فیر بادشاہ نے رَبّ دے بندے نوں آکھیا پئی خُدواند اپنے ربّ کولوں میرے لئی فریاد کر تے میرے لئی دعا کر پئی میرا ہتھ ٹھیک ہو جاوے۔ سو ربّ دے بندے نے خُدا اَگے شفاعت کیتی تے بادشاہ دا ہتھ چنگا ہو گیا یعنی پہلا ورگا ہوگیا۔ ⁷ ۷۔ تے بادشاہ نے اوس ربّ دے بندے نوں آکھیا پئی میرے نال گھر چل تے روٹی کھا تے میں تینوں انعام وی دیاں گا۔ ⁸ ۸۔ پَر اوس مردِ خُدا نے بادشاہ نوں آکھیا پئی بھانویں تُوں اپنی ادھی جائداد وی مینوں دینا چاہویں تاویں نہ تے میں تیرے نال جاواں گا تے نہ ہی ایتھے روٹی کھاواں گاتے نہ ہی پانی پیواں گا۔ ⁹ ۹۔ کیوں جو خُدا دے کلام دی راہیں مینوں پکی کیتی گئی سی پئی روٹی کھاویں تے نہ پانی پی ویں ، نہ اوس راہوں واپس پرتیں جس راہے تُوں گیا سیں ۔ ¹⁰ ۱۰۔ سو اوہ دُجے راہے واپس پرت گیا تے جِس راہے بیت ایل آیا سی اوہدے توں واپس نہ گیا۔ ¹¹ ۱۱۔ تے بیت ایل وِچّ اِک بُڈھا بنی رہندا سی جدِے پُتراں نے آکے اوہ سارے کم جیہڑے اوہدن اوس ربّ دے بند ے اوتھے کِیتے سَن، اوہنوں دَسے تے جو کُجھ اوہنے بادشاہ نوں آکھیا سی اوہ اپنے پئو نوں دسیا۔ ¹² ۱۲۔ اوہناں دے پئو اوہناں نوں پُچھیا پئی اوہ کہیڑے راہے گیا اے؟ تے اوہدے مُنڈیاں نے اوہنوں اوہ راہ وکھائی جِدے توں یہوداہ توں آن والا رَبّ دا بندہ واپس گیا سی۔ ¹³ ۱۳۔ تے فیر اوہنے اپنیا ں پُتراں نوں آکھیا میرے لئی کھوتے تے پلاناں پا دئیو تے اوہ اوہدے تے بہہ گیا۔ ¹⁴ ۱۴۔ تے اوس ربّ دے بندے مگر گیا تے اوہنے بلوط دے اِک رُکھ تھلے بیٹھیا ویکھیا۔ اوہنے اوہنوں پُچھیا پئی کی تُوں ہی اوہ ربّ دا بندہ ایں جیہڑا یہوداہ توں آیا سی؟ اوہنے آکھیا آ ہو، میں ہی ہاں۔ ¹⁵ ۱۵۔ تد اوس نبی نے اہنوں آکھیامیرے نال گھر چل تے روٹی کھا۔ ¹⁶ ۱۶۔ پَر اوس رَب دے بندے نے آکھیا پئی میں پرت کے تیرے نال نئیں جا سکدا تے نہ ہی تیرے نال ایس تھاں تے روٹی کھا سکنا نہ پانی پی سکنا ہاں۔ ¹⁷ ۱۷۔ کیوں جو رَبّ دے کلام نے مینوں حُکم کیِتا اےپئی تُوں اوتھے روٹی پانی نہ کھاویں پی ویں تے نہ ہی اوس راہے واپس پرتیں جس راہوں توں جائیں۔ ¹⁸ ۱۸۔ تد بُدھے نبی نے آکھیا پئی میں وی تیرے وانگ نبی ہاں تے خُدا دے حُکم نال اِک فرشتے نے مینوں آکھیا پئی اوہنوں اپنے نال اپنے گھر موڑ لے آ تاں جو اوہ روٹی کھاوے تے پانی پیوئے (پَر اوہ اوہدے نال جھوٹ پیا مار دا سی)۔ ¹⁹ ۱۹۔ سو اوہ مردِ خُدا اوہدے نال ٹُر پیا تے اوہدے گھر روٹی کھادی تے پانی پیتا۔ ²⁰ ۲۰۔ ایسے دوران جدوں اوہ دستر خوان تے بیٹھے ہوئے سَن ، ربّ دا کلام اوس بُڈھے نبی تے ، جیہڑا اوہنوں واپس لے آ سی، اُتریا۔ ²¹ ۲۱۔ تے اوہنے اوس ربّ دے بندے نوں جیہڑا یہوداہ توں آیا سی چلِک کے آکھیا پئی خُداوند اینج فرماندا اےپئی تُوں ربّ دے کلام دی پروا نئیں کیتی تے خُداواند اپنے ربّ دا حُکم جیہڑا تینوں ہوا سی ، نیئں منیا۔ ²² ۲۲۔ سگھوں تُوں پَرت آ یوں تے اوسے تھاں جِدے بارے ربّ نے تینوں فرمایا سی پئی نہ روٹی کھائیں نہ پانی پیویں، تُوں روٹی وی کھادی تے پانی وی پیتا۔ ایس گلوں تیری لاش تیرے پئو دادے دیاں مَڑیاں وِچّ نہ دبی جاوے گی۔ ²³ ۲۳۔ تے جدوں اوس رَبّ دےبندے روٹی کھا لئی تے پانی پی لیاتے اوس نبی جیہڑااوہنوں موڑ لیا سی ، اوہدے لئی اوہدے کھوتے تے پلاناں پایا تے اوہ اوتھوں روانہ ہو گیا۔ ²⁴ ۲۴۔ راہ وِچّ اوہنوں اِک شیر ٹکریا جنہیں اوہنوں مار مُکایا۔ اوہدی لاش وِچّ پئی ہوئی سی تے کھوتا تے شیر دونویں اوہدے کول کھلوتے ہوئے سَن۔ ²⁵ ۲۵۔ کُجھ لوکاں جیہڑے اوتھوں لنگ رہے سَن ویکھیا پئی اِک لاش راہ وِچ پئی ہوئی اے تے شیر لاش کول کھلوتا اے۔ اوہناں اوس شہر وِچّ جتھے بُڈھا نبی رہندا سی ، جا کے ایس گل دی اطلاع دِتی۔ ²⁶ ۲۶۔ تے جد اوس بنی نے جیہڑا اوہنوں موڑ لے آیا سی ، ایہہ گل سُنی تے آکھیا ایہہ اوہ ہو رَبّ دا بندا اے جنہے ربّ دے کلام دی پروا نہ کیتی تے رَبّ نے اوہنوں شیر اَگے پا دِتاجنہے اوہنوں پاڑیا تے مار سُٹھیا۔ ایہہ خُدا دے کلام دے مطابق ہویا۔ ²⁷ ۲۷۔ فیر اوس نبی نے اپنے پُتراں نوں آکھیاپئی میرے لئی کھوتے تے پلاناں پا و تے اوہناں نے پلاناں پا دِتا۔ ²⁸ ۲۸۔ فیر اوہ گیا تے اوہدی لاش راہ وِچّ پئی ، تے کھوتے تے شیر نوں اوہدے کول کھلوتے ویکھیا۔ شیر نے نہ لاش کھادی سی نہ کھوتے نوں پاڑیا سی۔ ²⁹ ۲۹۔ سو اوس بنی نے رَبّ دے اوس بندے دی لاش نوں چُکیا تے اوہنوں کھوتے تے لدیا تے اوہنوں روہن تے دبن لئی شہر وِچّ واپس لے آیا۔ ³⁰ ۳۰۔ تد اوہنے اوہدی لاش نوں اپنی قبر وِچّ دھریا تے اوہدے تے بین پائے پئی ہائے میریاں ویرا! ³¹ ۳۱۔ اوہنوں دفنان دے بعد اوہنے اپنے پُتراں نُوں آکھیاپئی جد میں مَر جاواں تے مینوں ایسے قبرے دفنایا جے جِدے وِچّ اوس ربّ دے بندے نوں دفنایا اے، میریاں ہڈیاں اوہدیاں ہڈیاں دے نال تھریا جے۔ ³² ۳۲۔ کیوں جو بیت ایل دے مذبحے دے خلاف تے سامریہ قصبیاں وِچّ اُچے تھاواں دے کُل مندراں دے خلاف ربّ نے جیہڑا اعلان اوس نبی دی راہیں کیِتا سی اوہ پکا پُورا ہووے گا۔ ³³ ۳۳۔ ایس واقعہ دے بعد وی یربُعام اپنے پیڑے کماں توں نہ مُڑیا سگھوں اوہنے ہر طرح دے لوکاں وِچوں اُچے تھاواں لئی کاہن بھرتی کیِتے۔ ³⁴ ۳۴۔ جِس کسے نے کاہن بننا چاہیا اوہنے اوہنوں اُچے تھاواں لئی مخصوص کر دِتا۔