1
اے اسرائیل رے گھراڹاں ائیے کلام نا خڹ جکو ہوں تھاناں خڹاوئی۔
2
اسرائیل ری کنواری کھیری ری۔او بݪے کونی اُٹھے او آپری زمین تے پائی ہے۔ آن کوئی کونی جکو اُوے نا اُٹھاڹے۔
3
کیانکے مالک پرمشور اسرائیل رے گھراڹے نا ائیاں کہی وو کہ جکے شہر خاں ہیک ہزار نخرتا ہَتا اُوئے میں ہیک خو رہ جاخے را اَن جکے خاں ہیک خو نخرتا ہَتا اُوئے میں ݙخ رہ جاخے۔
4
کیانکہ ایشور اسرائیل رے گھراڹے نا ایئاں کہی وو کہ مناں لابھخو تو تھاں جیوتا رہخو۔
5
پَڹ بیت ایل را طالب نی ہووو اَن جلجال میں نی بڑو اَن بیرسیبع ݙخا نی جاو کیانکہ جلجال خچیلی غلامی میں جاخے اَن بیت ایل نا چیزہو جاخے رو۔
6
پرمشور نا لابھو تو تھاں جیوتا ررہخو نی تو او یوسف رے گھر میں باخݙے آݪی کار بھڑکخے اَن باخݙے اسرائیل رے گھراڹاں نا ٻاݪ ݙخے اَن کوئی کونی ہووئے جکو ٻُجھاوے۔
7
اُوئاں تے افسوس جکو عدل ری افسنتین خاں بدلئی اَن خچائی نا راکھ میں بچاڑئی۔
8
جکو ثُریا اَن جبار نا بڹاوڹآݪو ہے جکو موت ری پرچھائی نا مَطلع نور خاں بدلئی اَن روشنی آݪے ݙن نا کاݪِ رات بڹاوئی جکو سمندر رے پاڹی نا ہیلو کرئی اَن خاری زمین تے اُندھو کرئی۔
9
اُوئے رو ناں پرمشور ہے اُو جی زور آݪاں تے ہلاکت لے آوئی اَن قلعے تے تباہی میلئی۔
10
جکو پھاٹک مئناں سرزنش کرڹ آݪاں خاں ہدخو راکھئی اَن خچائی راکھڹ آݪاں خاں کرود کرئی۔
11
پَچھے جکو تھاں مسکیناں نا پامال کرئی اَن اُوئاں خاں گیُہوں نچوڑئی ایئے خارو تھاں ترشیوڑے پتھراں خاں مکان تو بڹاخو پڹ اُوئے میں رہو کونی اَن بھلو تاکستان لگاخو پڹ اُوئے ری مَے کونی پیو۔
12
کیانکے ہوں تھارے گھڹے خارے ختاواں اَن تھارے گھڹے گھڹے گناہواں خاں واقف ہا تھاں خچاں نا ختاوئی اَن رشوت لئی اَن پھاٹک میں مسکیناں نا دھیکو ݙائی۔
13
ائیے خارو ائیے ڈنا میں دوراندیش چپ رہو کیانکے وقت برُو ہے۔
14
پچھے تھاں نیکی ری تالاش کروں نی کے بدی ری تاکہ تھاں جیوتا رہوئ آن تھارے کہوڹ رے مطابق پرمیشور فوجا رو ایشور تھارے بھیݪو رہیخے۔
15
بدی خاں نفرت آن نیکی خاں محبت راکھو ۔پھاٹک میں عدل ناں قائم کرو شاید پرمیشور فوجا رو ایشور یوسف رے باقیاں تے مہربان ہووے۔
16
ائیے خارو مالک پرمیشور فوجا رو ایشور کہی او کے خارے چوکاں میں ڈُکھ ہوخے آن خارے چوکاں میں ہیلو کریو جاخے کہ افسوس افسوس آن کھیتی کرڹ آݪے ناں ھیلو کریو جاخے کیانکہ ماتم کرے [بلکہ] اواں ناں وی جکو ڈُکھ حاں آڹ واقف ہے کیانکے او وی ڈُکھ کرے۔
17
ہاں خارے تاکستان میں ڈُکھ ہوخے۔ کیانکے ہوں تھارے میناں خاں گزریخ۔ پرمیشور کہیی و۔
18
اواں تے افسوس جکو پرمیشور رے ڈن ری آخ راکھیئ پرمیشور رے ڈن خا تھاناں کی فائدو ۔ او تو اندھاری ہے ۔ روشنی تو کونی۔
19
جیکر کوئی شیر رے خامنے خاں ناخے آن ریچھ اوے ناں ملے جاں گھر میں جا تے آپ رو ہاتھ کندھی تے راکھے آن اوے ناں ناگ کھا جاوے۔
20
[یقیننا] ضروری کہ پرمیشور رو ڈن اندھارے رو ڈن ہوخے آن اُجالے رو کونی ۔ ڈھگ ہی اندھاری آن بالکل بے نور ہو خے۔
21
ہوں تھارے عیداں نے [مکرو] آن نفرت آلی کار اولکھیں آن ہوں تھاری [مُقدس] پویتر محفلاں خاں راجی کونی ہووتو۔
22
آن بݪے وی تھاں مانجے آگے قربانی آن نزراں ڈیخو تو بھی او مناں پیارے کونی ہووے آن ہوں تھارے جاڈے جناورا رے خلامتی رے قربانیاں تے دید کونی کراں۔
23
آپ رے گیتا رو شور مانجے آگے خاں اکھنوں رو کیانکے ھوں تھارے سرنگیوں ری راگ کونی خناں ۔
24
ائیے رے بدلے عدل ناں پانی آلی کار آن صداقت ناں ٻارے مہناں آلی ندی آلی کار چلن ݙے۔
25
اے اسرایئل رے گھراناں ۔ کی تھاں بیابان میں چالیخ برخ تک میالے آگے قربانے آن نزراناں ڈیوتا رھیا۔
26
بلکہ تیں سکوت آپ رے باچھا ناں آن کیوان آپرے کوکب ری مورت نا اکھنے پھریا ۔ یعنی معبوداں ناں جکو تھاں آپرے خارو بڹایا ھتا۔
27
پچھے ہوں تناں غلامی میں دمشق خاں وی آگے مھیلخ پرمیشور کہیی جکے رو ناں فوجا رو ایشور ہے۔