¹ من ترا هُدا ءُ یسوع مَسیهئے دێما سوگِندَ دیان، هما یسوع مَسیه که رۆچے نه رۆچے پدا کیت، کیت ءُ بادشاهیَ کنت ءُ زندگێن ءُ مُرتگێنانی دادرسی ءَ کنت۔ ² تو هُدائے هبرئے جارا بجن، وهد ءُ ناوهد په جار جنگا آمادہ بہ بے، مردمان هکّل کن ءُ گۆن مزنێن سبر ءُ اۆپار ءُ بازێن سر ءُ سۆجے آیانی ردیان راست کن ءُ دلبَڈّی‌اِش بدئے۔ ³ چیا که یَکّ وهدے کیت که مردم راستین تالیم ءَ بَرداشتَ نکن اَنت ءُ وتی چپّ ءُ چاگردا انچین تالیم دیوکانی مزنێن رُمبے مُچَّ کن اَنت که آیانی دل ءِ هبرا بکن اَنت۔ ⁴ مردم راستیئے نێمگا دلگۆشَ نکن اَنت ءُ وَتگڑین کسّهانی رندا کپ اَنت۔ ⁵ بلے هر هالت ءَ ترا اوپار بہ بیت، سَکّی ءُ سوری بِہ سَگّ، وَشّین مستاگئے جار جنَگئے کارا دێما بران بکن ءُ وتی هِزمتکاریئے زِمّهواریا سرجم بکن، ⁶ نون گپّ اِش اِنت که منی هۆن وَه چۆناها رێچگی کربانیگێئے پیما رێچَگ بیَگ ءَ اِنت ءُ منی روگئے وهد آتکگ۔ ⁷ من وتی نێکێن جُهد کرتگ، من وتی زندئے تاچ ءُ میدان سَرجم کرتگ ءُ وتی ایمانئے سرا اۆشتاتگان۔ ⁸ نون پاکی ءُ پلگاریئے تاج په من اێر اِنت، هما تاج که هُداوند، بزان آدلێن دادرس وتی آیگئے رۆچا منا دنتی، تهنا منا نه، هما سجّهێن مردمان هم دنتی که آییئے زاهر بئیَگئے لۆٹۆک بوتگ‌اَنت۔ ⁹ زوتّ کن ءُ وتا په من سر کن۔ ¹⁰ چیا که دیماسا وتی دُنیادۆستی ءِ سئوَبا منا یلا کرتگ ءُ تِسالونیکیئے شهرا شتگ، کْریسْکیس گَلاتیَها شتگ و تیتوس دَلماتیَها۔ ¹¹ تهنا لوکا منی کِرّا اِنت، مَرکاسا بزور ءُ گۆن وت بیار، چێا که آ هُدائے هزمتکاریا په من مزنێن کُمکّے۔ ¹² من تیکیکاس اِپێسُسئے شهرا دێم دات۔ ¹³ وهدے کائے، هما کباه که من تْرواسئے شهرا کارپوسئے کرّا اێر کُرت، آییا گۆن وت بیار ءُ منی توماران هم، هاس هما که چه پۆستا اَڈّ کنگ بوتگ‌اَنت۔ ¹⁴ آسِنکارین سِکندَرا گۆن من بازێن بَدیے کرتگ، هُداوند آییئے کرتگێن کارانی سزایا آییا دنت۔ ¹⁵ تو هم وتا چه آییا دور بدار، چیا که مے پیگامئے سکّ هلاپ اَت۔ ¹⁶ اولی رندا که من هَکدیوانا پێش کنگ بوتان، کسّ منی کُمَکّا نیاتک، سجّهێنان منا یلا کُرت هُدا اِشان ببکشات۔ ¹⁷ بلے هُداوند منی کَشا اۆشتات ءُ منا زۆر ءُ واکی دات، تانکه من سَرجمیا پیگامئے جارا بجنان ءُ سجّهێن درکوم بشکن اَنت، اے پیما من چه شیرئے دپا رَکّتان۔ ¹⁸ هُداوند منا چه هر پیمێن شِرّ ءُ بَدا رکّێن ایت ءُ منا په سلامتی وتی آزمانی بادشاهیا سرَ کنت، آییئے شان ءُ شوکت برجاه بات، اَبد تان اَبد. اَنچُش بات. آمین. ¹⁹ پْریسْکیلَه ءُ اَکویلایا سَلام کن ءُ اۆنێسیپُروسئے لۆگئے مردمان هم سلام کن۔ ²⁰ اِراستوس کُرِنتئے شهرا نِشت ءُ تْروپیموس که نادْراه اَت، من میلیتوسئے شهرا یلا دات۔ ²¹ زوتّ کن ءُ چه زمستانا پێسر وتا اِدا سر کن، یوبولوس ترا سلام کنگا اِنت، اَنچُش هم پودِنس ءُ لینوس ءُ کْلادیا ءُ سجّهێن برات۔ ²² هُداوند گۆن تو گۆن بات۔ شمارا رهمت سر بات۔