¹ او منی چُکّ! گڑا تو هما رھمتے برکتا که مارا چه یسوع مَسیهئے نێمگا رس ایت، وتا مُهر و مُهکم بدار۔ ² هرچے که من بازێن شاهدێئے دێما گوشتگ ءُ تو اِشکُتگ، اے تالیمان اَنچێن پُراِهتبارێن مردمانی سپرده بکن که دگران تالیم دات بکن اَنت۔ ³ یسوع مَسیهئے شرّێن سپاهیگێئے پیما سکّی ءُ سۆریانی سگّگا گۆن بئے۔ ⁴ هما سپاهیگ که جنگا روت، وتا گۆن اے دگه کاران دَزگَٹَّ نکنت، آ لۆٹیت که منی اَپسر چه من رَازیگ بہ بیت۔ ⁵ همے ڈولا، کسے که لیب ءُ گوازی ءَ بهرَ زوریت، تانکه رهبندانی هسابا لیبَ نکنت، آییا سوبمَندی ءِ تاجَ نرسیت۔ ⁶ کِشارئے اَولی بهر باید اِنت دِهکانا برسیت که زھمتے کشِّتگ۔ ⁷ هرچے من گوَشگ ءَ آں، اِشانی سرا پگر بکن که هُداوند ترا اے سجّهێن چیزّانی زانت ءُ سرپدیا دنت۔ ⁸ یسوع مَسیه ءَ یات بکن، هما که داوودئے نَسل و اۆبادگے ءُ چه مردگان زندگ بوت، همے منی پیگام اِنت۔ ⁹ په همِشیا سکّی ءُ سۆریَ سگّان، تنتنا چۆ رَدکارا زمزیلان بَستگ آں، بلے هُدائے هبر زمزیلان نبَستگ۔ ¹⁰ گڑا هُدائے گچێن کرتگێنانی هاترا من هر چیزَّ سگّان که آیان هم نجات برسیت، اے نجات ءُ اِشیئے ابدمانێن شان ءُ شئوکت یسوع مَسیهئے سرا ایمان آرگئے برکت ءَ رسیت۔ ¹¹ اے گپّ راست اِنت که اگاں ما گۆن یسوع ءَ مُرتگێن، گڑا گۆن آییا زندگ هم بێن۔ ¹² اگاں ما سکّی ءُ سۆریان بہ سگّێن، گۆن آئی ءَ بادشاهی هم کنێن۔ اگاں ما آئی ءِ مُریدیا اِنکار بکنێن، آ هم مئے پَجّاه آرگا اِنکارَ کنت۔ ¹³ اگن ما گۆن آییا بێوَپایی بکنێن، آ گۆن ما انگت وپا کنت، چێا که آ وتی تَب و سَرِشتئے هِلاپا شُتَ نکنت۔ ¹⁴ باوَرمندان مدام اے چیزّانی ترانگا بگێج، هُدایا شاهد کن ءُ آیان هبردار کن که لبز ءُ مانایانی سرا جنْگ مکنێت. اے چیزّان هچّ اَرزش نێست، هُشکا گۆش دارۆکانی ایمانا تَباهَ کن اَنت۔ ¹⁵ وتی سجّهێن جُهدا بکن که وتا هُدائے دێما که پێشَ کنئے، هُدائے کبول کرتگێن مردمے ببئے، انچێن کار کنۆکے ببئے که شرمندگ بئیگئے زلورتی مبیت ءُ راستیئے هبرا بے رَدیا بئیان بکنت۔ ¹⁶ وتا چه بے سر ءُ پادێن گَپّان که گۆن هُدایا هچّ سر ءُ کارِش نێست، دور بدار چێا که چُشێن گپّ ءُ رَپّ مردما چه هُدایا رۆچ په رۆچ دورترَ کن اَنت۔ ¹⁷ اے پیمێن گپّ ءُ هَبر باورمندانی نیاما اَنچۆ شنگَ بنت که شومَّکئے ناجۆڑی بدنا شنگَ بیت، هیمِناووس و پیلێتوس اَنچێن مردم اَنت۔ ¹⁸ که راستیئے راهِش یلا داتگ. آ گوَشنت که مُردگ وَه چۆناها چه کَبران پاد آتکگ ءُ زندگ بوتگ‌اَنت، ءُ اے پیما لهتێنئے ایمانا تَباهَ کن اَنت۔ ¹⁹ بلے پدا هم هُدائے سرا باورمند مُهرَ اۆشت اَنت، لۆگێئے مُهکمێن بنیادئے پئیما، هُدایا وتی باورمندانی سرا اے هبر نَکش کرتگ ءُ مُهر جتگ‌اَنت: ”هُداوند وتی مردمان پجّاهَ کاریت“ ءُ ”هرکَس که هُداوندئے ناما گیپت، باید اِنت وتا چه بدکاریا دور بداریت.“ ²⁰ سێرێن مردمئے لۆگئے دَرپ ءُ هیران تهنا تلاه ءُ نُگرهئیگَ نبنت، دار ءُ گِلئے دَرپ هم بیت، لهتێن درپ ءُ هیران په هاسێن کاران کار بَندگ بیت ءُ لهتێن په اَنچائیں کاران۔ ²¹ اگاں کسے وتا چه بَدکاریا دور بداریت ءُ وتا پلگار بکنت، په هاسێن کاران درپے بیت، پاک و پلگار کنگَ بیت، وتی واهُندئے دَرد واربیت ءُ په هر شرّێن کارا تئیارَ بیت۔ ²² وتا چه ورناییئے هوا ءُ هوَسان دور بدار ءُ هما مردم که گۆن ساپێن دلے هُداوندئے ناما گِرنت، آیانی همراهیا پهرێزکاری ءُ ایمان ءُ مِهر ءُ اێمنیا شۆهاز بکن۔ ²³ ترا گۆن اَهمَک ءُ ناسرپدێن گپّان کار مبیت، چێا که تو زانے که اے گپّ، اَڑ ءُ کُڑ پادَ کن اَنت۔ ²⁴ هُداوندئے هِزمتکار باید اِنت اَڑ ءُ کُڑ مکنت، اَڑ ءُ کُڑئے بدلا گۆن هرکَسا مهربان بہ بیت، تالیم دات بکنت ءُ سَگّ ءُ برداشتی باز بہ بیت۔ ²⁵ وتی هلاپێن مردمان په نرمی راستێن راها سۆج بدنت، بلکێن هدا آیان مۆه بدنت که توبه بکن اَنت ءُ راستیئے زانتا سر ببنت۔ ²⁶ هۆش ءُ سار بکن اَنت ءُ چه شئیتانئے داما بچُٹّنت، هما شئیتان که اے مردمی بندیگ کرتگ‌اَنت تانکه آییئے واهگا سرجم بکن اَنت۔