¹ او جنیناں !شما اوں وتی مَردانی پرمانبرداری ءَ بکن اِت اگاں چہ آیاں کَسِے ھدا ءِ ھبراں مہ منِّیت گڑا آ گوں ھدا ءِ ھبرا نہ، گوں وتی جَنئے کار ءُ کِردے وجہ ءَ سوبیں بہ بنت۔ ² آ وھدے شمے وش رپتراری ءَ گِند اَنت۔ ³ شمے سِنگھار زاھری مہ بیت بِزاں سرے گَوپَگ،سَھت ءُ زیور کنگ ءُ وڑ وڑیں پُچ ءُ گُدے بِرکنگ مہ بیت۔ ⁴ بلکہ شما گوں وتی دل ءُ جبینا نرم ءُ پائدگین روھ ءَ بسینگار اِت کہ پہ ھدایا ای چیز باز ارزش اِنت۔ ⁵ گوستگیں وھدا ھدا ءِ سرا بیسہ کنوکیں جنین بوتگ اَنت کہ وتارا ھنچو سِنگارتگ ءُ وتی مَردانی پَرمانبردار بوتگ اَنت۔ ⁶ چُش کہ سارہ ابرہام ءِ پرمانپداری کُرتگ ءُ آئرا ھداوند گُشتگ، شما اوں ھمائی جَنِّکے اگاں نیکی بکنے کَسی تُرسینگ ءَ چہ متُرسے۔ ⁷ ھمے پیم ءَ او مرداں! شما اوں گوں وتی لوگبانک آں مِھر بکن اِت کہ چہ شما نازُرکتر اَنت بزان اِت کہ جنین گوں شما زِندمانے پُر برکتیں پزل ءَ آوار اَنت تاکہ شمے دوا رد کنگ مہ بیت۔ ⁸ تیوَگین یکدل،ھمدرد ءُ گوں یکدومیا مِھر کنوک ءُ بےتکبر بہ بیت۔ ⁹ گوں ھچکسا بدئیے بدلا بدی مکنے دُژمانے بدلا دُژمان مدئیے بلکہ برکت بلوٹے چیاکہ شما برکتے وارث بوھگے واست ءَ توار جَنَگ بوتگے۔ ¹⁰ چوناھی ءَ ھرکس زِندمان ءَ دوست دار ایت ءُ شریں روچ گِندگ لوٹ ایت آ وتی زبان ءَ چہ بدی ءُ لُنٹاں چہ مکرے گپ جَنَگ ءَ بِدار ایت۔ ¹¹ چہ بدی ءَ دور بہ بے ءُ شرِّی بکنے ءُ سَلَجو بہ بے۔ ¹² چیاکہ ھداوند ءِ نگاہ راستبازانی سرا اِنت ءُ گوش گوں ھمایانی دوایا اِنت۔ ¹³ نوں گوں شما پہ شریں کارانی کنگ ءَ واھگدار ایت،شمارا کے تاوان دات کنت۔ ¹⁴ اگاں راستبازی ءِ وجہ ءَ گَم سَگّ اِت،انگت ھم شما بھتاورے چہ آیانی بیھار ءَ متُرسے ءُ دل تپرکا مہ بیت۔ ¹⁵ بلکہ وتی دلاں مسیح ھداوند ءَ مُکَدِس بزان اِت،اگاں کسے شمے اُمتے وجہ ءَ جُست بکنت مدام پسّو دئیگ ءَ تیار بہ بے۔ ¹⁶ او وتی نیَتَّ ءَ شر بکنے تاکہ ھرکس دانکہ شمارا بد ءُ رد گُشوک شُمے ھلاپ ءَ گپ جَن اَنت شمے نیکیں مسیھی کرد ءَ گِند اَنت پَشَل بہ بنت۔ ¹⁷ چیاکہ اگاں ھدا ءِ ھمے رزا بہ بیت کہ شما نیکی کنگ ءِ وجہ ءَ سکِّی بِسَگّے چہ بدیئے سَگّگا گِھتر اِنت۔ ¹⁸ پمشکا مسیح ءَ ھم یک بَرے ردییانی واست ءَ سکِّی سَگِّتگ بِزاں آ نیکءُ پاک ءَ پہ گنھکاراں وتی جان ندر کرت داں مارا پہ ھدایا سر بکنت،مسیح جسمی کُشگ بوت بلے روھ ءَ زندگ کرت۔ ¹⁹ ای ھمائی ءِ روھ اَت کہ بندیگیں آرواھانی نیاما توارے جت۔ ²⁰ بزاں ھماکہ گوستگیں زمانگ ءَ ناپرمان اَت اَنت وھدے ھدایا نوھ (نوح) ءِ وھدا اوپار کُرت ءُ وداریگ بوت کہ لانج جریدگ بہ بیت کہ ھمائی ءَ سوار کمو بزاں ھشت جان آپ ءِ وسیلہ ءَ رَکِّت اَنت۔ ²¹ او ھمے آپ ءِ وڑیں اوں بِزاں بپتسمہ،یسوع ءِ جاہ جَنَگے واسیلہ ءَ شمارا رسیت چہ آئی ءَ جان ءِ چِلَّانی دور کنگ مکسد نہ اِنت بلکہ گوں پاکیں وجدان ءَ گوں ھدایا شمے دزبندی اِنت۔ ²² آ آزمان ءَ شُت ءُ ھدا ءِ راستیں نیمگ ءَ نِشتگ ءُ پرشتگ ءُ زور ءُ واک ھمائی ءِ دست ءَ اَنت۔